Maksim Vengerov

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Maksim Vengerov
Genel bilgiler
Doğum adıMaksim Aleksandroviç Vengerov
Doğum20 Ağustos 1974 (49 yaşında)
Novosibirsk, Rusya SFSC, SSCB
Başladığı yerRusya SFSC
TarzlarKlasik müzik, Oda müziği
MesleklerMüzisyen, kondüktör, profesör
ÇalgılarKeman, Viyola
Etkin yıllar1948–günümüz
Resmî sitenfbm.com/maxim-vengerov/

Makim Aleksandroviç Vengerov (RusçaМаксим Александрович Венгеров; d. 20 Ağustos 1974, Novosibirsk),[1] Rus asıllı İsrailli kemancı, viyola ve orkestra şefidir. 21. yüzyılın en büyük kemancılarından biri olarak kabul edilir.[2]

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Vengerov'un annesi Larisa Borisovna Vengerova, yetimhane ve çocuk korosu yöneticisiydi. Babası Aleksandr Vengerov ise, Novosibirsk Filarmoni Orkestrası'nda obua çalıyordu.[1] Henüz beş yaşındayken, 1978'den 1981'e kadar Galina Turchaninova ile keman üzerinde çalışmaya başladı. 1984-1989 arasında ise Zakhar Bron'nun öğrencisiydi. Vengerov, 10 yaşındayken, 1984 Uluslararası Karol Lipiński ve Henryk Wieniawski Genç Keman Oyuncusu Yarışması'nda birincilik kazandı.

1990'da, Londra'daki Uluslararası Carl Flesch Yarışmasını kazandı. 1997 yılında, UNICEF tarafından İyi Niyet Elçisi seçilen ilk klasik müzisyen oldu. Bu görevde Uganda, Tayland ve Kosova gibi yerlerde çocuklar için performanslar sergiledi.

2010 yılında Menuhin Festivali Gstaad Orkestrası'nın ilk şefi olarak atandı. Yuri Simonov ile çalışmalarına devam etti ve Haziran 2014'te Ippolitov-Ivanov Devlet Müzik Pedagoji Enstitüsü'nden mükemmellik diplomasıyla orkestra şefi olarak mezun oldu.

2019-20'de Ermeni Devlet Senfoni Orkestrası sanatçısı oldu.[3]

Vengerov dünya çapında çeşitli öğretim görevlerinde bulundu. Şu anda İsviçre'deki Menuhin Müzik Akademisi Profesörü ve Londra Kraliyet Müzik Koleji'nde Polonsky Misafir Keman Profesörü.[4]

Kişisel hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Kasım 2011'de kemancı Ilya Gringolts'un kız kardeşi ve bir sanat tarihçisi olan Olga Gringolts ile evlendi. Çiftin iki kız çocukları var.[5] Aile Monako'da yaşamaktadır.[6]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Maxim Vengerov: The showman". The Independent. 22 Ocak 2005. 18 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020. 
  2. ^ "Maxim Vengerov at 40: Ten facts about the great violinist". classicfm.com. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020. 
  3. ^ "Armenian State Symphony Orchestra". Barbican Centre. 14 Ocak 2020. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020. 
  4. ^ "Violinist Maxim Vengerov appointed visiting professor at London's Royal College of Music". The Strad. 5 Eylül 2016. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020. 
  5. ^ "Maxim Vengerov: new and turbo-charged". The Telegraph. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020. 
  6. ^ Jessica Duchen (3 Kasım 2015). "Editor's Lunch: Vengerov Takes It To The Max". Amati Magazine. 15 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2018.