Karl-Otto Apel

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Karl-Otto Apel

Karl-Otto Apel (Almanca telaffuz: [ˈaːpl̩], 15 Mart 1922 Düsseldorf - 15 Mayıs 2017; Niedernhausen),Alman filozof ve profesör. Johann Wolfgang Goethe Üniversitesi'nden emekli olduktan sonra üst düzey profesör olarak çalışmaya devam etmiştir.[1] 1993'te Frankfurt am Main'da Suhrkamp, "Transzendentalpragmatik" adlı "farklı bir felsefe yaklaşımı" geliştirdi. Anlayış ve Açıklama: Transcendent-Pragmatik Bir Perspektif ve İletişimsel Eylem Teorisi adlı yapıtlarıyla ünlüdür.[2]

1989'da Akademi Europaea'ya üye olan ve 1993 yılında Akademi Scientiarum ve Artium Europaea'ya tam üye olan Apel, 2001'de Almanya Federal Cumhuriyeti Liyakat Nişanı aldı.

Apel 15 Mayıs 2017'de Niedernhausen'de 95 yaşında öldü.[3][4]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Analytic Philosophy of Language and the Geisteswissenschaften (1967)
  • Hermeneutik und Ideologiekritik (1971)
  • Sprache, Brücke und Hindernis (1972)
  • Dialog als Methode (1972)
  • Transformation der philosophie: Sprachanalytik, Semiotik, Hermeneutik (1973)
  • Transformation der philosophie: Das Apriori der Kommunikationsgemeinschaft (1976)
  • Sprachpragmatik und philosophie (1976)
  • Neue Versuche über Erklären und Verstehen (1978)
  • Die Erklären/Verstehen-Kontroverse in Transzendentalpragmatischer Sicht (1979)
  • Towards a Transformation of Philosophy (1980 & 1998)
  • Charles S. Peirce: From Pragmatism to Pragmaticism (1981)
  • Understanding and Explanation: A Transcendental-Pragmatic Perspective (1984)
  • La comunicazione umana (1985)
  • Diskurs und Verantwortung: Das Problem des Übergangs zur Postkonventionellen Moral (1988)
  • Towards a Transcendental Semiotics]: Selected Essays (1994)
  • Ethics and the Theory of Rationality: Selected Essays (1996)
  • Filosofia analitica e filosofia continentale (1997)
  • From a Transcendental-Semiotic Point of View (1998)
  • Mercier Lectures: "The Response of Discourse Ethics to the Moral Challenge of the Human Situation As Such, Especially Today" (2001)
  • Fünf Vorlesungen über Transzendentale Semiotik als Erste Philosophie und Diskursethik (2002)
  • Diskursethik und Diskursanthropologie (2002)
  • Paradigmen der Ersten Philosophie: Zur reflexiven – transzendentalpragmatischen – Rekonstruktion der Philosophiegeschichte (2011)
  • Transzendentale Reflexion und Geschichte (2017)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Andreas Dorschel (ed.), Transzendentalpragmatik, Suhrkamp, Frankfurt am Main 1993. [1] 23 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ Hösle, Vittorio (24 Eylül 1997). Die Krise der Gegenwart und die Verantwortung der Philosophie. C.H.Beck. ss. 110-115. ISBN 978-3406392740. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]