Portekiz İç Savaşı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Ferreira Köprüsü Savaşı tablosu

Portekiz İç Savaşı, anayasal monarşi yanlıları ile kralcıların arasında gerçekleşen iç savaştır.

Nedeni[değiştir | kaynağı değiştir]

Portekiz, Yarımada Savaşı sırasında Fransızların eline geçmişti. Bunun üzerine Portekizliler, Fransızlara karşı savaş başlattı. Bu savaşa Fransızlara karşı olan İngilizler'de Portekizliler'e yardım etti. Ancak Yarımada Savaşı bittikten sonra ülkede İngiliz etkisi artı. Bunun üzerine Portekiz ordusuna bağlı subaylar Fransızlar'ın getirdiği yeniliklerden etkilenerek 1820'de Porto'da ayaklanma başlattı.

Ülkede Liberaller etkili olmaya başladıysada kralın ülkeye geri dönmesi ile etkinlikleri azaldı. Eski sistem geri geldi.

Savaşlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Saraç Pico Adası Savaşı (4 Ekim 1828)
  • Praia da Vitória Savaşı (11 Ağustos 1829)
  • Ladeira Cat Çatışması (Nisan 1831)
  • Eski Ladeira Savaşı (3 Ağustos 1831)
  • Oporto kuşatması (Temmuz 1832-Ağustos 1833)
  • Ferreira Köprüsü Savaşı (23 Temmuz 1832)
  • Cape Savaşı (5 Temmuz 1833)
  • Alcacer Savaşı (2 Kasım 1833)
  • Pernes Savaşı (30 Ocak 1834)
  • Almoster Savaşı (18 Şubat 1834)
  • Aziz Anne Savaşı (24 Nisan 1834)
  • Asseiceira Savaşı (16 Mayıs 1834)

Barış[değiştir | kaynağı değiştir]

16 Mayıs 1834 yılında Asseiceira Savaşı ile iç savaş için belirleyici oldu. Ancak Miguelis ordusu hala 18.000 kişilik ordusu ile üstün durumdaydı. Bu yüzden savaşta üstün gelemeyen kralcıların masada kozları vardı. 24 Mayıs 1834 tarihinde Evoramonte'de barış yapıldı. Yapılan barışa göre kral Dom Miguel tahtındaki bütün haklarından feragat etti. Bununla birlikte sürgüne gönderilecekti. Ama sürgünde emekli maaş garanti olacaktı.

Diğer ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiltere baştan beri anayasal monarşistleri destekledi. Fransa ise Temmuz Devrimi ile anayasal monarşistleri desteklemeye başladı. İspanya ise savaşın ilk yıllarında kralcıları destekledi ise de 1834 yılında yayımlanan anayasa ile liberal politikaları uyguladı. Bunun sonucunda dış politikasını değiştirerek anayasal monarşistleri destekledi.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]