Worek śródchłonki
Worek śródchłonki[1], worek endolimfatyczny[2] (łac. saccus endolymphaticus) – w anatomii człowieka część błędnika błoniastego. Stanowi ślepe zakończenie przewodu śródchłonki. Leży on w przestrzeni zewnątrzoponowej w zagłębieniu na tylnej powierzchni piramidy części skalistej kości skroniowej. Ma on ścisłe połączenie z oponami tylnego dołu czaszki. Pełni on funkcję w regulacji płynów ucha wewnętrznego (przychłonki i śródchłonki). Za jego pośrednictwem odbywa się ich synteza i absorpcja[3]. Dowodem na to może być obecność w woreczku receptorów dla ANP[4], który odgrywa dużą rolę w regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej. Śródbłonek woreczka endolimfatycznego wytwarza też do światła błędnka błoniastego substancje, które mają wpływ na regulację objętości i ciśnienia wewnątrz błędnika[5]. Biorąc udział w regulacji ciśnienia osmotycznego i hydraulicznego, zapewniając równowagę dynamiczną przestrzeni płynowych w uchu wewnętrznym, pełni on ważną rolę w patogenezie wodniaka błędnika[6]. Jedną z metod leczenia uporczywych objawów związanych z wodniakiem błędnika jest drenaż worka śródchłonki[7]. Przypisuje się mu także udział w reakcjach immunologicznych rozgrywających się na obszarze ucha wewnętrznego[8][9]. Worek śródchłonki może być także miejscem rozwoju nowotworów. Są to zwykle guzy pochodzenia naczyniowego i często towarzyszą zespołowi von Hippla-Lindaua[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zygmunt Urbanowicz, Współczesne mianownictwo anatomiczne, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2002, s. 372, ISBN 83-88063-91-X.
- ↑ Wojciech Sawicki, Jacek Malejczyk, Histologia, wyd. VI uaktualnione i rozszerzone, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2020, s. 444, ISBN 978-83-200-4349-5.
- ↑ Couloigner V., Loiseau A., Sterkers O., Amiel C., Ferrary E. Effect of locally applied drugs on the endolymphatic sac potential.. „Laryngoscope”. 108. 4 Pt 1, s. 592-8, 1998. PMID: 9546276.
- ↑ Dornhoffer JL., Danner C., Li S. Natriuretic peptide receptors in the human endolymphatic sac.. „Arch Otolaryngol Head Neck Surg”. 128. 4, s. 379-83, 2002. PMID: 11926910.
- ↑ Jansson B, Rask-Anderson H. Correlations between serum osmolality and endolymphatic sac response using hypertonic glycerol. „ORL J Otorhinolaryngol Relat Spec”. 55. 4, s. 185-92, 1993. PMID: 8336917.
- ↑ Arenberg IK, Marovitz WF, Shambaugh GE. The role of the endolymphatic sac in the pathogenesis of endolymphatic hydrops in man. „Acta Otolaryngol Suppl”. 275, s. 1-49, 1971. PMID: 5280976.
- ↑ Kitahara T, Kubo T, Okumura S, Kitahara M. Effects of endolymphatic sac drainage with steroids for intractable Meniere's disease: a long-term follow-up and randomized controlled study. „Laryngoscope”. 118. 5, s. 854-61, 2008. DOI: 10.1097/MLG.0b013e3181651c4a. PMID: 18520184.
- ↑ Barbara M, Attanasio G, Petrozza V, Modesti A, Filipo R. The endolymphatic sac as the immunocompetent organ of the inner ear. „Ann N Y Acad Sci”. 830, s. 243-52, 1998. PMID: 9616683.
- ↑ Gloddek B, Arnold W. The endolymphatic sac receives antigenetic information from the organs of the mucosa-associated lymphatic system. „Acta Otolaryngol”. 118. 3, s. 333-6, 1998. PMID: 9655206.
- ↑ Banerjee A, Whyte A, O'Sullivan P, Atlas M. Imaging case of the month: endolymphatic sac tumor. Otol Neurotol 2005;26:819-820
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek, Michał Reicher, Franciszek Krzyształowicz, Ignacy Abramowicz: Anatomia człowieka. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1989. ISBN 83-200-1230-9.
