Muzaffer Ozak

Muzaffer Ozak (1916, İstanbul - 13 Şubat 1985, İstanbul), Aşkî mahlasıyla da bilinen Türk vâiz, sahaf, müezzin, mutasavvıf ve Halvetiyye'nin Cerrâhiyye şubesinin 19'uncu postnişînidir.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

İstanbul'un Fatih ilçesinin Karagümrük semtinde doğdu. Doğduğu yıl kazanılan bir zafer dolayısıyla Muzaffer adı verildi. Babası Kayı Türkleri’nin Kızılkeçeli aşiretinin Cebeci ve Başağaoğulları kollarından gelen Konyalı Hacı Mehmed Efendi, annesi Ozaklar sülâlesinden Yanbolu Halvetî Tekkesi şeyhi Seyyid Hüseyin Efendi’nin torunu Ayşe Hanım’dır.^[1] Küçük yaşta babasını kaybetti. İlk tahsilini babasının medrese arkadaşı Abdurrahman Sâmî Saruhânî'nin himâyesinde yaptı. Fatih Camii Başimamı Mehmed Râsim Efendi'den Kur'ân-ı Kerîm ve tecvid, Gümülcineli Açıkbaş Mustafa Efendi'den Arapça dersleri aldı. Kamil Akdik, Nûri Korman ve İsmail Hakkı Altunbezer'in Güzel Sanatlar Akademisi'ndeki hat ve tezyinat derslerine dinleyici olarak katıldı.

İstanbul'da Ali Yazıcı, Soğanağa ve Karagümrük'te Kefeli Camii'nde müezzinlik yaptı. Kefeli Camii imamı Şâkir Efendi'den sahaflık sanatını öğrendi. Daha sonra Beyazıt Camii'ne müezzin olarak tayin edildi. Buradaki görevinden sonra Vezneciler'de Camcı Ali Camii'ne, orası yıkılınca da Kapalı Çarşı Camii'nde tayin oldu.^[2]

1936'da askere çağırıldığı için hem kendisine hem de annesine harçlık bulma amacıyla Fatih Camii avlusunda kitap satmaya başladı. Ardından Sahaflar Çarşısı'nda peyderpey ödemek üzere bir dükkânı 150 liraya devraldı. Askerlik hizmeti için dükkânı öylece bırakıp 1941'de askere gitti. Döndükten sonra sahaflığa devam etti.^[3] Ozak ayrıca "Sahaflar Şeyhi" olarak anılmaktaydı.

Ozak birçok Avrupa ülkesi ve ABD'de dervişleriyle birlikte yaptığı toplu zikirleriyle tanındı. Yaşadığı dönemin dervişleri tarafından "Efendi" unvanıyla anılan Ozak, yazdığı ilahilerde "Aşkî" mahlasını kullanmaktaydı. Hicaz makamındaki Ömrün Bitirmiş Virane miyem - Allah Hû Allah güfteli meşhur ilahinin bestesi kendisine aittir.

Ozak'ın Kuzey Amerika'daki en önde gelen müridleri ve halefleri Tosun Bayrak, Lex Hixon ve Philippa de Menil idi.^{[4][tam kaynak belirtilmeli]} Ozak'ın ölümünün ardından tarikat, Nur Aşkı Cerrahi Sufi Tarikatı ve Amerika Cerrahi Tarikatı olarak ikiye bölündü; ilki daha "evrenselci" bir yönelimi yansıtırken, ikincisi daha "geleneksel" bir yönelim gösteriyordu. Şeyh Muzaffer, Halveti-Cerrahi Tarikatını ayırma niyetinde olmadığını gösterirken, öğretilerinin farklı yorumlarını bilinçli bir şekilde teşvik etti. Dahası, gelenekçilerin daha muhafazakar ama yine de meşru bakış açısı yerine mesajının daha uyumlu yorumlarını benimsemeye başladı.^{[4][tam kaynak belirtilmeli]}

Şeyh Muzaffer'in en büyük hayali, Vahdet-i İlahiye zikrindeki sırları insanlıkla paylaşmaktı. 12 Şubat 1985'te İstanbul'da vefat etti.^[5]

Ozak'ın şeyhlik makamımdaki selefi 1914'ten 1966'ya kadar tarikatın 18. postnişini olan İbrahim Fahreddin Şevki Efendi (1885–1966), halefi ise 1985'ten 1999'a kadar tarikatın 20. postnişini olan Safer Dal Efendi idi (1926–1999).

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Resmî site
• Muzaffer Özak biyografisi 22 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.