Wzniesienia Górowskie
 Zasięg regionu w obrębie Polski | |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion | Wzniesienia Górowskie |
| Zajmowane jednostki administracyjne | |
Wzniesienia Górowskie (niem. Stablack, 841.57) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce i w południowo-zachodniej części obwodu królewieckiego (Rosja), w zachodniej części Niziny Staropruskiej, zaliczany ze względu na typ mezoregionu do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od wschodu i północnego wschodu w Nizinę Sępopolską, od południa w Pojezierze Olsztyńskie i Równinę Ornecką, od zachodu w Równinę Warmińską, od północnego zachodu w Wybrzeże Staropruskie, od północy w równinę związaną z doliną Pregoły[1].
._-_panoramio.jpg)
Wysoczyznę tworzy kilka pasm czołowomorenowych, z punktem kulminacyjnym – Górą Zamkową (niem. Schlossberg), o wysokości 216 m n.p.m. Na jej zachodnim zboczu ma źródła Wałsza – prawobrzeżny dopływ Pasłęki. Jezior w mezoregionie jest niewiele. Istnieją rezerwaty przyrody, m.in. „Dolina Rzeki Wałszy” i „Jezioro Martwe”[2].
Na obszarze wysoczyzny położone są miasta Górowo Iławeckie i Pieniężno[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
- ↑ a b Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 101–102. ISBN 978-83-01-16022-7.