Pijale-paša

Pijale-paša
Bista u istanbulskom pomorskom muzeju
Bista u istanbulskom pomorskom muzeju
Bista u istanbulskom pomorskom muzeju
Biografski podatci
Datum rođenja oko 1515
Mjesto rođenja ?
Datum smrti 21. januar 1578.
Mjesto smrti Istanbul, Osmansko Carstvo
Titule Veliki vezir
Vojna karijera
Godine u službi 1553. – 1567.
Čin kapudanpaša (admiral)
Važnije bitke Bitka kod Djerbe
Opsada Malte
Vojska Osmanska mornarica
Rod vojske mornarica

Pijale-paša (turski: Piyale Mehmed Paşa; oko 1515. – 21. januar 1578) bio je osmanski kapudanpaša od 1553. do 1567. godine.

Biografija

[uredi | uredi kod]

Rođen je kao Mehmed Pijale, a po svemu sudeći bio je hrvatskog porijekla jer je njegov otac Abdur-Rahman vjerovatno uzet kao danak u krvi negdje na prostoru tadašnjeg Hrvatsko-ugarskog Kraljevstva za vrijeme Mohačke kampanje, te potom školovan na janjičarskoj dvorskoj školi Enderun.[1] Mehmed Pijale je također završio Enderun i postao kapidžibaša (komandir dvorske straže). Nakon tog je bio sandžak-beg Galipolja. Nešto prije nego što je napunio 40 godina postao je kapudanpaša (admiral ratne mornarice).[1]

Catherine de' Medici, majka francuskog kralja Françoisa II nagovorila je sultana Sulejmana I da joj pomogne u borbi sa Španjolskim Carstvom, za koje je u to vrijeme mislilo da ima najsnažniju mornaricu. Pijale je sa flotom isplovio 1555. i uz pomoć Dragutove flote berberskih pirata pune dvije godine žario i palio po zapadnom Mediteranu.[1] U zajedničkoj akciji sa Dragutom kompletno je zauzeo Baleare 1558. i podvrgnuo ih pod sultanovu vlast.[1]

Uplašeni španski kralj Felipe II uspio je uz pomoć pape okupiti snažnu flotu kršćanskih zemalja koja je lako zauzela otok Djerbu i utvrdu Borj El Kebir, koju su Osmanlije zauzele početkom 1560. godine. Osmanska flota na čelu sa Pijale-pašom doplovila je 9. maja 1560. do otoka Djerbe i potpuno iznenadila flotu kršćanskog saveza usidrenu u luci. Uspaničeni mornari bili su lak zalogaj za Osmanlije i za nekoliko sati više od polovice brodova kršćanske flote bilo je potopljeno ili zarobljeno. Preživjeli mornari pobjegli su u utvrdu Borj El Kebir i izdržali nekoliko mjeseci opsade, prije nego što su se predali.[2]

Bitka kod Djerbe bila je najveća pomorska pobjeda koju je Pijale ostvario potpuno sam bez pomoći Draguta, koji je doplovio do Djerbe tri dana kasnije.[1] Nakon te pobjede i ponovnog zauzimanja utvrde Borj El Kebir, dočekan je uz veliku ceremoniju u Istanbulu.[1] Ubrzo nakon povratka iz te kampanje, Pijale je postao zet osmanskog dvora oženivši Gevherhan, kćer princa Selima (kasniji Selim II).[1]

Nakon pobjede kod Djerbe sultan Sulejman Veličanstveni naredio je Pijali da spremi flotu za napad na Maltu. Međutim, zbog loših vremenskih prilika i pogibije Draguta u borbi, stvari su krenule loše pa se Pijale sa flotom vratio u Istanbul jer je nastavak opsade postao nemoguć.[1]

Godine 1568. uzdignut je na položaj vezira kao prvi pomorac koji se domogao te pozicije. Sa tom titulom komandirao je flotom od 360 brodova (od tog 180 galija, 10 barži i 170 manjih brodova) koja je prevela 60.000 vojnika u napad na Cipar. Kopnenim snagama komandirao je Lala Mustafa-paša. Iskrcavanje i sama operacija zauzimanja Cipra odvila se 1. augusta 1571. godine, za vladavine Selima II.[1] Posljednji put je otplovio sa flotom na more 1573. godine.

Ubrzo nakon što je dobio drugu vezirsku titulu, umro je u Istanbulu 21. januara 1578. godine. Turbe mu se nalazi uz džamiju koju je sagradio u istanbulskom kvartu Kasımpaşi.[1] Pijale-paša bio je osmanski admiral od 1553. do 1567. godine, a u tih četrnaest godina zauzeo je otoke Djerbu i Hios, dovršio je opsadu Alžira, orobio, razorio i zauzeo gotovo 67 otoka i luka duž obale Španije, Italije i Francuske te zarobio mnoge slavne komandante.[1]

Džamija u Kasımpaşi

[uredi | uredi kod]
Džamija Pijale-paše u kvartu Kasımpaşi

Još za svog života dao je sagraditi vlastitu džamiju koju mu je 1573. podigao arhitekt Mimar Sinan, iste godine kad i Sulejmaniju. To je bio veliki kompleks koji je imao i medresu, hamam, šadrvan i lođu pored džamije i turbeta koji su danas jedini preostali.[1]

Ostavština

[uredi | uredi kod]

U današnjoj Turskoj se slavi ne samo kao veliki vojnik, nego i kao veliki mecena, graditelj brojnih džamija i javnih zgrada po istanbulskim kvartovima Eyüp, Kasımpaşa, Mercan i Üsküdar.[1] Zbog tog brojne škole širom Turske i Istanbula nose njegovo ime, kao i Kâğıthane-Piyale Paşa, veliki istanbulski tunel otvoren 2009. godine.[1]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 Piyale Paşa (engleski). Biyografya. Pristupljeno 1.2. 2020. 
  2. Battle of Djerba (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 23. 11. 2019. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]