Cemile Sultan
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Cemile Sultan | |
|---|---|
| Doğum | 17 Ağustos 1843 Eski Beylerbeyi Sarayı, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 26 Şubat 1915 (71 yaşında) Erenköy, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Eş(ler)i | Damat Mahmud Celaleddin Paşa |
| Çocuk(lar)ı |
|
| Hanedan | Osmanlı Hanedanı |
| Babası | Abdülmecid |
| Annesi | Düzdidil Kadınefendi |
| Dini | İslam |
Cemile Sultan (17 Ağustos 1843 – 26 Şubat 1915), Osmanlı padişahı Abdülmecid’in kızı.
İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Cemile Sultan 17 Ağustos 1843'da Eski Beylerbeyi Sarayı'da doğdu.[1][2] Babası Sultan Abdülmecid annesi ise Şıhım Bey Dişan'ın kızı Düzdidil Kadınefendi idi. Babasının sekizinci kızı, annesinin dördüncü çocuğuydu. Üç büyük kız kardeşi olan Mevhibe Sultan'ın üç büyük kız kardeşi vardı, kendisinden iki yaş büyük ikiz ablaları Neyyire Sultan ve Münire Sultan,[3] ve küçük kız kardeşi Samiye Sultan.[4]
1845 yılında Düzdidil Kadınefendi, iki yaşında Cemile Sultan'ı annesiz bırakarak öldü. Abdülmecid, onu başka bir eşine Rahîme Perestû Sultan götürdü ve hanımın bakımını üstlendi. Perestu tarafından da evlat edinilen üvey kardeşi II. Abdülhamid ile aynı hanede büyümüş ve çocukluklarını birbirleriyle geçirmiştir.[5]
Evlilik[değiştir | kaynağı değiştir]
1854'te, on bir yaşındayken, Abdülmecid onu, Damat'ın Ahmed Fethi Paşa oğlu Mahmud Celaleddin Paşa ile nişanladı,[6] ve ilk eşi Ayşe Şemsinur Hanım. Fethi Paşa, Cemile'nin halası Atiye Sultan ile evliydi. Düğün 17 Mayıs 1858'de gerçekleşti ve 11 Haziran 1858'de tamamlandı. Çifte Fındıklı'da ikametgâh olarak bir saray verildi. [7] Evliliğinde, kayınvalide, daha sonra Sultan'ın II. Abdülhamid ilk eşi olacak olan Nâzikedâ Kadınefendi kendisine sundu.[8]
İkisinin birlikte yedi çocuğu, Sultanzade Mehmed Celaleddin Bey, Sultanzade Sakıb Bey, Sultanzade Ahmed Fazıl Bey ve Sultanzade Mehmed Kazım Bey ile üç kızı Fethiye Hanımsultan, Fatma Hanımsultan ve Ayşe Sıdıka Hanımsultan vardı.[9][10]
Çift, Abdülhamid'in tahta çıkışını destekledi, ta ki yeni padişahın Mahmud Celaleddin Paşa'ya olan güvensizliği, 1884'te boğulduğu Arabistan'a sürgün edilmesine yol açana kadar. Prenses Cemile, daha sonra onunla barışarak yaklaşık yirmi yıl boyunca toplumdan çekildi. Sarayda kardeşim ve ödeme yapan aramalar.[11]
Karakter[değiştir | kaynağı değiştir]
Törenlerde Cemile Sultan en büyüğü olduğu için öncelikli oldu ve hep Abdülhamid'in sağında yerini aldı. Sağ tarafta oturduğu büyük bir koltuk ona ayrılmıştı. Alaylarda Perestu Kadın'ın yanında herkesin önünde yürüdü.[6]
Her zaman kahverengi renkli elbiseler giyerdi ve kafasında aynı renkte, dantel veya tülden yapılmış bir hotoz vardı. Beline uzun bir tren takılmış, Türk tarzında giyinmişti. Giydiği görkemli kumaşlar her zaman kahverenginin çeşitli tonları olduğundan, bu renk onun için bir ayırt edici özellikti. Hiçbir şekilde mücevher takmıyordu. Bu sadeliğe rağmen, imparatorluk rütbesi onun prenses rütbesini fazlasıyla aktarıyordu.[6]
Bilmesi gerekenler onun tıpkı babasına benzediğini ve aslında fotoğraflardan gözlerin ve yüz hatlarının aynı olduğunu söylediler. Saraydaki herkes, onu şefkatli bir sistem içinde tutan Prenses Cemile'ye büyük bir saygı ve sevgi besledi. O kadar nazik ve akıllıca konuştu ki, istenmediğinde gülmedi ve herkese kendisinden kaynaklanan uygun davranışı sergiledi.[6]
Ölüm[değiştir | kaynağı değiştir]
Cemile Sultan 26 Şubat 1915'da Erenköy'de yetmiş bir yaşında ölmüş, babası Sultan Abdülmecid'in türbesine defnedilmiştir.[12][13]
Çocukları[değiştir | kaynağı değiştir]
- Fethiye Hanım Sultan (d. 1859, Fındıklı Sarayı - ö. 1887, Beşiktaş)
- Sultanzade Mehmed Mahmud Celaleddin Bey (d. 1864, Fındıklı Sarayı - ö. 1916, Kandilli Sarayı)
- Sultanzade İbrahim Sakıb Bey (d. 1864, Fındıklı Sarayı - ö. 1897, Kanlıca Sarayı)
- Ayşe Sıdıka Hanım Sultan (d. 1875, Fındıklı Sarayı - ö. 1938, Nice, France)
- Fatma Hanım Sultan (d. 1879, Fındıklı Sarayı - ö. 1890)
- Besim
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Uluçay 2011, s. 221.
- ^ Sakaoğlu 2008, s. 618.
- ^ Uluçay 2011, s. 220.
- ^ Uluçay 2011, s. 225.
- ^ Brookes 2010, s. 134.
- ^ a b c d Brookes 2010, s. 142.
- ^ Sakaoğlu 2008, s. 619.
- ^ Brookes 2010, s. 286.
- ^ Çağlar, Burhan (11 Eylül 2011). İngiliz Said Paşa ve Günlüğü (Jurnal). Arı Sanat Yayınevi. s. 85. ISBN 978-9-944-74225-2.
- ^ Bardakçı, Murat (2008). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanı'nın sürgün ve miras öyküsü. İnkılâp. s. 283. ISBN 978-9-751-02616-3.
- ^ Brookes 2010, s. 279.
- ^ Uluçay 2011, s. 224.
- ^ Sakaoğlu 2008, s. 622.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
- Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.
- The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. 978-0-292-78335-5.