Gustave Eiffel

Gustave Eiffel
Eiffel'in 1888 yılında Felix Nadar tarafından çekilmiş fotoğrafı
Doğum	Alexandre Gustave Bönickhausen 15 Aralık 1832(1832-12-15)[1] Dijon, Côte-d'Or, Fransa
Ölüm	27 Aralık 1923 (91 yaşında) Paris, Fransa
Milliyet	Fransız
Mezun olduğu okul(lar)	École Centrale Paris
Meslek	İnşaat mühendisi, mimar
Evlilik	Marguerite Gaudelet (e. 1862–1877)
Çocuk(lar)	Valentine Eiffel Claire Eiffel Edouard Eiffel Laure Eiffel Albert Eiffel
Ebeveyn(ler)	Alexandre ve Catherine Eiffel
İmza

Alexandre Gustave Eiffel (15 Aralık 1832, Dijon – 27 Aralık 1923, Paris), Fransız inşaat mühendisi ve mimar. Fransa'nın en prestijli okullarından École Centrale Paris'ten mezun olmuştur. Fransız İhtilali'nin 100. yılı için inşa edilen ve kendi soy ismini taşıyan Eyfel Kulesi'ni inşa etmesi ile tanınan Eiffel, aynı zamanda Amerika Birleşik Devletleri'nin simgesi olan New York'taki Özgürlük Anıtı'nın armatürünü de tasarlamıştır.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Eiffel, Fransa'nın Dijon şehrinde doğdu. Eiffel soyadı ise, Alman kökenli akrabaları tarafından 18'inci yüzyılın başlarında alınmıştı. İsmi ise doğduğu Eiffel'de bulunan Margamen'den almıştı, lakin Fransızlar asıl ismi Bönickhausen'i söylemekte güçlük çekiyordu. Annesinin kömür işi oğlunun Paris'te bulunan École Centrale des Arts et Manufactures'te okumasını sağladı. Mezun olmasıyla, Eiffel amcasının lastik fabrikasını yönetmeye başladı. Ancak lastiğin kalitesi üzerine bir aile tartışması sonrasında bu görevden alındı. Eiffel bundan sonra giriş seviyesinde tren yolu köprüleri tasarlayan bir şirkette çalışmaya başladı.

Charles Nepveu Eiffel'e ilk işini tren yolu köprüleri tasarlayan birçok proje müdüründen biri olarak verdi. Ancak, inşaat sırasında birçok mühendis bu projelerden ayrılıyordu ve sonunda Eiffel bütün projeden sorumlu oldu. Nepveu Eiffel'in çalışmasını gördükten sonra O'na başka köprü ve bina tasarımlarında da şans tanıdı. Bu projeler sırasında Eiffel mühendislerle iç içeydi ve birçok işi aynı anda yürütebiliyordu. Nepveu'nun bu desteği olmasaydı, Eiffel gelecekte olduğu kadar başarılı olmayabilirdi.

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Eiffel'İn Eiffel et Cie isimli danışmanlık ve inşaat şirketi, Belçikalı mühendis Théophile Seyrig'in de desteğiyle; uluslararası bir ihalede Porto ve Vila Nova de Gaia arasındaki 160 metrelik bir tren yolu köprüsü inşaatına başvurdu. Teklifi bu ihaleyi kazandı çünkü oldukça güzel, içi gözükebilir, ucuz ve güç yöntemleri kullanılarak yapılmıştı. Bu teknik 1864'te Maxwell tarafından tasarlanmıştı. Maria Pia Köprüsü (Ponte Maria Pia) çift kolonlu ve tek bir tren yolunu desteklemekteydi ve inşası iki yıldan az sürdü (5 Ocak 1876'dan 4 Kasım 1877'ye kadar). Köprünün ismi ise Kral Luis ve Kraliçe Maria Pia'dan almaktadır. Köprü 1991'e kadar kullanılmış (114 yıl), daha sonra da Ponte de São João yerini almıştır. Massif Central'da yaptığı köprüler ise hala günümüzde kullanılmaktadır.

Gustave Eiffel ayrıca Paris'teki La Ruche'u tasarlamıştır. Burası, tıpkı Eyfel Kulesi gibi şehrin sembollerinden biri olmuştur. Bunun yanı sıra Garabit Viyadüğünü ve Amerika'daki ilk binası da Puerto Rico'daki Mona Adası'ndaki deniz feneridir. Bu deniz feneri ABD tarafından 1900 yılında, İspanya-Amerika savaşı sonrasında Puerto Rico'nun ABD'nin eline geçmesiyle yapılmıştır.

1887'de Eiffel Fransa'nın Panama Kanalı'nı inşaatıyla ilgilenmiştir. Fransız Panama Kanalı şirketi Ferdinand de Lesseps'in önderliğinde su seviyesinde bir kanal yapmaya çalışmış ama kullanışlı olmayacağının farkına varmıştır. Yükseltilmiş ve açılıp kapanan bir kanal tasarım olarak kabul edilmiş ve Eiffel de bunu tasarlaması için önerilmişti. Ancak, kanal projesi kötü bir yöneticilik ile iflas etti. Eiffel'in şöhreti Lesseps'in ve mühendislerinin sağladığı bu finansal skandal ile anıldı; ancak Eiffel'in finansal işlerle bir alakası yoktu ve suçlu bulunmadı. Kendi tasarımı kullanılmasa da, Amerika Birleşik Devletleri yeniden bu kanalı kurmaya çalıştı. Son yıllarında aerodinamik ile ilgilendi.

27 Aralık 1923'te Paris'te Rue Rabelais'teki malikanesinde öldü. Cenazesi ise Levallois-Perret mezarlığına gömüldü.

Eiffel Kulesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Eyfel Kulesi'nin tasarımı, 1889 Exposition Universelle için bir merkez parçası için fikirleri tartışan Maurice Koechlin ve Emile Nouguier tarafından yapıldı. Mayıs 1884'te evinde çalışan Koechlin çizimlerinin ana hatlarını ve kendi ifadesiyle "tabanda birbirinden ayrı duran ve tepede bir araya gelen, düzenli aralıklarla metalle trusse larla birleştirilmiş dört kafes kirişten oluşan büyük bir pilon" u çizdi.^[2] Başlangıçta Eiffel, projeyle ilgili daha fazla çalışma yaptırmasına rağmen çok az heves gösterdi ve iki mühendis daha sonra Stephen Sauvestre 'den mimari süslemeler eklemesini istedi. Sauvestre, tabana dekoratif kemerleri, birinci kata bir cam köşk ve en üstteki kubbeyi ekledi. Geliştirilen fikir, proje için Eiffel'in desteğini kazandı ve Koechlin, Nougier ve Sauvestre'nin aldığı tasarımın patent haklarını satın aldı. Tasarım 1884 sonbaharında Dekoratif Sanatlar Sergisi'nde sergilendi ve 30 Mart 1885'te Eiffel, Société des Ingénieurs Civils'e proje hakkında bir makale okudu. Teknik sorunları tartıştıktan ve kulenin pratik kullanımlarını vurguladıktan sonra kulenin "sadece modern mühendisin sanatını değil aynı zamanda Sanayi ve Bilim yüzyılını da sembolize edeceğini, yaşadığımız ve on sekizinci yüzyılın büyük bilimsel hareketi ve 1789 Devrimi'nin önünü açtığını bu anıtın Fransa'nın minnettarlığının bir ifadesi olarak inşa edileceği” söyleyerek konuşmasını bitirdi. 1886'nın başına kadar pek bir şey olmadı ancak Jules Grévy 'nin yeniden Başkan seçilmesi ve Edouard Lockroy' un Ticaret Bakanı olarak atanmasıyla kararlar alınmaya başlandı. Sergi için bir bütçe kabul edildi ve 1 Mayıs'ta Lockroy fuarın en önemli parçası olarak düzenlenen açık yarışmanın şartlarında bir değişiklik yaptığını duyurdu ve bu Eiffel'in tasarımının seçimini etkili bir şekilde kaçınılmaz bir sonuç yaptı: Champ de Mars üzerindeki 300 m'lik dört kenarlı metal kule için çalışmada tüm girişler dahil edilmeliydi. 12 Mayıs'ta Eiffel'in planını ve rakiplerini incelemek için bir komisyon kuruldu ve 12 Haziran'da kararını sundu, bu sadece Eiffel'in önerisinin gereksinimlerini karşıladığı yönündeydi. Kulenin tam yeri ile ilgili bazı tartışmalardan sonra 8 Ocak 1887'de bir sözleşme imzalandı. Bu sözleşme Eiffel tarafından şirketinin temsilcisi olmaktan çok kendi sıfatıyla hareket ederek imzalandı ve ona inşaat maliyetleri için bir buçuk milyon frank verdi. Bu altı buçuk milyon franklık tahmini maliyetin dörtte birinden azdı. Eiffel fuar sırasında ve sonraki yirmi yıl boyunca ticari kullanımdan elde edilen tüm geliri alacaktı.^[3] Eiffel daha sonra kuleyi yönetmek için ayrı bir şirket kurdu. Kule bazı tartışmalara konu olmuş ve hem uygulanabilir olduğuna inanmayanlar hem de sanatsal gerekçelerle itiraz edenler tarafından eleştirilmiştir. Champ de Mars'ta çalışmalar başladığında Charles Garnier liderliğindeki Adolphe Bouguereau, Guy de Maupassant, Charles Gounod ve Jules Massenet dahil olmak üzere Fransız sanat kurumunun en önemli figürlerini kapsayan "Üç Yüzler Komitesi" (kulenin yüksekliğinin her metresi için bir üye) kuruldu:Çalışma Bakanı Jean-Charles Adolphe Alphand'a bir dilekçe gönderildi ve bu "Le Temps" tarafından yayınlandı.

• 
  18 Temmuz 1887
• 
  7 Aralık 1887
• 
  20 Mart 1888
• 
  15 Mayıs 1888
• 
  21 Ağustos 1888
• 
  26 Aralık 1888
• 
  Mart 1889

Temeller üzerindeki çalışmalar 28 Ocak 1887'de başladı. Doğu ve güney ayakları için olanlar basitti, her bir ayak ana kirişlerin her biri için bir tane olmak üzere dört 2 m beton levhaya dayanıyordu. her bir ayağın ancak diğer ikisinin nehre daha yakın olması Seine daha karmaşıktı: her bir levhanın sıkıştırılmış hava kesonları kullanılarak iki kazık kurulması gerekiyordu 15 m uzun ve 6 m çapta 22 m ,^[4] 6 m kalınlığındaki beton levhaları desteklemek için. Bu levhaların her biri bir kireçtaşı bloğunu destekledi, her biri demir işçiliğin destek ayakkabısını taşımak için eğimli bir tepeye sahipti. Bu pabuçlar 10 cm çapında ve {{dönüştür 7.5 m uzunluğunda cıvatalarla tutturuldu. 30 Haziranda temeller üzerinde çalışmalar tamamlanarak demir işçiliğinin yapımına başlandı. Sahada 250'den fazla kişi istihdam edilmemesine rağmen, muazzam miktarda titiz hazırlık çalışması zorunluydu: çizim ofisi gerekli 18.038 farklı parçanın 1.700 genel çizimini ve 3.629 detay çizimini üretti.^[5] Bileşenleri çizme görevi tasarıma dahil olan karmaşık açılar ve gereken hassasiyet derecesi nedeniyle karmaşıktı: perçin deliklerinin konumları 0,1 mm içinde belirtildi ve açılar bir saniye çalışıldı. Bazıları halihazırda alt gruplara perçinlenmiş olan bileşenler ilk önce birbirine cıvatalanmış, inşaat ilerledikçe cıvatalar perçinlerle değiştirilmiştir. Sahada delme veya şekillendirme yapılmadı: herhangi bir parça uymuyorsa, değişiklik için fabrikaya geri gönderildi. Her biri yere 54° açı yapan dört ayak, başlangıçta duvar temel bloklarındaki ankraj cıvatalarına dayanılarak konsol olarak inşa edildi. Eiffel, birinci seviyenin yarısına yaklaşıncaya kadar bunun tatmin edici olacağını hesaplamıştı: buna göre ahşap bir destek iskele dikmek amacıyla çalışma durduruldu. Bu, eleştirmenlerine cephane verdi ve "Eiffel İntiharı!" Da dahil olmak üzere korkunç manşetler verdi. ve "Gustave Eiffel çıldırdı: bir akıl hastanesine kapatıldı" popüler basında yer aldı.

Etkisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Tasarladığı köprüler dünyanın dört bir yanında inşa edildi. Bu köprüler daha rahat ve daha hızlı gezi ve ticareti sağladı. Eiffel'in birçok köprüsü uzman çalışanlar gerektirmiyordu, bu vesile ile de daha ucuza yapılabiliyordu.

Eyfel Kulesi'nin Fransa'da etkisi çok büyük oldu. Kule 1889'de uluslararası bir sunum ile milyonları Paris'e getirdi. Sadece 1889 yılında 2 milyon kişi Eyfel Kulesi'ni ziyaret etti. Kule kısa bir zamanda turistler için ilgi mekanı oldu ve Fransa ekonomisine büyük katkı sağladı. İlk önce gösteriş amaçlı düşenilse de (aslında tasarımı kolayca yıkılabilir şekilde hazırlanmıştı), kule hızlıca Fransa'nın ulusal sembolü oldu ve Fransızlar için onur kaynağı haline geldi.

Özgürlük Anıtı Fransa'nın ABD'ye bir hediyesiydi. Eiffel'in anıtın armatürünü tasarlaması bu düşün gerçekleşmesini sağladı. Heykel Fransa ve ABD arasındaki dostluk ve saygıyı temsil etti. Özgürlük Anıtı hızlıca ABD'de de ulusal bir sembol oldu ve özgürlüğün simgesi haline geldi. Bu heykel de turistlerin oldukça ilgisini çekti ve birçok kişiyi New York'a getirdi ve ekonomiye katkı sağladı. Fransa'da yaşayan ABD vatandaşları da bu hediyenin karşılığı olarak Eyfel Kulesi'nin 2 kilometre kuzeyine ¼ boyutunda bronz bir heykelini dikti.

Bazı eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransa'daki eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Sioule Viyadüğü
• Neuvial Viyadüğü
• Notre Dame des Champs Kilisesi
• Dieppe Köprüsü

Diğer ülkelerdeki eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Konak Pier (Türkiye)
• Basmane Garı (Türkiye)
• Girona Köprüsü (İspanya)
• Ruhnu Deniz Feneri (Estonya)
• Traian Oteli (Romanya)
• Bolívar Köprüsü (Peru)
• Fénix Tiyatrosu (Peru)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]