Leyla Halid

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Leyla Halid
Leyla Halid
Doğum9 Nisan 1944 (79 yaşında)
Hayfa
İkametAmman (Ürdün)
MilliyetArap
Etnik kökenArap
MeslekSiyasetçi
Siyasi partiFilistin Halk Kurtuluş Cephesi
EvlilikFayez Raşid Hilal (e. 1982)
Çocuk(lar)Bader Hilal
Başar Hilal

Leyla Halid (ليلى خالد laylà ẖālid; 9 Nisan 1944) Filistin Halk Kurtuluş Örgütü'nün bir üyesi. Şu anda Filistin Ulusal Yönetimi'nin bir üyesidir. 1982 yılında evlendiği ikinci kocası doktor Fayez Raşid Hilal ve Bader ve Başar adındaki iki oğluyla birlikte Ürdün'ün başkenti Amman'da ikamet etmektedir. [1]

1967 Kara Eylül olaylarını takip eden yıl, üçü eş zamanlı olmak üzere dört uçak kaçırma eylemine katıldı, 1969'da yaptığı eylemle dikkatleri büyük ölçüde üzerine çekti.

Biyografisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Leyla Halid'in 1970'lerin başlarında Şam'da çekilmiş bir fotoğrafı

1944'te İngiliz yönetimi altındaki Hayfa'da doğdu. Araplar 1947 yılında BM bölünme planını geri çevirdiği zaman, Araplarla Yahudiler arasında çatışmalar başladı. Halid'in ailesi 1948'de babalarını geride bırakarak Lübnan'a kaçtı. 15 yaşındayken, kökleri 1940'lı yıllarda George Habaş tarafından oluşturulan Filistin Halk Kurtuluş Örgütüne katıldı. Daha sonra Beyrut Amerikan Üniversitesi'nde tıp eğitimine başladı. 1967 Altı Gün Savaşları'ndan sonra Filistin Halk Kurtuluş Örgütü'nün Filistin ayağında kendisini göstermeye başladı.

Daha sonra Kuveyt'te öğretmenlik yapmaya başladı.

Kara Eylül olaylarını takip eden yıl, üçü eşzamanlı olmak üzere dört uçak kaçırma eylemine katıldı, 1969 ve 1970 yıllarında katıldığı, liderleri Wadi Haddad tarafından planlanan eylemlerle dikkatleri büyük ölçüde üzerine çekti. 29 Ağustos 1969 günü, FKÖ üyesi Selim ile birlikte, Amerikan TWA uçağını kaçırarak Şam'a indirdi. Dönemin İsrail Amerikan Büyükelçisi İzak Rabin'in de bulunacağını sandıkları, Roma'dan Tel Aviv'e kalkan uçağa, Arap olmalarından dolayı Tel Aviv yerine Atina aktarmasında, ceplerinde silah ve bombalarla binerek uçuş kabinine girmiş, uçağı doğum yeri olan Filistin'in Hayfa kenti üzerinden Suriye'ye uçurarak, Şam'a iniş yaptırdı. Uçak yere indikten sonra uçuş ekibi ve yolcuları uçaktan boşalttıktan sonra Boeing 707 uçuş kabinini havaya uçurup Suriyeli yetkililere teslim oldular. 45 gün Suriye'de gözaltında tutulduktan sonra, 2 İsrailli pilot karşılığında 31 Filistinli tutuklu ile birlikte serbest bırakıldılar.[2][3] İlk eyleminden sonra tekrar uçak kaçırabilmek için burnu ve çenesinden 6 estetik operasyon geçirmiştir, ameliyat sırasında genel anestezi uygulanmasına izin vermemiştir. [4][5] Aynı anda 3 farklı yerde gerçekleştirilen ikinci uçak kaçırma eyleminde diğer üç örgüt üyesi ile birlikte İsrail menşeli Amsterdam'dan New York'a uçan 219 sefer sayılı El Al uçağını kaçırmakla görevlendirilmiştir. Eşzamanlı eylemlerdeki diğer iki hedef ise, Almanya'daki Filistinliler için TWA ve İsviçre'deki Filistinliler için Swissair havayolları uçaklarıdır. 6 Eylül 1970 günü, diğer iki örgüt üyesinin uçağa binememesi nedeniyle, bir bomba ve bir silah taşıyan Nikaragualı Patrick Arguel ile birlikte, üzerinde iki el bombasını kullanarak eylemi gerçekleştirirken, Arguel o an uçakta bulunan İsrail askeri istihbarat şefinin 12 koruması tarafından başından vurularak öldürülmüş, Halid ise sağ yakalanmıştır. Uçak Londra'ya indikten sonra tutuklanan Halid, 1 ay içerisinde Dubai'de çalışan başka bir Filistinli işçinin kaçırdığı uçak üzerinden yapılan pazarlıklar sayesinde, 1 Ekim 1970 günü serbest kalmıştır.[6][7] Cüneyt Özdemir ile gerçekleştirdiği TV röportajından gerçekleştirdiği eylemlerin amaçlarını "... Filistinlilere yalnızca mülteci gözüyle bakan dünyaya haklı bir nedenimiz olduğunu göstermek" ve "... İsrail hapishanelerinde yatan Arap ve Filistinli mahkûmların rehineler karşılığında serbest bırakılmasını sağlamak" olarak sıralamış, uçak kaçırma eylemlerine son vermelerine gerekçe olarak da bu amaçlarına ulaşmış olmalarını göstermişti. [8]

Filistin Ulusal Yönetimi'nde Filistin Halk Kurtuluş Cephesi'ni temsil etmektedir. Sık sık diğer ülkelere, işgal altındaki bölgelerde kadın olmak ve ortadoğu meselesi hakkında konferans vermek üzere davet edilmektedir. El Cezire televizyonundaki bir konuşmasında Arafat yönetimini yozlaşma ve demokratik olmamakla eleştirmiştir. [9]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]