Naftali Benet

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Naftali Benet
נַפְתָּלִי בֶּנֶט‎
Naftali Bennett (2020)
13. İsrail Başbakanı
Görev süresi
13 Haziran 2021 - 30 Haziran 2022
Başkan Reuven Rivlin
Yitzhak Herzog
Yerine geldiği Binyamin Netanyahu
Yerine gelen Yair Lapid
İsrail Ekonomi Bakanı
Görev süresi
2013-2015
Yerine geldiği Shalom Simhon
Yerine gelen Aryeh Deri
İsrail Din İşleri Bakanı
Görev süresi
2013-2015
Yerine geldiği Ya'akov Margi
Yerine gelen David Azulai
İsrail Diaspora İşleri Bakanı
Görev süresi
2013-2019
Yerine geldiği Benjamin Netanyahu
(İsrail Başbakanı olarak)
Yerine gelen Tzipi Hotovely
İsrail Eğitim Bakanı
Görev süresi
2015-2019
Yerine geldiği Shai Piron
Yerine gelen Rafi Peretz
İsrail Savunma Bakanı
Görev süresi
2019-2020
Yerine geldiği Benjamin Netanyahu
(İsrail Başbakanı olarak)
Yerine gelen Benny Gantz
Kişisel bilgiler
Doğum 25 Mayıs 1972 (51 yaşında)[1]
Hayfa, İsrail[1]
Partisi Yeni Sağ
(2018-günümüz)
Diğer siyasi
bağlantıları 		Likud
(2005-2008)
Habayit Hayehudi
(2012-2018)
Evlilik(ler)
Gilat Bennett (e. 1999)
Çocuk(lar) 4
Yaşadığı yer Ra'anana, İsrail
Bitirdiği okul Kudüs İbrani Üniversitesi[1]
Mesleği Asker, iş insanı, politikacı
Resmî site naftalibennett.co.il
Askerî hizmeti
Hizmet yılları 1990–1996
Rütbesi Binbaşı[1]
Birimi Sayeret Matkal, Maglan
Çatışma/savaşları Birinci İntifada
Güney Lübnan çatışması
İkinci İntifada
2006 Lübnan Savaşı
Naftali Bennett (İsrail Channel 2 kanalında)

Naftali Benet (İbranice: נַפְתָּלִי בֶּנֶט‎‎; d. 25 Mayıs 1972), İsrailli siyasetçi, siyasi parti lideri ve 13 Haziran 2021'den 30 Haziran 2022'ye kadar İsrail başbakanı. 2013-2019 yıllarında Diaspora İşleri Bakanı ve 2019-2020 yıllarındaysa Savunma Bakanı olarak görev yapan Benet, 2012-2018 yılları arasında Yahudi Yurdu partisine liderlik etmiştir ve Yeni Sağ partisine 2018'den beri başkanlık etmektedir.[2]

Amerika Birleşik Devletleri'nden gelen göçmen bir ailenin oğlu olan Bennett, Hayfa'da doğup büyüdü. İsrail Savunma Kuvvetleri'nin Sayeret Matkal ve Maglan özel kuvvet birimlerinde görev yaptı, birçok muharebe operasyonunda yer aldı ve ardından bir yazılım girişimcisi oldu. 1999'da dolandırıcılıkla mücadele alanında faaliyet gösteren ve çevrimiçi bankacılık sahtekarlığı, e-ticaret sahtekarlığıyla kimlik avı konularına odaklanan ABD şirketi Cyota'nın kurucu ortağı ve ortak sahibi olmuştur.[3] Şirket 2005 yılında 145 milyon dolara satıldı ve ayrıca 2013 yılında 100-130 milyon dolara satılan İsrailli bir bulut bilişim hizmeti olan Soluto'nun CEO'su olarak görev yaptı.[4] 2006 yılında siyasete atıldı ve 2008'e kadar Benjamin Netanyahu'nun özel kalemi olarak görev yaptı. 2011'de Ayelet Şaked ile birlikte "Parlamento Dışı İsrail Hareketi"nin kurucuları arasında yer aldı.[5] 2012 yılında Bennett, Habayit Hayehudi'nin parti lideri seçildi. Bennett liderliğindeki parti ilk kez katıldığı 2013 seçimlerinde 120 sandalyeden 12'sini kazandı.[6] Başbakan Netanyahu'nun hükûmetinde 2013-2015 yılları arasında Ekonomi ve Din Hizmetleri Bakanı ve 2015-2019 yılları arasında Eğitim Bakanı olarak görev yaptı. Ardından Aralık 2018'de Bennett, Yeni Sağ'ı oluşturmak için Habayit Hayehudi'den ayrıldı.[7]

2 Haziran 2021'de Bennett, İsrail'de oluşturulacak koalisyon hükûmetinde Yesh Atid partisi başkanı Yair Lapid ile dönüşümlü başbakanlık konusunda anlaşmaya vardı. Mevcut plana göre Bennett, 2023'e kadar başbakanlık koltuğunda oturacak ve ardından görevi 2025'e kadar devam ettirecek olan Yair Lapid'e devredecek.[8]

20 Haziran 2022'de Bennett, Knesset'in feshedilmesi ve dağılmasından kısa bir süre başbakanlıktan istifa etmek için bir oylama çağrısında bulunacağını duyurdu. 29 Haziran'da, yıl içinde yapılması planlanan bir sonraki seçimde meclise yeniden aday olmayacağını açıkladı. Yair Lapid, Alternatif Başbakan olarak yerine göreve başladı. Bennett, Toplum İşleri Bakanı olarak görevine devam etti.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Naftali Bennett, 25 Mart 1972'de Hayfa, İsrail'de doğdu. 1967'de San Francisco'dan İsrail'e taşınan Amerikalı Yahudi göçmen Jim ve Myrna (Lefko)[9] Bennett'in üç oğlunun en küçüğüdür. Babasının Yahudi kökleri Polonya, Almanya ve Hollanda'dan gelmektedir. Anne tarafından büyükanne ve büyükbabası, İkinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesinden 20 yıl önce Polonya'dan San Francisco'ya taşındılar ve Hayfa'daki Vitkin Caddesi'ne yerleşerek İsrail'e taşındılar. Babaannesi aracılığıyla Bennett, Rapoport-Bick ailesi ve Ortaçağ İncil yorumcusu Rashi'nin soyundan gelmektedir. Annesinin Polonya'da kalan diğer aile üyelerinden bazıları Holokost sırasında öldürülmüştür.

Bennett'in ebeveynlerinin ikisi de Modern Ortodoks Yahudiliği'ne mensuptur. İsrail'e taşındıktan sonra, birkaç ay için Dafna'da gönüllü olarak İbranice eğitim gördüler ve sonra Hayfa'nın Ahuza mahallesine yerleştiler. Jim Bennett, emlak girişimcisine dönüşen başarılı bir emlak komisyoncusuydu. Myrna Bennett, Amerikalılar ve Kanadalılar Derneği'nin genel müdür yardımcısıydı.[10] 1973 yazında Bennett bir yaşındayken ailesi, annesinin ısrarı üzerine San Francisco'ya döndü. Ekim 1973'te Yom Kippur Savaşı'nın patlak vermesiyle Jim Bennett, İsrail Savunma Kuvvetleri'nde savaşmak için İsrail'e döndü ve Golan Tepeleri cephesinde bir topçu birliğinde görev yaptı. Savaştan sonra aylarca yedek görevde tutulduğu için ailenin geri kalanı da kendi istekleriyle İsrail'e döndü. Bennett'in ailesi sonunda kalıcı olarak İsrail'de kalmaya karar verdi.[11]

Bennett dört yaşındayken aile, babasının işinin bir parçası olarak iki yıllığına Montreal'e taşındı.[12] Hayfa'ya döndükten sonra Bennett, Carmel ilkokuluna gitmeye başladı. İkinci sınıftayken, aile yine aynı sebepten dolayı New Jersey'e taşındı. Ardından on yaşındayken aile yeniden Hayfa'ya döndü.

Bennett'in Asher ve Daniel adında iki erkek kardeşi var. Asher, şu anda Birleşik Krallık'ta yaşayan bir iş adamıdır. Diğeri olan Daniel, Zim Integrated Shipping Services'in muhasebecisidir.[10]

Naftali Bennett, Hayfa'daki Yavne Yeshiva Lisesi'nde öğrenim gördü ve dini Siyonist gençlik örgütü Bnei Akiva'nın gençlik lideri ("Madrich") oldu.[13]

Askeri hizmet yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Bennett, 1990 yılında İsrail Savunma Kuvvetleri'nde askere alındı. Sayeret Matkal ve Maglan komando birliklerinde bölük komutanı olarak görev yaptı.[14] Bennett altı yıl sonra aktif hizmetten terhis oldu,[15] ancak yedek kuvvetler arasında hizmet etmeye devam etti ve binbaşı rütbesine ulaştı. Bennett, Birinci İntifada sırasında ve 1982-2000 Güney Lübnan çatışmaları sırasında Lübnan'daki İsrail güvenlik bölgesinde görev yaptı. Gazap Üzümleri Operasyonu da dahil olmak üzere birçok operasyonda yer aldı. İsrail Savunma Kuvvetleri'ndeki hizmetinden sonra, Kudüs İbrani Üniversitesi'nden hukuk diploması aldı.[1] İkinci İntifada sırasında Savunma Kalkanı Operasyonuna katıldı.[16] 2006 Lübnan Savaşı sırasında Maglan özel kuvvetler birliğine yedek olarak çağrıldı ve düşman hatlarının gerisinde Hizbullah roketatarlarına karşı bir arama ve yok etme görevine katıldı.[17]

Bir komando subayı olarak Bennett'in askeri eylemlerinden biri oldukça tartışmalı hale geldi. Gazap Üzümleri Operasyonu sırasında, güney Lübnan'da faaliyet gösteren 67 Maglan askerinden oluşan bir kuvveti komuta ettiği sırada, birliğinin havan ateşi altında kalması üzerine topçu desteği istedi ve bunun sonucunda bazı top mermileri sivillerin sığındığı bir Birleşmiş Milletler yerleşkesine isabet etti. Bu, Kana katliamı olarak bilinir hale geldi. Toplam 106 Lübnanlı sivil öldürüldü.[15][18] İsraili gazeteci Igal Sarna, Bennett'in operasyon sırasında "kötü karar" aldığını işaret etti. Sarna, "Bennett, Lübnan'da 67 askerinden oluşan bir kuvvete önderlik etti. Operasyonun belli bir noktasında, emirleri göz ardı etmeye ve planları değiştirmeye karar verdi, bu hareketleri sırasında aklında korku olan ve yeterince kararlı göstermeyen üstleriyle koordinasyonu kuramadı. Kfar Kama köyü yakınlarında Bennett'in askerleri pusuya düşürüldü." Bir başka gazeteci Raviv Drucker, Bennett'in birimi ateş altında kaldıktan sonra telsizden yapılan destek çağrısının "histerik" olduğunu ve meydana gelen can kaybına katkıda bulunduğunu iddia eden anonim bir "kıdemli ordu mensubu"na atıfta bulundu. İddialarla ilgili olarak Bennett, "Kfar Kama'daki katliamdan sorumlu olduğum şeklinde bir saldırıya maruz kaldım. 'Kahramanlık' soruşturulmayacak. Arşivlere bakın. Askeri dosyam incelemeye açık, sizi bekliyor." demiştir.[18][19] Bennett'in birliğinin eski üyeleri, onu savunan bir mektup yazarak şunları söyledi: "Naftali... düşman topraklarının derinliklerinde Hizbullah teröristlerinin ortadan kaldırılmasına katkı sağlayan birçok başarılı operasyona öncülük etti". Kama olayı sırasında Bennett'in yardımcısı olan biri de dahil olmak üzere operasyona katılan diğer memurlar da, üstlerine danışmadan planları değiştirdiğini reddetti.[18][20]

İş hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bennett, yazılım girişimcisi olarak kariyer yapmak için Manhattan'ın Yukarı Doğu Yakası'na taşındı.[21] 1999'da dolandırıcılık karşıtı bir yazılım şirketi olan Cyota'yı kurdu ve CEO olarak görev yaptı. Şirket 2005 yılında 145 milyon dolara RSA Security'ye satıldı ve Bennett bu sayede mültimilyoner oldu. Satış anlaşmanın bir şartı olarak, Cyota'nın İsrail kolunun bozulmadan korunması sağlandı. Sonuç olarak bugün, şirketin Beerşeba ve Hertsliya'daki İsrail ofislerinde 400 İsrailli çalışmaktadır.[13] Bennett ayrıca 2009'da, kişisel bilgisayarlar ve mobil cihazlar için uzaktan bulut tabanlı hizmet sağlayan bir teknoloji şirketi olan Soluto'nun CEO'su olarak görev yaptı. Bu sırada kendisi ve ortağı Lior Golan, girişimleri için fon toplamakla meşguldü. Şimdiye kadar risk sermayesi fonları olan; Giza Venture Capital, Proxima Ventures, Bessemer Venture Partners, Index Ventures, Michael Arrington's CrunchFund, Eric Schmidt'in Innovation Endeavors ve Initial Capital dahil olmak üzere yatırımcılardan toplam 20 milyon dolar topladı. Soluto'nun, Amerikan şirketi Asurion'a 100-130 milyon dolar karşılığındaki satışı Ekim 2013'te tamamlandı.[4][22][23]

Haziran 2021'de Forbes İsrail, Bennett'in Amerikan fintech şirketi Payoneer'e yaptığı yatırımdan 5 milyon dolar kazanmasının beklendiğini bildirdi.[24][25] Bennett, siyasete atılmadan önce şirkete birkaç yüz bin dolar yatırım yaptı.[24] Şirket, Şubat ayında FTAC Olympus Acquisition Corp ile yaptığı özel bir birleşmeden sonra ulaştığı 3,3 milyar dolarlık bir değerleme ile Nasdaq borsasında listelenmeye hazırlanıyor.[24]

Politik kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Eğitim Bakanı Naftali Bennett (sağda) ve Adalet Bakanı Ayelet Şaked (üstte ortada), Kültür Bakanı Miri Regev (solda) ve Başbakan Binyamin Netanyahu (ortada altta)
Bennett, Şubat 2020'de ABD Savunma Bakanı Mark Esper ile

Nisan 2011'de Ayelet Şaked ile birlikte 94.000 İsrailli üyesi olduğunu iddia eden My Israel hareketini kurdu. Nisan 2012'de ise Yisraelim ("İsrailliler") adlı başka bir hareket kurdu. Hareketin ana hedefleri; merkez sağ destekçileri arasında Siyonizmi artırmak, dini ve laik topluluklar arasındaki diyaloğu artırmak ve "İsrail İstikrar Girişimi"ni teşvik etmektir.[26]

Knesset'e (İsrail Meclisi) seçilmesinin ardından, Amerikalı bir anne babanın oğlu olarak sahip olduğu ABD vatandaşlığından vazgeçmek zorunda kaldı.[27] 2013'te sırasıyla Ekonomi Bakanı, Din Hizmetleri Bakanı ve Diaspora İşleri Bakanı olarak atandı.[1] 2015 Knesset seçimlerinde yeniden seçildikten sonra, Eğitim Bakanı olarak atandı ve yeni hükûmette Diaspora İşleri görevini korudu. Eğitim Bakanı olarak Bennett, okul müdürlerinin, İsrail'in Batı Şeria'daki askeri davranışlarını kınayan Breaking the Silence ve diğer örgütlerin üyelerini davet etmesini yasaklayan resmi bir emir yayınladı.[28]

Ekim 2015'te Bennett, Shuli Mualem'in koltuğuna oturmasına izin vermek için Knesset'ten istifa etti. İstifası, bakanların kabinedeki koltuklarından istifa etmelerine ancak hükûmetten ayrılırlarsa Knesset'e dönmelerine izin veren "Norveç Hukuku" düzenininin mecliste uygulanmaya başlaması uyarınca gerçekleşti.[29] Avi Wortzman'ın koltuğunu boşaltmayı seçmesinin ardından,[30] geçici olarak bakanlıktan istifa etmek zorunda kaldıktan sonra 6 Aralık'ta Knesset'e döndü.[31]

Avigdor Lieberman'ın Kasım 2018'de Savunma Bakanı olarak istifa etmesinin ardından Bennett, pozisyonu kendisi için istediğini açıkladı.[32][33] 16 Kasım 2018'de bir Likud partisi sözcüsü, Netanyahu'nun Bennett'in talebini reddettiğini ve onun yerine bizzat Netanyahu'nun bu pozisyon alacağını duyurdu.[33] Daha sonra Bennett'in Yahudi Evi Partisi'nin artık Netanyahu hükûmetine bağlı olmayacağı açıklandı.[34] 19 Kasım'da Bennett, Netanyahu'nun koalisyonundan çekilme sözünden dönerek vazgeçti.[35]

Aralık 2018'de Bennett, partiden ayrılan ve ayrılıkçı Yeni Sağ partiyi kuranlar arasındaydı.[36] Nisan 2019 Knesset seçimlerinde Yeni Sağ partisi seçim barajını kıl payı geçemedi. Sonuç olarak Bennett, 21. Knesset'te sandalye kazanamadı.[37] Haziran 2019'da Netanyahu, Bennett'i Eğitim ve Diaspora İşleri Bakanı görevlerinden aldıktan sonra hükûmetten ayrıldı.[38]

Meclis'in dağılmasından ve 2019 Eylül'de ikinci bir seçim yapılmasından sonra Yeni Sağ, Yahudi Evi ve Ulusal Birlik-Tkuma ile bir seçim ittifakı kurdu. Başlangıçta Birleşik Sağ[39] adını alan ittifak daha sonra adını Yamina olarak değiştirdi ve ittifakın başına Ayelet Şaked geçti.[40] İttifak seçimde yedi sandalye kazandı ve Bennett, Knesset'teki koltuğunu geri aldı.[41] Kasım 2019'da Bennett, Netanyahu hükûmetine Savunma Bakanı olarak yeniden katıldı.[42] Kısa sürelik dağılmanın ardından, Yamina ittifakı Ocak 2020'de 2020 Knesset seçimlerinden önce yeniden birleşti ve Bennett ittifakın yeni lideri olarak Ayelet Şaked'in yerini aldı.[43] Yamina ittifakı o seçimde altı sandalye kazandı.[44]

Mayıs 2020'de Netanyahu ile merkezci Mavi Beyaz ittifakının lideri Beni Gantz arasında yeni bir hükûmet kurma müzakerelerinin başlamasıyla Yamina ittifakı muhalefette kalacağına ve Bennett'in Savunma Bakanı olarak görev süresinin bittiğini duyurdu.[45] Bir gün önce, Yahudi Evi'nin lideri Rafi Peretz ittifaktan ayrılmıştı ve İsrail'in otuz beşinci hükûmetinde Kudüs Bakanı olarak atanacaktı.[46][47] 17 Mayıs'ta Bennett, aynı zamanda Savunma Bakanı olarak yerini alan Gantz ile bir araya geldi ve Yamina'nın artık muhalefetin "başını dik" bir üyesi olduğunu ilan etti.[48] 7 Ocak 2021'de Dini Siyonist Parti olarak yeniden markalaşan Tkuma Partisi,[49] 20 Ocak'ta Yamina'dan ayrıldı.[50] Buna rağmen Yamina, Mart ayında 2021 Knesset seçimlerinde yedi sandalye kazandı.[51]

İsrail Başbakanlığı dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

9 Mayıs 2021'de Bennett ve ana muhalefet partisi olan Yeş Atid lideri Yair Lapid'in, Başbakan Binyamin Netanyahu'yu devirecek yeni bir İsrail hükûmeti kurmak için koalisyon görüşmelerinde büyük ilerleme kaydedildiği bildirildi.[52][53] 30 Mayıs'ta Bennett, Ağustos 2023'e kadar bir rotasyon hükûmetinde başbakan olarak hizmet edeceğini ve bu noktada Lapid'in 2025'e kadar başbakanlık görevini devralacağını duyurdu.[54] Bennett 13 Haziran'da yemin ederek Netanyahu'nun 12 yıllık görev süresine son verdi.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f "Knesset Members, Naftali Bennett". 3 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2016. 
  2. ^ Wootliff, Raoul (10 Ekim 2019). "Yamina party officially splits into New Right, Jewish Home-National Union". Times of Israel. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  3. ^ "ORGANIZATION Cyota". crunchbase. 15 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  4. ^ a b Shamah, David (30 Ekim 2013). "Bennett repeats success with new $100 million exit". The Times of Israel. 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  5. ^ "A newly hatched hawk flies high". The Economist. 5 Ocak 2013. 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  6. ^ Sharon, Jeremy (24 Ocak 2013). "Final election count: Right bloc 61, Center-Left 59 seats". The Jerusalem Post. 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  7. ^ Staff, Toi (29 Aralık 2018). "Bennett, Shaked quit Jewish Home, announce formation of 'The New Right'". The Times of Israel. 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  8. ^ "Wide-Ranging Israel Coalition Reaches Deal to Form Government". The New York Times. 3 Haziran 2021. 3 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021. 
  9. ^ "'Listen to the survivors and remember their names'". Arutz Sheva 7. 24 Nisan 2017. 7 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  10. ^ a b Hovel, Revital (18 Ocak 2013). "Deconstructing Naftali Bennett: Growing Up to Be a Leader". Haaretz. 7 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  11. ^ "בזכות מלחמת יום הכיפורים אני חי בישראל" (İbranice). Arutz Sheva 7. 8 Eylül 2019. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  12. ^ "שר החינוך חשף: חב"ד הצליחו לקרב את אשתי, יותר ממני" (İbranice). Col. 1 Temmuz 2016. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  13. ^ a b "Naftali Bennett". baityehudi. 22 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  14. ^ Finkel, Gal Perl (12 Aralık 2019). "Wisdom is in the timing". The Jerusalem Post. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  15. ^ a b Pfeffer, Anshel (6 Haziran 2021). "Naftali Bennett, Next Israeli PM: The Man Behind the Slogans and Stereotypes". Haaretz. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  16. ^ Horovitz, David (7 Ocak 2016). "Naftali Bennett: We're literally the border between Islamic State and the free world". The Times of Israel. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  17. ^ "Thoroughly Modern Minister Naftali Bennett looks east for Israels future". The Australian. 22 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  18. ^ a b c Berman, Lazar (5 Ocak 2015). "Bennett defends actions during 1996 Lebanon operation". The Times of Israel. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  19. ^ "Was Naftali Bennett responsible for a massacre of Lebanese civilians?". The Jerusalem Post. 6 Ocak 2015. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  20. ^ Harkov, Lahav (6 Ocak 2015). "Bennett calls Kfar Kana massacre accusations a 'coordinated and orchestrated campaign'". The Jerusalem Post. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. 
  21. ^ Remnick, David (13 Ocak 2013). "The Party Faithful". The New Yorker. 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2021. 
  22. ^ Goldenberg, Roy (30 Ekim 2013). "Naftali Bennett could earn $600,000 from Soluto exit". Globes. 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2021. 
  23. ^ Orpaz, Inbal (30 Ekim 2013). "Minister Naftali Bennett to Pocket Millions From Sale of Israeli Company". 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2021. 
  24. ^ a b c "Bennett said set to rake in $5 million from stock listing of fintech firm". The Times of Israel. 7 Haziran 2021. 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2021. 
  25. ^ "האקזיט החדש של בנט נחשף: ירוויח לפחות 5 מיליון דולר מהנפקת פיוניר" (İbranice). Forbes Israel. 7 Haziran 2021. 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2021. 
  26. ^ "Naftali Bennett's stability initiative - Doing what's good for Israel". Naftali Bennett. 27 Aralık 2021. 25 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  27. ^ Harkov, Lahav (26 Ocak 2013). "Six new MKs must renounce foreign citizenship". The Jerusalem Post. 28 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  28. ^ Hay, Shahar (27 Aralık 2016). "בנט נגד שוברים שתיקה: "לא ייכנסו לבתי ספר"; הארגון בתגובה: "הניסיון לרסק כל ערך דמוקרטי - ייכשל"" (İbranice). Ynet. 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  29. ^ Hoffman, Stern (7 Ekim 2015). "Bennett resigns from Knesset, will continue to serve as education minister". The Jerusalem Post. 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  30. ^ Gross, Judah Ari (26 Mayıs 2015). "Netanyahu names Jerusalem minister, piquing mayor". 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  31. ^ Baruch, Hezki (3 Aralık 2015). "Bennett resigns, in order to return to Knesset". Arutz Sheva. 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  32. ^ Kadari-Ovadia, Shira (15 Kasım 2018). "Bennett: I Asked to Be Defense Minister, Israel's Deterrence Is Eroding". Haaretz. 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  33. ^ a b "Israel's Netanyahu takes over defense job as coalition falters". Reuters. 16 Kasım 2018. 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  34. ^ Wootliff, Raoul (16 Kasım 2018). "Israel heads toward elections as Jewish Home says it will leave coalition". The Times of Israel. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  35. ^ Wootliff, Raoul (19 Kasım 2018). "Bennett drops ultimatum despite cold shoulder from PM, keeping coalition afloat". The Times of Israel. 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  36. ^ Staff, Toi (29 Aralık 2018). "Bennett, Shaked quit Jewish Home, announce formation of 'The New Right'". The Times of Israel. 29 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  37. ^ Magid, Jacob (12 Nisan 2019). "How did 2 of Israel's most prominent ministers end up outside the 21st Knesset?". The Times of Israel. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  38. ^ Newman, Marissa (2 Haziran 2019). "Netanyahu fires Shaked and Bennett in interim government reshuffle". The Times of Israel. 13 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  39. ^ "אחרי האיחוד, כך תיראה רשימת הימין לכנסת" (İbranice). srugim.co.il. 29 Haziran 2019. 3 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2022. 
  40. ^ "מתיחת פנים: הימין המאוחד תרוץ לכנסת תחת השם "ימינה"". 13news. 12 Ağustos 2019. 3 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  41. ^ Wootliff, Raoul (25 Eylül 2019). "Elections Committee publishes final results, hands them to president". The Times of Israel. 2 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  42. ^ "Israel's Parliament Approves New Government, Ousting Netanyahu". The New York Times. 21 Haziran 2021. 15 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  43. ^ "מפיזור הכנסת עד הקלטות נתן אשל: הרגעים הגדולים של בחירות 2020" (İbranice). Haaretz. 3 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  44. ^ Wootliff, Raoul (5 Mart 2020). "Final results show Likud with 36 seats, Netanyahu bloc short of majority with 58". The Times of Israel. 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  45. ^ Rettig Gur, Haviv (10 Temmuz 2020). "How vulnerable is Netanyahu? A right-wing backbencher gives PM cause for worry". The Times of Israel. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  46. ^ Levinson, Chaim (17 Mayıs 2020). "After Year of Deadlock and Days of Delays, Knesset Swears in New Israeli Government". Haaretz. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  47. ^ Porat, Ido Ben (15 Mayıs 2020). "Rabbi Rafi Peretz signs coalition agreement with the Likud". Arutz Sheva 7. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  48. ^ Magid, Jacob (17 Mayıs 2020). "Yamina chair says party heading to opposition with 'head held high'". The Times of Israel. 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  49. ^ Hoffman, Gil (8 Ocak 2021). "'Post' poll shows mergers capable of bringing down Netanyahu". The Jerusalem Post. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  50. ^ Hoffman, Gil (20 Ocak 2021). "Bennett's Yamina party formally splits". The Jerusalem Post. 16 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  51. ^ "תוצאות האמת של הבחירות לכנסת ה-24". votes24 (İbranice). 22 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  52. ^ "Lapid, Bennett make major headway in coalition talks: reports". i24. 9 Mayıs 2021. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  53. ^ Shlezinger, Yehuda (10 Mayıs 2021). "Report: Lapid, Bennett make major headway in coalition talks". Israel Hayom. 10 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
  54. ^ Hoffman, Gil (30 Mayıs 2021). "Bennett announces plan to form gov't with Lapid that will oust Netanyahu". The Jerusalem Post. 16 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Naftali_Benet&oldid=30768655" sayfasından alınmıştır