Genelev

Bu maddede yeterince bilgilendirici olmayan ve bağlantı ölümüne karşı savunmasız olan yalın URL'ler kullanılmıştır. Maddenin doğrulanabilir kalmasını ve maddede tutarlı bir kaynak biçiminin sürdürülebilmesini sağlamak adına lütfen bunları tamamlayın. (Nisan 2024) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Genelev, randevuevi ya da (argo: kerhane), seks işçisi kişilerin ücret karşılığında cinsel ilişki kabul kurdukları mekânlar topluluğudur.

Yasal statüsü[değiştir | kaynağı değiştir]

Bazı ülkelerde genelevler yasal olduğu gibi bazılarında da kanun dışı olup cezai sorumlulukları vardır. Yine bazı ülkelerde masaj salonları gibi yerlerin genelev olarak da kullanılmasına izin verilmiştir. Hollanda ve Güney Kore bunlara örnek verilebilir. Yine Türkiye'de genelevler polis koruması altında olup 18 yaş altı alınmamaktadır. Kadınların sağlık kontrolü düzenlidir. Genelev devletin denetimi altındadır ve ruhsatları vardır. Çalışan kadınlar işçi sıfatındadır.^[1] Türkiye’de fuhuş yasaldır ve Türk Ceza Kanunu‘nun 5237 sayılı yasanın 227. maddesi tarafından düzenlenmiştir. Ancak, fuhuşa teşvik eden ve yolunu kolaylaştırana iki yıldan dört yıla kadar hapis cezası uygulanır.^[2]

Türkiye'de genelev tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı İmparatorluğu'nda ilk yerleşik genelev 1812 yılında II. Mahmut döneminde açılmıştır. Resmi olarak ise 1884 yılında dönemin padişahı II. Abdülhamit'in kerhane yönetmeliği izniyle Galata ve Pera'ya açıldı.^[3] 1906'da sadece Galata ve çevresinde faaliyet gösteren 100 civarında genelev tespit edilmiştir. Burada bulunan genelevler Cumhuriyetin ilanı'ndan sonra Zürafa Sokağı'na taşındı.

Daha sonraki süreçte genelevler Anadolu'ya da yayıldı. 1915 yılında ülke sınırlarındaki genelev sayısı 359'a ulaştı. Yine 1915 yılında kadınlara çalışma izni olarak bilinen vesika verilmeye başlandı.^[4]

Türk Kurtuluş Savaşı sırasında Ankara Hükümeti, genelev sayısını 110'a düşürdü. 1920 yılında İstanbul'da 2171 vesikalı hayat kadını vardı.^[5]

1925 yılı itibarıyla hayat ka­dını sayısında azalmalar baş­ladı. İstanbul'da 1926'da bu sayı 869, 1927'de ise 793'e kadar düştü.^[6]

İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde bulunan Zürafa Sokağı, birçok genelevin bir arada bulunduğu Cumhuriyetin ilanından sonra kurulan 42 genelev bütünüdür. 2020 yılına kadar hizmet veren genelev, COVID-19 pandemisi'yle birlikte kapatılmış, 2022 yılında Beyoğlu Belediyesi tarafından yıkılmıştır^[7]

1930'lu yıllarda Ankara Kalesi'nin altında bulunan Bentderesi bölgesinde Ankara Genelevi açıldı.^[8] Yaklaşık 80 yıl boyunca 38 ev ile hizmette bulunan genelev^[9], bölgenin sit alanı olduğu gerekçesiyle 2010-2012 yılları arasında kentsel dönüşüm projesi kapsamında kademeli olarak Ankara Büyükşehir Belediyesi tarafından yıkıldı. Yıkımdan önce genelevde 173 kadın çalışmaktaydı. Belediye, yıkımdan sonra yeni bir yer tahsis etmediği için eleştirildi. Dönemin Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek ise, eleştiriler üzerine Kimse artık ısrarcı olmasın. O iş bitti, genelev tarihe karıştı. Bu ay içerisinde kalanları da yıkacağız cevabını verdi.^[10]

İzmir'in Konak ilçesinde, Kemer Tren İstasyonu'nun yanında bulunan ve Tepecik Sosyal Tesisleri olarak isimlendirilen İzmir Genelevi^[11], COVID-19 pandemisi nedeniyle hizmetlerine ara verdiyse de 2021 yılında tekrar açılmıştır.^[12]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Seks işçisi
• Fuhuş
• Pezevenk
• Gey hamamı
• Soapland

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Vikipedi'nin kardeş projelerinden Genelev hakkında daha fazla bilgi edinin
	Vikisözlük'te tanımlar
	Commons'ta dosyalar

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Genelev Kadınlarında Elisa ile HIV Antikorlarının Araştırılması 2 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Yirminci Yüzyılın Başlarında İstanbul’un Fuhuş Âleminde Yahudilerin Yeri 27 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.