Rusya'da yolsuzluk

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Yolsuzluk, Rusya'da[1] ekonomi,[2] iş,[3] kamu yönetimi,[4] kolluk kuvvetleri,[5][6] sağlık hizmetleri[7][8] ve eğitim[9] de dahil olmak üzere yaşamın çeşitli yönlerini etkileyen önemli bir sorun olarak algılanıyor. Yolsuzluk olgusu, kamu yönetiminin tarihsel modelinde güçlü bir şekilde yerleşiktir ve ülkedeki hukukun üstünlüğünün genel zayıflığına atfedilir.[1] Rusya, Uluslararası Şeffaflık Örgütü'nün 2021 Yolsuzluk Algısı Endeksi'nde en düşük puan alan Avrupa ülkesi oldu; 180 ülke arasında 136. sırada.[10]

Rusya'da yolsuzluğun yayılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Merkezi İstihbarat Teşkilatı'nın (CIA) 1990'ların başında Moskova'daki ABD büyükelçiliğinde istasyon şefi olan Richard Palmer'a göre Sovyetler Birliği'nin dağılması ve Rusya'nın yükselişi, Sovyet devlet hazinesinden milyarlarca doların Avrupa ve ABD'deki özel hesaplara yasadışı olarak dağıtılmasıyla aynı zamana denk geldi. Bu durum, Soğuk Savaş sırasında KGB tarafından geliştirilen Batı bankacılığı bilgilerinin kullanılarak Sovyet sisteminin "her köşesinden" seçkinler tarafından yapıldı. Palmer, bunu Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşanmış gibi açıkladı; "Kongre üyelerinin çoğunluğunun yanı sıra Adalet ve Hazine Departmanları ve FBI, CIA, DIA, IRS, Mareşal Servisi, Sınır Devriyesi ajanları; eyalet ve yerel polis memurları, Federal Rezerv Bankası, Yüksek Mahkeme yargıçları” “büyük yolsuzluk” yapıyorlardı.[11][12][13]

2004 yılında, Vladimir Putin'in ikinci cumhurbaşkanlığı döneminin başında, Rusya Yolsuzluk Algılama Endeksi'nde 90. sıradan 126. sıraya geriledi. Aynı dönemde ortalama rüşvet miktarı da artmıştır. Rusya İçişleri Bakanlığı'nın Ekonomik Suçlarla Mücadele Dairesi'ne göre, 2008'de ortalama rüşvet 9.000 rubleye ulaştı; 2009'da 23.000 ruble; 2010 yılında 61.000 ruble; ve 2011'de 236.000 rubleye ulaştı - 2011'deki ortalama rüşvet, 2008'deki ortalama rüşvetten 26 kat daha fazla, aynı dönem için enflasyon oranından kat kat fazla.[14]

Kremlin genelkurmay başkanı Sergei İvanov'a göre, Rusya'daki en yozlaşmış alanlar (hane içi yolsuzluk açısından) sağlık, eğitim,[15] konut ve toplumsal hizmetlerdir.[16] Buna karşılık, RBC dergisinden bağımsız uzmanlar, yasa uygulama kurumlarını (Devlet Trafik Güvenliği Müfettişliği dahil) Rusya'daki en yozlaşmış alan olarak adlandırıyor ve bunu sağlık, eğitim, konut ve toplumsal hizmetler ve sosyal güvenlik hizmetlerinin izlediğini belirtiyorlar.[17] Ancak hükûmet düzeyinde, yolsuzluğun en çok görüldüğü beş alan şu şekildedir: hükûmet sözleşmeleri ve satın alımları; izin ve sertifikaların verilmesi; kolluk; arazi dağılımı ve arazi ilişkileri; inşaat.

Rusya'da yolsuzluğun maliyetine ilişkin tahminler değişiklik gösteriyor.[18] Rosstat'ın resmi hükûmet istatistiklerine göre, "gölge ekonomi" 2011'de Rusya'nın GSYİH'sının yalnızca %15'ini işgal ediyordu ve bu, bildirilmeyen maaşları (vergilerden ve sosyal ödemelerden kaçınmak için) ve diğer vergi kaçakçılığı türlerini içeriyordu.[19] Rosstat'ın tahminlerine göre, 2011'deki yolsuzluk GSYİH'nın yalnızca %3,5 ila %7'si kadardı. Buna karşılık, bazı bağımsız uzmanlar yolsuzluğun Rusya'nın GSYİH'sının %25'ini tükettiğini iddia ediyor.[20] Rüşvetin ana odağında da ilginç bir değişiklik var: Daha önce yetkililer yasal ihlallere gözlerini kapatmak için rüşvet alırken, şimdi sadece görevlerini yerine getirmek için alıyorlar.[21] Pek çok uzman, son yıllarda Rusya'da yolsuzluğun bir iş haline geldiğini kabul ediyor. 1990'larda işadamları bir "krysha" (kelimenin tam anlamıyla bir "çatı", yani koruma) sağlamak için farklı suç gruplarına ödeme yapmak zorunda kaldılar. Günümüzde bu "koruyucu" işlev, yetkililer tarafından yerine getirilmektedir. Bozuk hiyerarşiler, eğitim de dahil olmak üzere ekonominin[22] farklı sektörlerini karakterize eder.[23]

Sonunda, Rus halkı bu yolsuzluğun bedelini ödüyor.[24] Örneğin, bazı uzmanlar, enflasyon oranını önemli ölçüde aşan konut, su, gaz ve elektrik tarifelerindeki hızlı artışların, en üst düzeydeki yüksek hacimli yolsuzluğun doğrudan bir sonucu olduğuna inanıyor.[25] Son yıllarda yolsuzluğa tepki değişti: Putin'in ikinci döneminden itibaren, çok az yolsuzluk vakası öfke konusu oldu. Putin'in sistemi, kamu hizmeti ve iş dünyasının her yerde ve açık bir şekilde birleştirilmesinin yanı sıra akrabaları, arkadaşları ve tanıdıkları bütçe harcamalarından yararlanmak ve devlet mülkünü devralmak için kullanması bakımından dikkat çekicidir. Kuruluş, mülk ve arazi baskınları olağandır.[26] Sonuç, yolsuzluğun normalleşmesi olmuştur.

Bazı akademisyenler, Rusya'da yozlaşmış uygulamaların yayılmasının tüm iktidar sisteminin sürdürülmesi için vazgeçilmez mekanizmalardan biri olduğu ve devlet-korporatist ekonomiye dayalı otoriter bir rejimin ve hiyerarşik bir toplumun kurulmasının, yolsuzlukla mücadelede etkin ceza politikasının uygulanmasının önünde temel bir engel teşkil ettiğini ifade ederler.[27]

Yolsuzlukla Mücadele Vakfı[değiştir | kaynağı değiştir]

Yolsuzlukla Mücadele Vakfı, aktivist ve politikacı Aleksey Navalni tarafından 2011 yılında Moskova'da kurulmuş, kar amacı gütmeyen bir kuruluştur. Temel amacı, son birkaç yıldır başarılı bir şekilde yaptıkları üst düzey Rus hükûmet yetkilileri arasındaki yolsuzluk vakalarını araştırmak ve ortaya çıkarmaktır.

2019 yılında, Yolsuzlukla Mücadele Vakfı, bir Rus mahkemesi tarafından yabancı ajan olarak tanındı.[28] 2021'de örgütü aşırılıkçı olarak tanımak ve tasfiye etmek için bir dava başlatıldı.[29]

Araştırma[değiştir | kaynağı değiştir]

9 Aralık 2014'te Novosti ajansı, Ulusal Yolsuzlukla Mücadele Komitesi başkanı Kirill Kabanov'un yayında Rus yetkililerin üçte birinin yozlaşmış olduğunu kabul ettiğini bildirdi.[30] 2015 itibarıyla, Rus yetkililer periyodik olarak beyan edilen gelirlerinden önemli ölçüde daha değerli lüks arabalar, konaklar veya giysiler için harcama yapmakla suçlanıyor.[31][32][33][34][35]

Rusya Başsavcılığı, 2017 yılında kolluk görevlileri ve milletvekillerinin (yaklaşık 2.200 kişi) yolsuzluktan hüküm giyen kişilerin sayısının %11'den fazlasını oluşturduğunu bildirdi.[36]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "New Reports Highlight Russia's Deep-Seated Culture of Corruption". Voice of America. 26 Ocak 2020. 27 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2020. 
  2. ^ [Russia proposed to create the post of Ombudsman for the fight against corruption] |çeviri-başlık= kullanmak için |başlık= gerekiyor (yardım). Izvestia (Rusça). 26 Ekim 2020 https://web.archive.org/web/20201102141829/https://iz.ru/1078501/2020-10-26/v-rossii-predlozhili-sozdat-dolzhnost-ombudsmena-po-borbe-s-korruptciei |arşivurl= eksik başlık (yardım). 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020. 
  3. ^ "Russia Corruption Report". GAN Integrity. June 2020. 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020. Corruption significantly impedes businesses operating or planning to invest in Russia. 
  4. ^ "Corruption in Russia: A Historical Perspective" (PDF). 14 Temmuz 2005 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. There seems to be general agreement among specialists that corruption is particularly rampant in post-communist Russia. 
  5. ^ Gerber (March 2008). "Public Experiences of Police Violence and Corruption in Contemporary Russia: A Case of Predatory Policing?". Law & Society Review. Wiley. 42 (1): 1-44. doi:10.1111/j.1540-5893.2008.00333.x. 
  6. ^ "Cops for hire". The Economist. 18 Mart 2010. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. 
  7. ^ Klara Sabirianova Peter; Zelenska, Tetyana (2010). "Corruption in Russian Health Care: The Determinants and Incidence of Bribery" (PDF). Georgia State University. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. 
  8. ^ "Corruption Pervades Russia's Health System". CBS News. 28 Haziran 2007. 2 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2021. 
  9. ^ Denisova-Schmidt, Elena; Leontyeva, Elvira; Prytula, Yaroslav (2014). "Corruption at Universities is a Common Disease for Russia and Ukraine". Harvard University. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. 
  10. ^ "Corruptions Perceptions Index 2021". Transparency International. 3 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2022. 
  11. ^ FOER (7 Şubat 2019). "Russian-Style Kleptocracy Is Infiltrating America". The Atlantic (March 2019). 26 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2019. 
  12. ^ "STATEMENT OF RICHARD L. PALMER, PRESIDENT OF CACHET INTERNATIONAL, INC. ON THE INFILTRATION OF THE WESTERN FINANCIAL SYSTEM BY ELEMENTS OF RUSSIAN ORGANIZED CRIME BEFORE THE HOUSE COMMITTEE ON BANKING AND FINANCIAL SERVICES ON SEPTEMBER 21, 1999". financialservices.house.gov. 21 Eylül 1999. 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2019. 
  13. ^ "Corruption in Russia as a Business". IMR INSTITUTE OF MODERN RUSSIA. 29 Ocak 2013. 9 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2019. 
  14. ^ Kalinina (29 Ocak 2013). "Коррупция в России как бизнес". Институт современной России (Rusça). 28 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2018. 
  15. ^ "Osipian, Ararat. (2012). "Loyalty as Rent: Corruption and Politicization of Russian Universities." International Journal of Sociology and Social Policy, 32(3/4), pp. 153-167". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2022. 
  16. ^ May 2008 – December 2011, Deputy prime minister of Russia, since December 2011, the head of Russian Presidential Administration
  17. ^ "Взятки в России: кто, где, сколько и можно ли с этим бороться? :: Деловой журнал :: РБК daily". Magazine.rbc.ru. 17 Haziran 2014. 6 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014. 
  18. ^ "Osipian, Ararat. (2012). "Education Corruption, Reform, and Growth: Case of Post-Soviet Russia." Journal of Eurasian Studies, 3(1), pp. 20–29". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2022. 
  19. ^ "Доля теневой экономики в РФ снизилась почти до 15%, таблицы "затраты-выпуск"... - Пресс-центр - Интерфакс". Interfax.ru. 16 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014. 
  20. ^ Source: Milov, Nemtsov, Ryzhkov, Shorina (2011). "Putin. Corruption. Independent expert report", p. 6.
  21. ^ "Средний размер взятки в России в 2010 году вырос с 27 до 47 тысяч руб". РИА Новости (RIA Novosti). February 2011. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014. 
  22. ^ "Osipian, Ararat. (2010). "Corrupt Organizational Hierarchies in the Former Soviet Bloc." Transition Studies Review, 17(4), pp. 822–836". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2022. 
  23. ^ "Osipian, Ararat. (2009). "Corruption Hierarchies in Higher Education in the Former Soviet Bloc." International Journal of Educational Development, 29(3), pp. 321–330". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2022. 
  24. ^ "Osipian, Ararat. (2012). "Who is Guilty and What to Do? Popular Opinion and Public Discourse of Corruption in Russian Higher Education." Canadian and International Education Journal, 41(1), pp. 81–95". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2022. 
  25. ^ Milov et al., Op,cit., 2011, p. 6.
  26. ^ "Osipian, Ararat. (2012). "Predatory Raiding in Russia: Institutions and Property Rights after the Crisis." Journal of Economic Issues, 46(2), pp. 469–479". 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2022. 
  27. ^ Kazyrytski (2 Temmuz 2019). "Fighting Corruption in Russia: Its Characteristics and Purpose". Social & Legal Studies. 29 (3): 421-443. doi:10.1177/0964663919859052. 
  28. ^ "The Ministry of Justice recognized the Navalny fund as a foreign agent | Vedomosti". vedomosti.ru. 9 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021. 
  29. ^ "The court restricts the activities of Navalny's funds on the claim of extremism | BBC Russia". BBC News Русская Служба. 12 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021. 
  30. ^ "Каждый третий чиновник в России берёт взятки, заявили в НАК", life.ru, 9 декабря 2014.
  31. ^ "New Investigation Exposes Glam Life Of Vladimir Putin's Bling Ring". BuzzFeed. 11 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2015. 
  32. ^ "Corruption Fatigue | Opinion". 5 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2015. 
  33. ^ "Russia's Prisoner Dilemma | Russia! Magazine". 17 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. 
  34. ^ "Corruption in Russia as a Business". Institute of Modern Russia (İngilizce). 29 Ocak 2013. 22 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. 
  35. ^ "Russia's mafia state | Alexey Navalny's group publishes startling revelations linking the Attorney General's son to the mob". Meduza (İngilizce). 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015. 
  36. ^ Генпрокуратура отчиталась о числе осужденных за коррупцию силовиков и депутатов 13 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., news.ru, 23 April 2018

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Rusya%27da_yolsuzluk&oldid=32182952" sayfasından alınmıştır