Wyrostek zębodołowy
Wyrostek zębodołowy (łac. processus alveolaris) – część kości szczęki, w której osadzone są zęby. Zęby tkwią (wklinowanie) w zębodołach, oddzielonych od siebie przegrodami zębowymi. W zębodołach zębów wielokorzeniowych znajdują się również przegrody międzykorzeniowe[1].
Pojęcie „wyrostek zębodołowy” odnosi się jedynie do szczęki. Analogiczna część trzonu żuchwy, w której osadzone są zęby, nazywana jest częścią zębodołową (pars alveolaris)[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 368.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 379.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
| Przedsionek jamy ustnej |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Zęby |
| ||||
| Przyzębie | |||||
| Jama ustna właściwa |
|
.jpg)