Bitka kod Poitiersa (1356)
| Bitka kod Poitiersa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Segment Stogodišnjeg rata | |||||||
.jpg) | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Kraljevina Engleska Gaskonjsko vojvodstvo | Francuska | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Edward Crni Princ | Jean II od Francuske | ||||||
| Snage | |||||||
| oko 7.000 vojnika[1] | oko 8,000 vojnika | ||||||
Bitka kod Poitiersa održala se 19. septembra 1356. u njoj su Francuzi na čelu sa svojim kraljem - Jeanom II, doživjeli katastrofalan poraz.[1]
Ta bitka označila je kraj prve faze Stogodišnjeg rata između Engleske i Francuske.[1]
Edward Crni Princ, sin i nasljednik engleskog kralja Edwarda III krenuo je u invaziju Francuske iz Bordeauxa, s engleskim trupama koje je vodio John Chandos uz pomoć gaskonjskih snaga koje je vodio Captal de Buch, sa ukupno 7.000 vojnika.[1]
Isprva je udario prema centru Francuske, ali se zatim okrenuo prema zapadu i jugu, marširajući donjim dijelom doline rijeke Loire nastojeći uhvatiti vjerojatno veće snage Jeana II.[1] Dvije vojske stupile su u kontakt 17. septembra 1356. istočno od Poitiersa, ali se nisu sukobile jer su za nedjelju 18. septembra sklopile primirje.[1]
To kratkotrajno primirje pomoglo je Englezima da zauzmu prijevoj Maupertuis južno od Poitiersa, koji je okružen šikarama i močvarama, koje formira rijeka Miosson na svom ušću u rijeku Clain.[1]
Francuzi kao da su zaboravili na poraz i lekciju koju su doživjeli u Bitci kod Crécyja - 1346., već su olako krenuli u seriju konjaničkih napada, u kojima su njihovi vitezi sa svojim konjima zaglibili u blato, i tako postali laka meta strijelaca Crnog princa. Na kraju je i sam kralj Jean II poveo posljednji francuski juriš, pa je i on zaglibio i bio zarobljen, zajedno s hiljadama svojih vitezova.[1] Ti katastrofalni gubitci ostavili su Francusku nebranjenu od brutalnih pljačkaških racija koje su provodile trupe Crnog Princa, a one su izazvale seljake pritisnute nevoljama i pljačkama da podignu brojne bune.[1]
Francuzi koji više nisu mogli uspostaviti red u zemlji, nakon tog su bili primorani potpisati - Mirovni sporazum iz Brétignya - 1360. Tim sporazumom su prepustili Englezima gotovo jednu trećinu svog teritorija uključujući provincije: Bearn, Gaskonju, Poitou i Rouergue. Uz tu nesreću morali su platiti i enormno visoku otkupninu za svog kralja Jeana II sve to natjeralo ih je da uvedu stalni porez[1] (što je za ono vrijeme bila bogohulna zamisao).
