Reseptör (biyoloji)

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Dört tip duyu nöronu

Reseptör ya da almaç, sinir veya epitel hücrelerden oluşan, ortamda bulunan çeşitli şekillerdeki enerjinin impulsa dönüştürülmesini sağlayan duyu tüyleri. Reseptörler dış ortamdaki değişimlerin yanı sıra iç ortamdaki değişimleri de algılayabilir. Dış çevreden gelen uyartıları alan reseptörlere dış reseptör, iç çevreden gelen uyartıları alan reseptörlere ise iç reseptör denir. Bu şekilde duyu organlarımızla alınarak sinir sistemine taşınırlar. Duyu organlarından gelen bilgilerin farklı algılanmasındaki neden, reseptörlerden gelen bilgilerin uç beyindeki değerlendirme merkezlerinin farklılık göstermesindendir. (bknz:beyin lobları)

Duyu organlarımızda 5 çeşit reseptör bulunmaktadır. Bunlar; mekanoreseptörler, ağrı reseptörleri, termoreseptörler, fotoreseptörler, kemoreseptörlerdir.

Çeşitleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Mekanoreseptör[değiştir | kaynağı değiştir]

Basınç, dokunma, ses, hareket gibi mekanik uyarıları algılar. Deride, burunda ve kulakta yoğunlaşır.

Ağrı reseptörü[değiştir | kaynağı değiştir]

Ağrı duyusunu algılayan bu reseptör beyin dışında tüm vücutta bulunur.

Termoreseptör[değiştir | kaynağı değiştir]

Sıcaklık değişimini (ısıyı) algılar. Deride ve dilde yoğunlaşır.

Fotoreseptör[değiştir | kaynağı değiştir]

Işığı algılar, gözde yoğunlaşır.

Kemoreseptör[değiştir | kaynağı değiştir]

Kimyasal maddeleri algılar. Burun ve dilde yoğunlaşır.