François Duvalier

Vikipedi, özgür ansiklopedi

François "Papa Doc" Duvalier
32. Haiti Cumhurbaşkanı
Görev süresi
22 Ekim 1957 - 21 April 1971
Yerine geldiği Antonio Thrasybule Kébreau
Yerine gelen Jean-Claude Duvalier
Sağlık Bakanı
Görev süresi
14 Ekim 1949 - 10 May 1950
Başkan Dumarsais Estimé
Yerine geldiği Antonio Vieux
Yerine gelen Joseph Loubeau
Çalışma Bakan Yardımcısı
Görev süresi
26 Kasım 1948 - 14 Ekim 1949
Başkan Dumarsais Estimé
Kişisel bilgiler
Doğum 14 Nisan 1907(1907-04-14)
Port-au-Prince, Haiti
Ölüm 21 Nisan 1971 (64 yaşında)
Port-au-Prince, Haiti
Partisi Ulusal Birlik Partisi[1][2]
Evlilik(ler)
Simone Duvalier (e. 1939)
Bitirdiği okul Haiti Üniversitesi (MD)
Mesleği Doktor

Dr. François Duvalier, lakabı Papa Doc (d. 14 Nisan 1907 - ö. 21 Nisan 1971), Haiti'nin ilk kez 14 yıl gibi uzun bir süre iktidarda kalabilen devlet başkanı.

Haiti Üniversitesi Tıp Okulu'ndan 1934'te mezun oldu.1943'e değin okul hastanesinde doktor olarak çalıştı.Daha sonra frambezi hastalığına karşı ABD'nin desteğiyle yürütülen kampanyada etkin bir rol oynadı.Günlük Action Nationale gazetesinde yazılar yazarken, mistik düşünür Lorimer Denis'nin etkisi altına girdi ve siyah milliyetçiliği ile Vudu kültünü Haiti kültürünün ana kaynakları olarak kabul eden yazarlardan oluşan Ozanlar Grubu'na (Le Groupe des Griots) katıldı.

Başkan Dumarsais Estime'nin yandaşlarından olan Duvalier, 1946'da Ulusal Halk Sağlığı Hizmetleri genel müdürlüğüne atandı.1948'de çalışma bakan yardımcısı, ertesi yıl da halk sağlığı ve çalışma bakanı oldu.10 Mayıs 1950'de Paul E. Magloire önderliğindeki askeri bir cuntanın Estime'yi devirmesiyle bakanlıktan ayrıldı.1951-1954 arasında eski görevine dönerek Amerikan Sağlık Misyonu ile çalıştı ve bir yandan da Magloire'a karşı direnişi örgütlemeye başladı.1954'te muhalefetin önde gelen temsilcisi olarak yeraltına geçti.

Magloire'ın başkanlıktan istifasını (Aralık 1956) izleyen 10 ay içinde kurulan altı hükûmetin çoğunda yandaşlarının yer almasını sağladı.Halkçı reformları ve siyah milliyetçiliğini temel alan bir seçim kampanyasının ardından Eylül 1957'de başkan seçildi.İktidarını sağlamlaştırmaya girişerek asker sayısını azalttı; rejim düşmanı olarak görülen kişileri yıldırmak ve yok etmek amacıyla, başyardımcısı Clement Barbot'yla birlikte gizli polis kuvveti Tonton Macoute'ları örgütledi.

1959'da bir kalp krizi geçirdi.Yeniden sağlığına kavuştuğunda ilk iş olarak yerine vekalet eden Barbot'yu hapse attırdı.Görev süresini 1967'ye değin uzatmak amacıyla 1961'deki yasama meclisi seçimlerine hile karıştırması ve despotça önlemlere başvurması, ABD'nin Haiti'ye yaptığı dış yardımın kesilmesine neden oldu.Aynı yıl, cezaevinden çıktıktan sonra bir ayaklanma girişiminde bulunan Barbot'yu öldürttü.Kendisini devrimeye yönelik başka girişimleri de sindirdi.

1963 sonlarında kendisini Haiti ulusunun temsilcisi olarak yarı tanrısallaştıran bir kült yaratarak daha baskıcı bir rejime yöneldi. Nisan 1964'te ömür boyu devlet başkanı ilan edildi.Diplomatik alanda büyük ölçüde yalnızlaşmasına, din adamlarına karşı davranışlarından dolayı 1966'ya değin aforozlu kalmasına ve çeşitli suikast tehditlerine karşın, önceki başkanlardan daha uzun süre iktidarda kalmayı başardı. Teröre dayalı rejimiyle siyasi muhalefeti bastırarak Haiti'de alışılmamış bir siyasi istikrar ortamı yarattı. Böylece ölümünden sonra oğlu Jean-Claude Duvalier'nin (Bébé Doc) ömür boyu devlet başkanı olarak yerine geçmesini sağladı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Fatton, Robert, Jr. (2013), "Michel-Rolph Trouillot's State Against Nation: A Critique of the Totalitarian Paradigm", Small Axe, 17 (3 42), s. 208, doi:10.1215/07990537-2379009, ISSN 1534-6714, In 1963, Duvalier created the Parti de l'unité nationale—PUN (National Unity Party)—to constitute a single-party system. . . . the existence of a single party as one of the defining characteristics of the totalitarian nature of Duvalierism . . . the party had a thoroughly inconsequential role in the Duvalierist system.  Geçersiz |mod=cs1 (yardım)
  2. ^ Lacey, Marc (23 March 2008), "Haiti's Poverty Stirs Nostalgia for Old Ghosts", New York Times, ISSN 0362-4331, 14 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi  Geçersiz |mod=cs1 (yardım)