Friedrich Paulus

Friedrich Paulus
Doğum	23 Eylül 1890(1890-09-23) Breitenau, Hessen, Alman İmparatorluğu
Ölüm	1 Şubat 1957 (66 yaşında) Dresden, Doğu Almanya
Bağlılığı	Alman İmparatorluğu (1918'e kadar) Weimar Cumhuriyeti (1933'e kadar) Nazi Almanyası
Hizmet yılları	1910-1943
Rütbesi	Generalfeldmarschall
Komutası	10. Ordu 6. Ordu
Çatışma/savaşları	I. Dünya Savaşı II. Dünya Savaşı
Ödülleri
İmza

Friedrich Wilhelm Ernst Paulus (23 Eylül 1890, Breitenau, Hessen - 1 Şubat 1957, Dresden, Doğu Almanya), özellikle II. Dünya Savaşında etkin rol oynayan Alman Feldmareşali.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Dünya Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

Alman Donanması'na katılmak istediyse de başvurusu kabul edilmemişti. Münih üniversitesinde hukuk eğitimi gördükten sonra 1909 yılında İmparatorluk ordusuna katıldı. Astsubay oldu. Şubat 1910 yılında 111. Piyade Alayına katıldı. 1911'de 3. Baden Piyade bölüğünün başında teğmen olarak görev aldı. 4 Temmuz 1912'de Elena Rosetti-Solescu ile evlendi.

I. Dünya Savaşı’nda 3. Tabur karargâh subayı olarak görev aldı. Hem doğu hem batı cephesinde çok sayıda başarılı görevler aldı. Bir kurmay subay olarak Alpenkorps'a katılarak Makedonya, Fransa ve Sırbistan'da görev yaptı. Savaşın sonunda bir yüzbaşı idi.

Mütarekeden sonra, Paulus bir tugay'da emir subayı olarak doğu'da Freikorps ile savaştı.

II. Dünya Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

1940 yılının Ağustos ayında Korgeneralliğe terfi etti ve bir ay sonra Alman Genelkurmay başkan yardımcısı olarak atandı. Bu görevde Sovyetler Birliği'nin işgali için planlarını hazırlamaya yardımcı oldu. General der Panzertruppe rütbesine terfi etti ve Ocak 1942 yılında Alman 6. Ordu Komutanı oldu.

II. Dünya Savaşı ile beraber Batı cephesinde etkin rol oynadı. 1941 yılında Adolf Hitler kendisini generalliğe terfi ettirdi ve 6. Ordu ile beraber Dnipro savaşını kazandı. Bunu takip eden savaşlarda mühimmat, özellikle benzin sıkıntısı çekmesine rağmen büyük başarılar elde etti. Yeni görevi Stalingrad'ı ele geçirmekti. Sovyetler Stalingrad önlerine 600.000 kişilik birlikle 6. orduyu karşıladılar. Zor durumda olan Paulus'un yardımına Feldmareşal Paul Ludwig Ewald von Kleist'ın 1. Panzer ordusu geldi. Tekrar toparlanan 6. Ordu Stalingrad'a girmeye başladı. Ana birliklerden uzaklaşan Almanlar tankların zor ilerlediği yıkık evlerden sniper (keskin nişancı) atışların yapıldığı dar sokaklarda çok asker kaybetmeye başladılar. Sovyetler taze birliklerle 6. orduyu kuşatmaya başladılar. Hitler, 4. Panzer Ordusu'nun 6. Ordu'yu kurtarmasını istedi. Erich von Manstein bunu gerçekleştiremedi. Artık Alman ordusu tamamen sarılmıştı. 13 Ocak 1943 itibarıyla 6. Ordunun 40.000 üzerinde yaralısı vardı. Mühimmat ve yiyecekleri bitmişti. Paulus havadan geleceği vadedilen ikmali acilen istiyordu, ancak uçaklar Rus uçaksavarların ateş fırtınasının içinden güçbela geçebiliyorlardı. Öyle ki Alman Hava Kuvvetleri, Stalingrad'ı havadan ikmal etmeye çalışırken 488 nakliye uçağını kaybetti. Böylece Alman nakliye uçakları filosu başlangıçtaki mevcudunun yaklaşık üçte ikisini kaybetmiş oldu. Paulus, Hitler'den ordusunun hala savaşma kabiliyeti bulunan birlikleriyle yarma harekâtı yaparak Rus çemberinin dışına çıkmasına izin vermesini istediğini bildirdi. Bu talep karşısında Hitler tepki gösterdi, Keitel ve Zeitzler'e: "Paulus böyle saçma şeylerle karşıma çıkmaya yeltenmesin sakın! Oradan dışarıya artık zaten çıkamaz, isteğini reddediyorum!" dedi. 30 Ocak 1943 tarihinde Paulus'un teslim olmayı düşündüğünü anlayan Hitler ona "Sizi feldmareşal yapıyorum ve şunu unutmayın ki şimdiye kadar hiçbir Alman feldmareşali esir düşmedi" dedi ve bu şekilde ondan dolaylı olarak intihar etmesini istedi. Paulus ise ertesi gün, 31 Ocak 1943 tarihinde kurmaylarıyla birlikte Sovyet 64. Ordusuna teslim oldu. 2 Şubat 1943 sabahında ise XI kolorduyla birlikte Stalingrad'da çembere alınan 6. Ordu'nun son bölümü de teslim oldu.^[1] Paulus, 23 Ocak 1943 tarihinde Stalingrad'dan kalkan son uçakla beraber karısına evlilik yüzüğünü göndermiş ve karısını ömrünün sonuna kadar tekrar görememiştir.

Savaştan Sonra[değiştir | kaynağı değiştir]

Paulus ilk başta Sovyetlerle işbirliği yapmayı reddetti. Bununla birlikte, 20 Temmuz 1944'te Hitler'e suikast girişiminde bulunulduktan sonra, Sovyet esaretinde iken Nazi rejiminin sesli bir eleştirmeni oldu ve Sovyet destekli Özgür Almanya için Almanlara teslim olmaya çağıran Ulusal Komite'ye katıldı.

Savaştan sonra 1946 yılında suçlu bulunarak hapse mahkûm edildi. Daha sonra Nürnberg Mahkemelerinde iddia makamının tanığı olarak görev yaptı. 1953 yılına kadar hapishanede kaldı. Nürnberg Mahkemelerinde sırasında, Paulus'a bir gazeteci tarafından Stalingrad mahkûmları akıbeti soruldu. Stalingrad'da esir alınan 91.000 Alman mahkûmunun yarısı Sibirya esir kamplarına yürüyüşleri sırasında ölmüştü, ve yaklaşık olarak birçok tutsak ölmüş; yaklaşık olarak sadece 6.000 asker evine dönebilmişti. 1953 yılında Alman Demokratik Cumhuriyetine taşımasına izin verildi ve 1953-1956 yılları arasında Doğu Almanya'daki Dresden'de hayatını devam ettirdi. Burada Doğu Alman Askeri Tarih Araştırma Enstitüsü sivil şefi olarak çalıştı. 1956 yılında Motor Nöron hastalığı nedeniyle felç oldu.

1956 sonlarında Amyotrofik lateral skleroz hastalığı gelişti ve giderek zayıfladı. Birkaç ay içinde Dresden'de, 1 Şubat 1957'de, Stalingrad'da teslim olmasından 14 yıl ve bir gün sonra öldü. Vasiyeti üzerine cenazesi Hauptfriedhof'a (ana mezarlık),^[2] Batı Almanya'da, Baden'de, 1949 yılında sekiz yıl önce ölen eşinin yanına gömülmek üzere taşındı. Kocasını, doğu cephesinden ayrıldığı günden beri (1942) görmemişti.^{[Note 1]}

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Almanya Tarih Müzesi 31 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Sovetika.ru - site about Soviet era Articles about and by Paulus

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

1. ^ On one of the final Luftwaffe flights out of Stalingrad, Paulus had sent his wedding ring to his wife (Commanders at War, on the Military Channel, 28 May 2010).

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]