Merovenj sanatı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Merovenj sanatı ve mimarlığı, Franklar kralı Clovis'in hristiyanlığı kabul edişinden Merovenj sülalesinin son temsilcisi Childerich lll'ün tahttan indirilerek yerine Karolenj sülalesinin ilk hükümdarı Kısa Pepin'in geçmesine kadar Galya'da geliştirilen sanat ve mimarlığı belirten terim.

Mimarlık[değiştir | kaynağı değiştir]

Merovenj sülalesi döneminden günümüze çok az yapı kalmıştır; ama yapılan arkeoloji kazılarında, kiliselerin çoğunda, hristiyanlığın ilk dönemi kiliselerindeki mimarlık üslubunun sürdürülmüş olduğu anlaşılmıştır. Büyük bölümü bazilika tipindeki bu yapıların en iyi korunmuşları arasında, günümüzdeki Fransa'nın güney kesimindeki Vienne'de Saint-Pierre kilisesi (VI. yy.), orta-batı Fransa'daki Poitiers'de Saint-jean vat'tiz- yeri (VII. yy.) sayılabilir.

Heykel[değiştir | kaynağı değiştir]

Merovenj sülalesi dönemi boyunca Akitan- ya'daki atölyelerde, klasik üsluba uygun mermer lahit- ler yapımı sürdürüldü. Bu yapıtların en güzellerini içeren, Paris yakınında Jouarre manastırındaki lahitlerden başrahibe Theodechilde'nin lahdi, büyük bir zariflikle gerçekleştirilmiş deniz kabuğu biçimleriyle süslendi. Başpiskopos Agilbert'in (öl. 680'e d.) lahdinde, "son yargı" günüyle ilgili sahneler canlandırıldı. Bazı lahitler- deyse, bir yandan hristiyanlıkla ilgili sahnelere, bir yandan da Germen mitolojisinden sahnelere yer verildi.

Süsleme sanatları[değiştir | kaynağı değiştir]

Merovenj dönemi süsleme sanatının en başarılı örnekleri arasında krallık ailesi için altından yapılıp mücevherlerle süslenmiş, daha a zönemli kişiler için de, tunçtan ya da demirden yapılmış fibulalar, tokalar, kılıç kabzaları, vb. (tümü ölüyle birlikte gömülüyordu), kiliselerde mihrabı süslemek için yapılmış haçlar, kutsal eşya mahfazaları, kitap kapları, çeşitli kupalar, vb. sayılabilir. İrlandalı rahiplerin kurdukları birçok manastırda (Fransa da Luxeuil ve Corbie manastırları; İsviçre'de Sankt Gailen manastırı; vb.) da, tezhip sanatının çok başarılı örnekleri verilmiştir. Minyatürlerde kullanılan üslup, Akdeniz havzası sanatlarıyla ve bölgedeki eski Germen sanatlarıyla büyük yakınlıklar göstermektedir.