Yeşil kimya

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sürdürülebilir kimya olarak da adlandırılan yeşil kimya, tehlikeli maddelerin kullanımını ve üretimini en aza indirecek veya ortadan kaldıracak ürün ve süreçlerin tasarımına odaklanan bir kimya ve kimya mühendisliği alanıdır.[1] Çevre kimyası kirletici kimyasalların doğa üzerindeki etkilerine odaklanırken, yeşil kimya yenilenemeyen kaynakların tüketimini azaltma yollarını araştırır, kirliliği önlemek için teknolojik yaklaşımlar geliştirir ve kimyanın çevresel etkisine odaklanır.[2][3][4][5][6][7]

IUPAC tanımı
Yeşil kimya (sürdürülebilir kimya): İnsanlara, hayvanlara, bitkilere ve çevreye zararlı maddelerin kullanımı veya üretimini azaltan veya ortadan kaldıran kimyasal ürün ve süreçlerin tasarımı.

Not 1: Daha genel bir anlatım amacıyla kaynaktaki[8] hâlinden düzenlenmiştir.

Not 2: Yeşil kimya, çevre kirliliğini önleme ve sıfır atık kavramlarını hem laboratuvar ölçeğinde hem de endüstriyel ölçekte mühendislik açısından ele alır. Verimi artırmakla beraber bir kimyasal süreçte açığa çıkan atıkların bertaraf maliyetini de azaltan ekonomik ve ekouyumlu yöntemlerin kullanımını teşvik eder.[9]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Green Chemistry". United States Environmental Protection Agency. 28 Haziran 2006. 21 Şubat 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2011. 
  2. ^ Green Chemistry and Catalysis. 2007. doi:10.1002/9783527611003. ISBN 9783527611003. 
  3. ^ Clark (2012). "Green Chemistry, Biofuels, and Biorefinery". Annual Review of Chemical and Biomolecular Engineering. 3: 183-207. doi:10.1146/annurev-chembioeng-062011-081014. PMID 22468603. 
  4. ^ Cernansky (2015). "Chemistry: Green refill". Nature. 519 (7543): 379-380. doi:10.1038/nj7543-379a. PMID 25793239. 
  5. ^ Sanderson (2011). "Chemistry: It's not easy being green". Nature. 469 (7328): 18-20. doi:10.1038/469018a. PMID 21209638. 
  6. ^ Poliakoff (2007). "Sustainable technology: Green chemistry". Nature. 450 (7171): 810-812. doi:10.1038/450810a. PMID 18064000. 
  7. ^ Clark (1999). "Green chemistry: Challenges and opportunities". Green Chemistry. 1: 1-8. doi:10.1039/A807961G. 
  8. ^ Marteel, Anne E.; Davies, Julian A.; Olson, Walter W.; Abraham, Martin A. (2003). "GREEN CHEMISTRY AND ENGINEERING: Drivers, Metrics, and Reduction to Practice". Annual Review of Environment and Resources. 28: 401-428. doi:10.1146/annurev.energy.28.011503.163459 Özgürce erişilebilir. 
  9. ^ Vert, Michel; Doi, Yoshiharu; Hellwich, Karl-Heinz; Hess, Michael; Hodge, Philip; Kubisa, Przemyslaw; Rinaudo, Marguerite; Schué, François (2012). "Terminology for biorelated polymers and applications (IUPAC Recommendations 2012)" (PDF). Pure and Applied Chemistry. 84 (2): 377-410. doi:10.1351/PAC-REC-10-12-04. 15 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Temmuz 2021. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Yeşil_kimya&oldid=29530212" sayfasından alınmıştır