பதஞ்சலியின் அட்டாங்க யோகம்

அட்டாங்க யோகம் (Ashtanga (eight limbs of yoga) (சமசுகிருதம்: अष्टाङ्गयोग)^[1], "யோகாவின் எட்டு உறுப்புகள்" என்பது பதஞ்சலியின் யோக சூத்திரங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள யோகக் கலை வகைப்பாடு ஆகும். யோகத்தின் எட்டு உறுப்புகளை யமம் (உட்கொள்ளுதல்), நியமம் (கவனிப்புகள்), ஆசனம் (தியானத்தில் அமரும் நிலை), பிராணாயாமம் (சுவாசம்), பிரத்யாஹாரம் (திரும்பப் பெறுதல்), தாரணை (செறிவு), தியானம் மற்றும் சமாதி (உறிஞ்சுதல்) என வரையறுத்தார்.

யோகத்தின் எட்டு உறுப்புகள் வெளிப்புறத்திலிருந்து உள் வரை ஒரு வரிசையை உருவாக்குகின்றன. யோகி பிராணயாமத்திலிருந்து சமாதி வரை கைகால்களைப் பயிற்சி செய்வதற்கான ஆசனம், நீண்ட நேரம் நிலையானதாகவும் வசதியாகவும் இருக்க வேண்டும். அட்டாங்க யோகத்தின் முக்கிய நோக்கம் கைவல்யம், புருஷனின் பகுத்தறிவு, சாட்சி உணர்வு, அறிவாற்றல் கருவி மற்றும் புருடனை அதன் குழப்பமான அசுத்தங்களிலிருந்து பிரித்தல்.

பதஞ்சலி தனது யோக சூத்திரம் நூலில் தனது நோக்கத்தை முதல் சூத்திரத்தில் கூறி தொடங்குகிறார். அதைத் தொடர்ந்து புத்தகம் 1ன் இரண்டாவது சூத்திரத்தில் "யோகா" என்ற சொல்லை வரையறுத்தார்:^[2]

பதஞ்சலி யோக சூத்திரங்களில் யோகத்திற்கான தனது வரையறையை பின்வருமாறு அமைத்தார்:

யோகாவின் எட்டு உறுப்புகள் யமம் (விலக்க வேண்டியவைகள்), நியமம் (கவனிக்க வேண்டியவைகள்), ஆசனம் (யோக நிலைகள்), பிராணாயாமம் (மூச்சுக் கட்டுப்பாடு), பிரத்யாஹாரம் (புலன்களை விலக்குதல்), தாரணை (செறிவு), தியானம் மற்றும் சமாதி (உறிஞ்சுதல்)^[3]

பதஞ்சலியின் யோகத்தின் எட்டு பாதையானது ஒழுக்கமான மற்றும் வாழ்க்கைக்கான மருந்துகளின் தொகுப்பைக் கொண்டுள்ளது. இதில் ஆசனம் (யோக தோரணை) ஒரே ஒரு உறுப்பு மட்டுமே.^[4]

யமம் என்பது செய்யக்கூடாதவைகள் என யோக சூத்திரம் 2.30ல் பதஞ்சலி ஐந்து வகையான யமங்களை பட்டியலிட்டுள்ளார்:^[5]

1. அகிம்சை (अहिंसा):மற்ற உயிரினங்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்காதது.^[6]
2. சத்தியம் (सत्य):வாய்மை, உண்மை, பொய்யற்ற தன்மை^[6][7]
3. அஸ்தேயம் (अस्तेय): திருடாமை ^[6]
4. பிரம்மச்சர்யம் (ब्रह्मचर्य):பாலியல் கட்டுப்பாடு அல்லது கற்பு
5. அபரிகிரகம் (अपरिग्रह):தேவைக்கு மேல் பொருட்களை சேர்க்காமல் இருப்பது^[7]

பதஞ்சலி யோக சூத்திரத்தின் இரண்டாம் நூலில் மேற்கூறிய ஒவ்வொரு சுயக்கட்டுப்பாடும் ஒரு தனிநபரின் தனிப்பட்ட வளர்ச்சிக்கு எவ்வாறு யோகக் கலை, உதவுகிறது என்று கூறுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக II.35ல், பதஞ்சலி, அகிம்சை மற்றும் பிறரை காயப்படுத்தாத அகிம்சை, நல்லொழுக்கம் பகையை கைவிடுவதற்கு வழிவகுக்கிறது என்று கூறுகிறார். இது யோகியை அனைவருடனும், எல்லாவற்றுடனும் உள்ளம் மற்றும் வெளிப்புற நட்புறவின் பரிபூரணத்திற்கு இட்டுச் செல்கிறது.^[8][9]

நியமம் என்பது யோகி செய்ய வேண்டியவைகள்:^[10][11][12]

1. சௌசம் (शौच): மனம், பேச்சு மற்றும் உடலின் தூய்மை ^[13]
2. சந்தோசம் (संतोष): மனநிறைவு, மற்றவர்களை ஏற்றுக்கொள்வது, ஒருவருடைய சூழ்நிலைகளை கடந்து செல்வதற்காகவோ அல்லது அவற்றை மாற்றுவதற்காகவோ ஏற்றுக்கொள்வது, சுய நம்பிக்கை^[14]
3. தவம் அல்லது தபஸ் (तपस्): விடாமுயற்சி, சிக்கனம், துறவு, சுய ஒழுக்கம்^{[15][16][17][18]}
4. சுவாத்தியாயம் (स्वाध्याय): வேதங்களைப் பற்றிய ஆய்வு, தன்னைப் பற்றிய ஆய்வு, சுயத்தின் எண்ணங்கள், பேச்சு மற்றும் செயல்களின் உள்நோக்கம் பற்றிய சிந்தனை.^{[15][16][17][18]}
5. ஈஸ்வரப்பிரணிதானம் (ईश्वरप्रणिधान): ஈஸ்வரனைப் பற்றிய சிந்தனை (கடவுள்/உயர்நிலை, பிரம்மம், ஆத்மா)^[19]

யமங்களைப் போலவே, ஒவ்வொரு நியாமங்களும் தனிப்பட்ட வளர்ச்சிக்கு எவ்வாறு உதவுகின்றன என்பதை பதஞ்சலி விளக்குகிறார். எடுத்துக்காட்டாக வசனம் II.42ல், மனநிறைவு மற்றும் மற்றவர்களை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்வது (சந்தோசம்) இன்பத்தின் உள் ஆதாரங்கள் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது. மேலும் இன்பத்தின் வெளிப்புற ஆதாரங்களுக்கான ஏக்கம் நிறுத்தப்படும் என்று கூறுகிறது.^[20]

பதஞ்சலி ஆசனம் (आसन), தோரணை, இருக்கை பற்றிய விவாதத்தை புத்தகம் 2ன் வசனம் 46 இல் பின்வருமாறு வரையறை செய்கிறார். தியானத்தின் நிலை சீராகவும் வசதியாகவும் இருக்க வேண்டும். ஆசனம் என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு ஒருவர் நிதானமாகவும், நிலையானதாகவும், சௌகரியமாகவும், அசையாமல் இருக்க வேண்டும். யோகா சூத்திரம் எந்த குறிப்பிட்ட ஆசனத்தையும் பட்டியலிடவில்லை.^[21]

பிராணாயாமம் என்பது சமஸ்கிருத சொல்லிற்கு மூச்சுக் கட்டுப்பாடு என்பதாகும்.^[22] and āyāma (आयाम, restraint).^[23] மூக்கு வழியாக சுவாசத்தை உணர்வுபூர்வமாக ஒழுங்குபடுத்தும் பயிற்சி (உள்ளிழுத்தல், முழு இடைநிறுத்தம், வெளியேற்றம் மற்றும் வெற்று இடைநிறுத்தம்).^[24] இது பல வழிகளில் பயிலப்படுகிறது. அதாவது மூச்சை உள்ளிழுப்பது மற்றும் நிறுத்தி வைப்பது, மூச்சை வெளியேற்றுவது மற்றும் இடைநிறுத்துவது, உள்ளிழுக்கும் மற்றும் வெளியேற்றத்தை மெதுவாக்குவதன் மூலம் அல்லது சுவாசத்தின் நேரத்தையும் நீளத்தையும் உணர்வுபூர்வமாக மாற்றுவதன் மூலம் செய்யப்படுகிறது (ஆழமான, குறுகிய. சுவாசம்).^[25][26]

பிரத்யாஹாரம் என்பது ப்ரதி - (பிரதி- "எதிராக" அல்லது "எதிர்") மற்றும் ஆஹாரா (आहार, "அருகில் கொண்டு வருதல்") ஆகிய இரண்டு சமஸ்கிருத சொற்களின் கலவையாகும்.^[27] பிரத்யாஹாரம் என்பது வெளிப்புற பொருட்களிலிருந்து புலன் அனுபவத்தை திரும்பப் பெறுவதற்கான ஒரு செயல்முறையாகும். பிரத்யாஹாரம் என்பது புலன் உலகத்திற்கு ஒருவரின் கண்களை உணர்வுபூர்வமாக மூடுவது அல்ல; இது உணர்வு உலகத்திற்கு ஒருவரின் மன செயல்முறைகளை உணர்வுபூர்வமாக மூடுகிறது. வெளி உலகத்தால் கட்டுப்படுத்தப்படுவதை நிறுத்தவும், சுய அறிவைத் தேடவும் மற்றும் ஒருவரின் உள் உலகில் உள்ளார்ந்த சுதந்திரத்தை அனுபவிக்கவும் ஒருவரின் கவனத்தை ஈர்க்க பிரத்யாஹாரம் வகை அளிக்கிறது.^[28][29]

பிரத்யஹாரம் என்பது பதஞ்சலியின் அஷ்டாங்க யோகத்தின் முதல் நான்கு உறுப்புகளிலிருந்து, யோக அனுபவத்தின் மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. அவை வெளிப்புற வடிவங்களைச் சரியாக்குகின்றது. யோகியின் உள் நிலையை முழுமையாக்கும் கடைசி மூன்று உறுப்புகளாகும்: வெளிப்புறத்திலிருந்து உள்ளே, உடலின் வெளிப்புறக் கோளத்திலிருந்து உள் கோளத்திற்கு நகரும்.^[30]

தாரணை (சமஸ்கிருதம்: धारणा) என்றால் மனதை நிலைநிறுத்துதல் மற்றும் மனதை ஒருமுகப்படுத்துதல். அதாவது மனதை "பிடிப்பது, பராமரிப்பது, வைத்திருத்தல்".^[31] ஒருவர் மனதை ஒரு குறிப்பிட்ட உள் நிலை, பொருள் அல்லது மனதின் தலைப்பில் வைத்திருத்தல் ஆகும்.^[32] ஒருவரின் மூச்சு/தொப்புள்/நாக்கின் நுனி/எந்த இடத்திலும் அல்லது ஒருவர் கவனிக்க விரும்பும் ஒரு பொருளின் மீது அல்லது ஒருவரின் மனதில் ஒரு கருத்து/கருத்தில் நிலைநிறுத்தப்படுகிறது.^[33][34] மனதை நிலைநிறுத்துதல் என்பது ஒரு முனையில் கவனம் செலுத்துதல், மனதை நகர்த்தாமல், ஒரு தலைப்பிலிருந்து மற்றொரு தலைப்பிற்கு தாவாமல் கவனிக்க வேண்டும்.^[33]

தியானம் (சமஸ்கிருதம்: ध्यान) என்பது சிந்தனை, பிரதிபலிப்பு மற்றும் ஆழமான என்று பொருள்படும்.^[35] ஒருவர் தனிப்பட்ட தெய்வத்தை சிந்தித்து தியானிக்கலாம். தியானம் என்பது இடைவிடாத சிந்தனைப் பயிற்சி, அறிவாற்றல், விழிப்புணர்வு ஓட்டம் ஆகும்.

தியானம், தாரணையுடன் ஒருங்கிணைந்த தொடர்புடையது. ஒன்று மற்றொன்றுக்கு வழிவகுக்கிறது. தாரணை என்பது மனநிலை, தியானம் என்பது மனதின் செயல்முறை. தியானம் தாரணைலிருந்து வேறுபட்டது. தியானம் செய்பவர் அதன் கவனத்துடன் தீவிரமாக ஈடுபடுகிறார். பதஞ்சலி சிந்தனையை (தியானம்) மன செயல்முறையாக வரையறுக்கிறார். அங்கு மனம் எதையாவது நிலைநிறுத்துகிறது. பின்னர் "அறிவின் சீரான மாற்றத்தின் ஒரு போக்கு" உள்ளது.[52]

சமாதி (சமஸ்கிருதம்: समाधि) என்பது "ஒன்றாகச் சேர்த்தல், இணைத்தல், ஒன்றிணைதல், முழுமையான இணக்கம் என்று பொருள்படும்.^[36][37] சமாதியில், ஒரு பொருளின் மீது தியானம் செய்யும் போது, விழிப்புணர்வுக்கான பொருள் மட்டுமே உள்ளது. மேலும் ஒருவர் தியானம் செய்கிறார் என்ற விழிப்புணர்வு மறைந்துவிடும்.^[34][38][39] சமாதி என்பது இரண்டு வகையானது,^[40][41] சவிகல்ப சமாதி மற்றும் நிர்விகல்ப சமாதி ஆகும்.^[42]

• பதஞ்சலி யோகசூத்திரம்
• தன்மாத்திரைகள்

• Āraṇya, Hariharānanda (1983), Yoga Philosophy of Patanjali, State University of New York Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0873957281
• Bryant, Edwin F. (2009), The Yoga Sūtras of Patañjali: A New Edition, Translation and Commentary, New York: North Poinnt Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0865477360
• Crangle, Eddie (1984), "A Comparison of Hindu and Buddhist Techniques of Attaining Samādhi" (PDF), in Hutch, R. A.; Fenner, P. G. (eds.), Under The Shade of the Coolibah Tree: Australian Studies in Consciousness, University Press of America, archived from the original (PDF) on 2021-09-01, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2023-07-28
• Desmarais, Michele Marie (2008), Changing Minds : Mind, Consciousness And Identity In Patanjali'S Yoga-Sutra, Motilal Banarsidass, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120833364
• Jianxin Li (n.d.), A Comparative Study between Yoga and Indian Buddhism, asianscholarship.org, archived from the original on 4 March 2016
• Jones, Constance; Ryan, James D. (2006), Encyclopedia of Hinduism, Infobase Publishing
• Maehle, Gregor (2007), Ashtanga Yoga: Practice and Philosophy, New World Library
• Taimni, I.K. (1961), The Science of Yoga: The Yoga Sutras of Patanjali (PDF)
• Whicher, Ian (1998), The Integrity of the Yoga Darsana: A Reconsideration of Classical Yoga, SUNY Press
• Wynne, Alexander (2007), The Origin of Buddhist Meditation (PDF), Routledge

• TR Tatya (1885), The Yoga Philosophy, with Bhojaraja commentary; Harvard University Archives;
• GN Jha (1907), The Yoga-darsana: The sutras of Patanjali with the Bhasya of Vyasa with notes; Harvard University Archives;
• Charles Johnston (1912), The Yogasutras of Patanjali
• I.K. Taimni (1961), The Science of Yoga: The Yoga Sutras of Patanjali
• Chip Hartranft (2003), The Yoga-Sûtra of Patañjali. Sanskrit-English Translation & Glossary (86 pages)