Veriko Ancaparidze

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Veriko Ancaparidze
Kendi dilinde adıVera Ancaparidze
Doğum6 Ekim 1897
Kutaisi, Rus İmparatorluğu
Ölüm31 Ocak 1987 (89 yaşında)
Tiflis, Gürcistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti
Defin yeriMtatsminda panteon
MilliyetGürcü
Vatandaşlık Sovyetler Birliği
MeslekOyuncu, tiyatro yönetmeni
Etkin yıllar1918-1984
EvlilikMikhail Çiaureli
Çocuk(lar)Sopiko Çiaureli

Veriko (Vera İvlianovna) Ancaparidze (Gürcüceვერიკო ანჯაფარიძე, 6 Ekim [E.U. 23 Eylül] 1897 Kutaisi – 1987 Tiflis) Gürcü sahne ve sinema oyuncusu.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

1920'de Tiflis'teki Şota Rustaveli Devlet Tiyatrosu'nda oyunculuğa başlayan Veriko Ancaparidze, 1927'de Kote Marcanişvili Tiyatrosu'nda oynamaya başladı. Kariyerine daha sonra sanat yönetmeni olarak devam etti.[1] Ayrıca Şota Rustaveli Tiflis Tiyatro Enstitüsü'nde öğretmenlik yapıyordu.[2]

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Veriko Ancaparidze, 1943, 1946 ve 1952'de Stalin Ödülü'ne layık görüldü. Sırasıyla 1950 ve 1979'da SSCB Halk Sanatçısı ve Sosyalist Emek Kahramanı unvanını aldı.[1]

Eşinin ve kendisinin mezarı

Yönetmen Miheil Çiaureli'nin eşi ve oyuncu Sopiko Çiaureli'nin annesiydi. Ancaparidze, Mtatsminda Pantheon'da gömülüdür.

Filmografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu liste tam bir liste değildir ve göreceli olarak önemli eserlerini içermektedir.

  • Saba (1929), Maro olarak
  • Giorgi Saakadze (1942), Rusudan olarak
  • Keto and Kote (1948), prenses olarak
  • The Fall of Berlin (1950), Hans'ın annesi olarak
  • Don't Grieve (1969), Kalantadze annesi olarak
  • The Legend of Suram Fortress (1985), eski bir falcı olarak
  • Monanieba (1987), gezgin olarak

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Veriko Ancaparidze (Rusça). Great Soviet Encyclopedia. 1969. 11 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2020. 
  2. ^ "Верико Ивлиановна Анджапаридзе". 20 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2020. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]