Princeps senatus

Antik Roma
Bu kategoride yer alan maddeler Antik Roma hükûmeti ve siyasetinin bir parçasıdır.
Dönemler
Roma Krallığı MÖ 753-MÖ 509 Roma Cumhuriyeti MÖ 509-MÖ 27 Roma İmparatorluğu MÖ 27-MS 395 Principatus Dominatus Batı 395-476 Doğu 395-1453 Zaman çizelgesi
Roma Anayasası
Krallık anayasası Cumhuriyet anayasası İmparatorluk anayasası Geç imparatorluk anayasası Senato Yasama organları Yürütme memurları
Teamül ve hukuk
Roma hukuku Ius Imperium Mos maiorum Mesleki dayanışma Auctoritas Roma vatandaşlığı Cursus honorum Senatus consultum Senatus consultum ultimum
Meclisler
Comitia centuriata Comitia curiata Concilium plebis Comitia tributa
Olağan makamlar
Konsül Praetor Quaestor Promagistratus Aedilis Tribün Censor Vali
Olağanüstü makamlar
Diktatör Magister equitum Konsüler tribün Rex Triumviri Decemviri
Unvanlar
İmparator Legatus Dux Officium Praefectus Vicarius Vigintisexviri Lictor Magister militum Imperator Princeps senatus Pontifex maximus Augustus Sezar Tetrark
g t d

Princeps senatus (çoğul principes senatus) Roma Senatosu'nun kıdemli üyeleri arasındaki birinci senatör. Resmi olarak cursus honorum dışında olmasına ve imperium (emretme yetkisi) yetkisi olmamasına rağmen, bu unvanı taşıyan senetöre çok büyük bir prestij sağlardı.

Genel bakış[değiştir | kaynağı değiştir]

Princeps senatus hayat boyu yapılan bir atama değildi. Yeni seçilen iki Censor (her 5 yılda bir seçilirlerdi) tarafından seçilirler ve yine Censor'lar tarafından yeni bir 5 yıl için princeps senatus olarak onaylanabilirlerdi. Patrici sınıfından gelen senatörler arasından Konsüllük yapmış, genellikle eski censorlar seçilirdi. Başarılı bir aday, kusursuz politik sicile sahip bir patrici ve kıdemli senetörlerin saygısına mazhar biri olmalıydı.

Başlangıçta, princeps pozisyonu onursal bir unvandı: Magistra başkanlığında yapılan toplantılarda ilk konuşan olma ayrıcalığına sahipti. Bu durum, princeps olarak senatodaki tartışmaların tonunu ayarlamasına izin verdiği için büyük dignitas pozisyonu alma şansı sunuyordu. Cumhuriyetin son dönemleri ve Princeps döneminde, bu makama magistralara başkanlık etme ayrıcalığına ilaveten:

• Senato oturumlarını açma, erteleme ve kapatma
• Oturum gündemine karar verme
• Oturumun nerede yapılacağına karar verme
• Oturumun emir ve diğer kurallarını tanzim etme
• Senato adına yabancı ülkelerden gelen elçilerle görüşme
• Senato adına mektup ve mesajları yazdırma yetkileri verilmiştir.

Roma Cumhuriyeti'nin yıkılmasından sonra, princeps senatus aynı zamanda Roma İmparatoru olarak görev yapmıştır. Üçüncü Yüzyıl Krizleri sırasında geleceğin imparatorlarından Valerian, Maximinus Thrax ve Gordian I'in saltanatları sırasında, 238 yılında bu görevi üstlenmiştir.

Tamamlanmamış principes senatus listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

• …
• MÖ 214 – Marcus Fabius Buteo
• MÖ 209 – Quintus Fabius Maximus
• MÖ 199 – Publius Cornelius Scipio Africanus
• MÖ 184 – Lucius Valerius Flaccus
• MÖ 179 – Marcus Aemilius Lepidus (MÖ187) (ö. MÖ152)
• MÖ 152-149 Pozisyon boş
• MÖ 147 – Publius Cornelius Scipio Nasica (ö. MÖ141)
• - MÖ 136Bilinmiyor
• MÖ 136 – Appius Claudius Pulcher
• MÖ 131 – Lucius Cornelius Lentulus Lupus
• MÖ 125 – Publius Cornelius Lentulus
• MÖ 115 – Marcus Aemilius Scaurus
• MÖ 86 - Lucius Valerius Flaccus
• MÖ 70 - Mamercus Aemilius Lepidus Livianus
• MÖ 28 – Augustus

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• The Roman Law Library (Roma Hukuku Kütüphanesi)31 Ağustos 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (İngilizce), Profesör Yves Lassard ve Alexandr Koptev tarafından