DORIS (jeodezi)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Doppler Orbitography and Radiopositioning Integrated by Satellite (DORIS) (Türkçe: Uydu Doppler Orbitografi ve Tümleşik Radyo konumlandırma) bir Fransız uydu (örn TOPEX/Poseidon) yörüngelerinin konumlandırma için belirlenmesinde kullanılan sistem.
İlkesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Yer tabanlı radyo fenerleri uydular tarafından alınır bir sinyal yayarlar. Bu diğer GNSS ile ters şekilde yapılandırılmışken, vericiler uzay-kaynaklı ve alıcıları Dünya'nın yüzeyine yakın çoğunluğundadır. Sinyalin frekans kayması uydu (Doppler etkisi) hareketine neden olduğunda gerçekleşir. Bu gözlemle, uydu yörüngeleri kaynaktan, yer pozisyonları, aynı zamanda diğer parametreleri elde edilebilir.
Örgütü[değiştir | kaynağı değiştir]
DORIS Fransız Uzay Ajansı (CNES) tarafından başlatılmış bir Fransız sistemidir ve Toulouse'dan işletilmektedir.
Yer bölümü[değiştir | kaynağı değiştir]
Zemin bölümü, yer üzerinde eşit dağıtılan ve yörünge tayininde iyi bir kapsama sağlamak için yaklaşık 50-60 istasyondan oluşur. İstasyonu sadece bir sinyal yayar, ancak herhangi bir bilgi almaz, çünkü bir işaret kurulumu için sadece elektrik gereklidir. DORIS işaretleri iki UHF frekansı olan, 401,25 MHz ve 2.036,25 MHz frekansları uydulara iletir.
Uzay bölümü (uydular)[değiştir | kaynağı değiştir]
DORIS alıcıları ile donatılmış en bilinen uydular altimetre uyduları TOPEX / Poseidon, Jason 1 ve Jason 2 bulunmaktadır. Onlar okyanus yüzeyini yanı sıra akımlarını ya da dalga yüksekliklerini gözlemlemek için kullanılır. DORIS yaklaşık 2 cm bir yörünge doğruluğuna katkıda bulunur.
Diğer DORIS uydularından Envisat, SPOT, HY-2A ve Cryosat-2 uyduları bulunmaktadır.[1]
Konumlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Dışında yörünge tayini, DORIS gözlemleri yer istasyonlarının konumlandırılması için kullanılır. Doğruluk, GPS ile biraz daha düşüktür, ancak yine de Uluslararası Yersel Referans Çerçevesine (ITRF) katkıda bulunmaktadır.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Doris-equiped satellites". 18 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2014.
- G. Seeber: Satellite Geodesy. De Gruyter-Verlag, 2. Auflage (590p.), Berlin 2003