Aleksandr Fadeyev
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Aleksander Fadeyev | |
|---|---|
.jpg) | |
| Doğum | 24 Aralık 1901 Kimrı, Tver Governorate, Rus İmparatorluğu |
| Ölüm | 13 Mayıs 1956 (54 yaşında) Peredelkino, Moskova Oblastı, Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti |
| Milliyet | Rus |
| Vatandaşlık | SSCB |
| Tür | Kurgu |
| Önemli eser | Genç Muhafızlar |
| Evlilikler | Angelina Stepanova |
Aleksander Aleksandroviç Fadeyev (Rusça: Алекса́ндр Алекса́ндрович Фаде́ев; 24 Aralık [E.U. 11 Aralık] 1901 – 13 Mayıs 1956), Sovyet yazar, Sovyet Yazarlar Birliği kurucularından biri ve 1946 ile 1954 yılları arası başkanı.
Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Fadeyev, Rus İmparatorluğu'nun Tver Governorate'nde bulunan Kimrı şehrinde doğdu. 1908 ile 1912 yılları arasında Primorskiy Krayı'nda Chuguyevka kırsalında yaşadı. 1918 yılında Bolşevik Parti'ye katıldı ve Rus İç Savaşı sırasındaki Japon müdahalesine ve Beyaz Ordu'ya karşı gerilla eylemlerine katıldı. 1927 yılında genç gerilla savaşçılarını anlattığı Bozgun (Ondokuz olarak da bilinir) isimli romanı yayınlandı. Hayatının kalanında üzerinde çalışacağı (tümünü tamamlamayı başardığında ikinci cildi de içeren ikinci baskı 1940 yılında basıldı.[1]) Udegeyin Sonu kitabının ilk bölümü 1930 yılında yayınladı. Bu kitapta, Fadeyev "Çok ilkel bir insanın aşiret komünizminden, 20. yüzyılın karmaşık kolektif organizasyonuna, aile, özel mülkiyet, kölelik, feodalizm, kapitalizm ve sosyalizm gibi tarihsel aşamaları aşarak atılım gösterebilir.[...] Udegelerin Sonu Fadeyev'in en iyi sayfalarından bazılarnı içermesine rağmen, tüm enerjisini bu romanın tamamlanmasından çok edebiyat yönetimi üzerine harcaması küçük bir trajedir."[2] göstermeyi amaçladı.
1945'te Genç Muhafızlar romanını yazdı. Kitap, II. Dünya Savaşı sırasında işgal altında bulunan Krasnodon (Ukrayna SSC) şehrinde Nazilere karşı mücadele veren Genç Muhafızlar isimli yer altı Komsomol teşkilatının gerçek olaylarından esinlenmiştir. Roman nedeniyle Fadeyev 1946 yılında Stalin Ödülü almıştır. 1948 yılında kitap, Sovyet filmi Genç Muhafızlar konu olmuştur ve daha sonra 1964 yılında kitabın hatalarının düzeltildiği revize baskı yayınlanmıştır. Fadeyev, Josef Stalin'in gözdesiydi, onu "dünyanın bilinen en büyük hümanisti" olarak ilan etti. 1940'lar boyunca, Sovyetler Birliği'nin önde gelen yazar ve bestecilerinin çoğuna karşı eleştiri ve zulüm uygulayan Jdanov doktrinini uyguladı. Bununla birlikte, Mihail Şolohov'un arkadışıydy. Fadeyev ünlü bir sahne oyuncusu Angelina Stepanova ile evlendi (1905–2000).
Hayatının sonlarında sürekli alkol kullanımı yüzünden şiddetlenmiş nöroloji temelli sıkıntılar gelişti. Bazı kaynaklar bunun sebebinin Nikita Kruşçev dönemindeki Stalinizmin lanetlenmesi olduğunu iddia ederler. Sonunda Peredelkino'da bulunan daçasında kalbinden kendini vurarak intihar etti, arkasında bıraktığı mektupta Parti'nin yeni liderlerine karşı olumsuz tavrı görülebilir.[3] Ölümü, komşusu Boris Pasternak'ın bir hicvine neden olmuştur.
Aleksander Fadeyev, Novodeviçi Mezarlığı'na gömülmüştür.
Mirası[değiştir | kaynağı değiştir]
Nadezhda Mandelstam anılarında, Fadeyev'in Osip Mandelstam'a son tutuklanmasından hemen önce sevgi gösterdiği vedalaşmasını anlattıktan sonra şunları yazdı: "Liuba [Ehrenburg] bana Fadeyev'in soğuk ve acımasız bir adam olduğunu söylemişti - duygusallık ve göz yaşartma kabiliyeti ile oldukça uyumlu bir şey Bu, Liuba'ya göre, Yidiş yazarlarının idam zamanında çok netleşti ve tutuklanma konusundaki resmi anlaşmasını imzaladıktan sonra gözyaşı döktüğü veda kucaklamasıydı. Tasfiye - Yidiş yazarları Mandelstam'ın aksine arkadaşlarıydı."[4] Korney Çukovski, Fadeyev'in intiharından sonra günlüğüne aşağıdaki notu düşmüştür:
Sevgili Aleksander Aleksanderoviç için çok üzülüyorum: Bir insan, tüm tabaka altındaki bir doğal doğal Rus markası olan bir boylu adam hissetti - ama efendim, orada hangi katmanlar vardı! Stalinist dönemin tüm yalanları, aptalca acımasızlıkları, tüm korkunç bürokrasisi, tüm yolsuzlukları ve kırmızı bant, onun içinde istekli bir aksesuar buldu. Edebiyat gemisini "gözyaşları altında" seven özünde iyi bir insan, edebiyat gemisini en tehlikeli, en utanç verici sulara yöneltti ve insanlığı gizli polis zihniyetiyle birleştirmeye çalıştı. Dolayısıyla davranışındaki zikzaklar, dolayısıyla son yıllarının işkence görmüş vicdanı. O, kaybeden olmak için doğmadı; Bir lider olmaya, yazarların kaderlerinin hakemine, edebi mareşal pozisyonundan çekilmek zorunda kaldıkları onun için acı çekmeye alıştı. Hiçbir arkadaşı, kendisine Metalurjisi nin değersiz olduğunu, son birkaç yıldır yazdığı, korkak, bulanık ve normatif iddialarla dolu yazıların yalnızca kendisinin gözünde düşürebileceğini söylemeye istekli değildi. Okur kitlesi, Genç Muhafızlar bu güçlere uyacak şekilde yeniden hazırlanıyor utanç vericiydi. Vicdani, yetenekli ve duyarlı olduğu haliyle, çalkantılı, çürümüş bir çamurda akıp gidiyordu ve vicdanını şarapta boğuyordu.[5]
Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Toplama edisyon[değiştir | kaynağı değiştir]
- Sobranie sochinenii, 7 vols. Moscow, 1969–71.
Kurgu[değiştir | kaynağı değiştir]
- Protiv techeniia [Against the Current]. Moscow, 1924; reissued as Amgun'skii polk [The Amgunsk Regiment], Moscow, 1934, and as Rozhdenie Amgun'skogo polka [The Birth of the Amgunsk Regiment], Moscow, 1934.
- Razliv [The Flood]. Moscow, 1924.
- Razgrom. Moscow, 1927; as Razgrom/The Rout, edited by Roger Cockrell, London, Bristol Classical Press, 1995; translated as The Nineteen, by R. D. Charques, London, Martin Lawrence, 1929; reprinted Westport, Connecticut, Hyperion Press, 1973; also translated as The Rout, by O. Gorchakov, Moscow, Foreign Languages Publishing House, c. 1957.
- Poslednii iz udege [The Last of the Udege]. Moscow, 1930–1941.
- Molodaia gvardiia. Moscow, 1946; translated as The Young Guard, by Violet Dutt, Moscow, Progress, 1958; reprinted Moscow, Raduga, 1987.
- Chernaia metallurgiia [Ferrous Metallurgy]. Moscow, 1951–56.
Anı, mektuplar ve edebiyat eleştirileri[değiştir | kaynağı değiştir]
- Leningrad v dni blokady: Iz dnevnika. Moscow, 1944; translated as Leningrad in the Days of the Blockade, by R. D. Charques, London, Hutchinson, 1946; Westport, Connecticut, Greenwood Press, 1971.
- Za tridtsat' let: Izbrannye stat'i, rechi i pis'ma o literature i iskusstve [Over Thirty Years: Selected Articles, Speeches and Letters on Literature and Art], edited by S. Preobrazhenskii, 2nd edition, Moscow, 1959.
- Pis'ma 1917–1956 [Letters]. 2nd edition, Moscow, 1959.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Роман Фадеева «Последний из удэге» 18 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Edward J. Brown, Russian Literature Since the Revolution: Revised and Enlarged Edition (Harvard University Press, 1982: 0-674-78204-6), p. 138.
- ^ "Sovlit.net: Fadeyev'in intihar notu ve ölümü üzerine KGB raporu". 11 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2017.
- ^ Nadezhda Mandelstam, Hope Against Hope: A Memoir (Random House Publishing Group, 1999: 0-375-75316-8), p. 358.
- ^ Kornei Chukovsky, Diary, 1901–1969 (Yale University Press, 2005: 0-300-10611-4), p. 406.
