Decca Gezgin Sistemi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Konumlandırma sistemleri doğruluğu

Decca Gezgin Sistemi kendi konumunu belirlemesi için sabit seyir fenerleri algılanan radyo sinyallerden hiperbolik bir radyo navigasyon sistemidir. Sistemde 70 ilâ 129 kHz düşük frekansları kullanılmaktadır. Müttefik kuvvetlerin doğru bir inişi sağlaması için II. Dünya Savaşı sırasında İngiliz Kraliyet Donanması tarafından konuşlandırılmıştır. Savaştan sonra İngiltere'de geliştirilmiş ve daha sonra dünya çapında yaygın bir biçimde birçok alanda kullanılmıştır.

Decca Navigator Mk 12.

Durumu LORAN C ile olduğu gibi birincil kullanımı kıyı sularında gemilere seyir yardımı içindi. Savaş sonrası balık avlama gemileri gibi büyük kullanıcıları vardı ama aynı zamanda hareketli harita ekranları gibi birçok erken (1949) uygulaması da dahil olmak üzere hava taşıtlarında kullanıldı. Sistem Kuzey Denizi'nde yaygın olarak görevlendirilmiş ve petrol platformları için çalışan helikopterler tarafından kullanılmıştır. Sistem kullanımlarından sonra 2000 baharında kapatıldı, yerini Amerikan GPS ve planlanan Avrupalı Galileo konumlandırma sistemi gibi ana sistemlere bırakmıştır.

Çalışma İlkeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Decca Gezgini çalışma ilkesi. İstasyonlardan alınan A (Master) ve B (Slave) sinyalleri arasındaki faz farkı her hiperbolik eğri boyunca sabittir. Hiperbol odakları verici istasyonları, A ve B'nin altında yer almaktadır.

Genel bakış[değiştir | kaynağı değiştir]

Decca Gezgin Sistemi chains içinde düzenlendiği kara tabanlı bir radyofar dizisi oluşmuştur. Her zincir, bir ana istasyon ve üç (bazen iki) kırmızı, yeşil ve mor olarak adlandırılan slave istasyondan oluşuyordu. Kusursuz olarak, slave istasyonlar merkezinde master olan bir eşkenar üçgenin köşelerine yerleştirilmiş olacaktır. Temel uzunluğu, yani master-slave uzaklığı, genellikle 110–220 km (60-120 deniz mili) idi.

Her istasyon bu, master ve slave birinden sinyallerin faz farkını karşılaştırarak, bir desen olarak adlandırılan konumunun hiperbolik bir dizi çizgi içinde sonuçlanan sürekli bir dalga sinyalini iletir. Desenler uygun renkte hiperbolik bir dizi çizgi olarak deniz haritalarında çizilir. Alıcılar hangi hiperbolün belirlendiğini gösterir ve bir konumun genellikle olabildiğince ortogonal kesilmiş en yakın açı ile çifti kullanarak, farklı desenlerini hiperbolün kesiştiği noktada çizebilir.

Ayrıntılı Çalışma İlkeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İki istasyon aynı faz kilitli frekansta iletir, iki sinyal arasındaki faz farkı hiperbolik bir yol boyunca sabittir. Tabii ki, iki istasyonun aynı frekans üzerinden iletimi ise, alıcısının onları ayırması açısından pratikte bu neredeyse imkânsızdır; aşağıdaki şekildeki gibi, yerine aynı frekansta iletilmesi tüm istasyonların, her zincirinde 1f, nominal frekans ayrılmış ve bu taban bir frekans harmoniğinde iletilir zincirdeki her istasyonuna eklenmiştir:

İstasyon Harmonik Frekans (kHz)
Master 6f 85.000
Mor Slave 5f 70.833
Kırmızı Slave 8f 113.333
Yeşil Slave 9f 127.500

Verilen frekanslar İngiliz Zinciri olarak bilinen Zincir 5B için olanlardır, ancak tüm zincirlerde 70 kHz ve 129 kHz arasındaki benzer frekansları kullanılır.

Desen Slave Harmonik Slave Çoklayıcı Master Harmonik Master Çoklayıcı Ortak Frekans
Mor 5f ×6 6f ×5 30f
Kırmızı 8f ×3 6f ×4 24f
Yeşil 9f ×2 6f ×3 18f