Slayer

Slayer
Hellfest 2017'de Slayer.
Genel bilgiler
Başladığı yerHuntington Park, Kaliforniya, ABD
TarzlarThrash metal
Etkin yıllar
  • 1981–2019
  • 2024–günümüz
Müzik şirketiMetal Blade, Def Jam, American
İlişkili hareketlerAnthrax, Megadeth, Metallica, Exodus
Resmî siteslayer.net
Eski üyelerTom Araya
Kerry King
Gary Holt
Paul Bostaph
Jeff Hanneman
Jon Dette
Dave Lombardo

Slayer, 1981 yılında gitaristler Kerry King ve Jeff Hanneman tarafından Huntington Park, Kaliforniya'da kurulan Amerikalı thrash metal grubudur.[1] 1986 yılında piyasaya sürülen Reign in Blood albümü ile adını duyurmayı başardı.[2] Metallica, Megadeth ve Anthrax ile birlikte thrash metalin "Dört Büyük" (Big Four) grubundan biri sayılır.[3] Grup, 1991 ve 2004 yılları arasında ABD'de 3,5 milyondan fazla albüm sattı.[4] Dünya genelindeki albüm satışlarını resmen açıklamamış olsalar da, bu sayının 20 milyondan fazla olduğu düşünülmektedir.

Slayer'ın müzikal tarzında hızlı tremolo vuruş tekniği, double bass drumming ve bağırmalı vokaller yer alır. Grubun orijinal kadrosunda yer alan King, bas gitarist/vokalist Tom Araya ve gitarist Jeff Hanneman grubun şarkı sözlerini yazarken, yine müziğin tamamına yakınını Dave Lombardo ve bazen de Araya'nın yardımlarıyla King ve Hanneman yazdı ve düzenledi.[1] Grubun şarkı sözleri ve albüm kapaklarının; seri katiller, nekrofili, Satanizm, din, din karşıtlığı ve savaş gibi konuları işlemesi müziklerinin halk ve dindar gruplar tarafından sansüre uğramasına neden oldu. Bu esnada albümleri yasaklandı, gecikmelere uğradı ve davalar açıldı. Müzikleri kendilerinden sonraki grupları etkilemeyi başararak görsel, müzikal ve söz bakımından ilham kaynağı oldu.

1983'te çıkardıkları ilk albümleri Show No Mercy'den itibaren iki canlı albüm, bir box set, altı video klip, iki EP ve dördü ABD'de altın albüm sertifikası kazanan 11 stüdyo albümü piyasa sürdü. Beş kez aday gösterildiği Grammy Ödülleri'nden ikisini kazandı. Bunların biri 2007'de "Eyes of the Insane" şarkısı biri de 2008'de "Final Six" şarkısı içindir. İki şarkı da grubun 2006 çıkışlı Christ Illusion albümündendir. Slayer; Unholy Alliance, Download ve Ozzfest gibi dünya genelinde festivallerde yer almıştır. Grup 2013 yılında piyasaya sürülmesi beklenen yeni bir stüdyo albümü hazırlığındadır.[5]

Slayer, Ocak 2018'de yapacakları son dünya turuna başlayacaklarını duyurdu. Mayıs 2018 de başlayan tur Kasım 2019 da sona erdi ve turun ardından da grup dağıldı. Slayer daha sonra Şubat 2024'te bazı yeniden birleşme konserleri düzenleyeceğini duyurdu.

Tarihi

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk yılları (1981-1982)

[değiştir | kaynağı değiştir]

1981 yılında King, baterist Dave Lombardo ile tanıştığında Slayer kurulmuş oldu. İkili tanışır tanışmaz benzer müzik zevki ve beklentilere sahip olduklarını keşfetti. King çok geçmeden Jeff Hanneman'ı takdim etti[6] ve kendisiyle daha önce Quits (önceki adıyla Tradewinds) adlı grupta da çalan Şili doğumlu bas gitarist ve vokalist Tom Araya'yı gruba kattı.[7] Grup, Güney Kaliforniya'daki parti ve kulüplerde Iron Maiden ve Judas Priest şarkılarının cover versiyonlarını çaldı. İlk gösterileri pentagram, makyaj, çiviler ve ters haçların yer aldığı Satanizm imajı üzerine kuruluydu.[8] Grubun ilk yıllarında Dragonslayer olarak bilindiği ve bu ismi 1981 filmi Dragonslayer'dan aldığı yönündeki söylentiler King tarafından yalanlanmış ve "Bu bir mit." şeklinde yorumlanmıştır.[9] İlk konserlerine 1982 yılında Southgate, Kaliforniya'da bir yetenek şovunda çıktılar.

Bitch grubunun Anaheim, Kaliforniya'daki Woodstock Club'da sahne alacağı konsere ön grup olarak davet edildiler. Slayer, altısı cover olmak üzere sekiz şarkı çaldı. Iron Maiden'ın "Phantom of the Opera" şarkısını çalarken o zamanlar Metal Blade Records'u yeni kurmuş olan eski müzik gazetecisi Brian Slagel'ın dikkatini çekti. Slayer'ın performansından etkilenen Slagel, sahne arkasında grupla görüştü ve "Aggressive Perfector" ("Aggressive Perfector clip.ogg" ses dosyası çalışmıyor) adlı şarkıyla yayımlanması yaklaşan Metal Massacre III derlemesi içinde yer almalarını istedi. Slayer bu isteği kabul edip şarkı da underground bazda büyük ilgi toplayınca Slagel, gruba Metal Blade ile kayıt sözleşmesi teklifi yaptı.[10]

Show No Mercy, Haunting the Chapel and Hell Awaits (1983–1986)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Herhangi bir kayıt bütçesi olmadan ilk albümlerini kendi başlarına çıkarmaya zorlandılar. Solunum terapisti olarak çalışan Araya'nın yaptığı birikimler[11] ve King'in babasından ödünç aldığı parayla[1] Slayer Kasım 1983'te stüdyoya girdi. Aceleyle piyasaya sürülen albüm, şarkılar tamamlandıktan üç hafta sonra raflarda yerini aldı. Metal Blade Records aracılığıyla Aralık 1983'te yayımlanan Show No Mercy, gruba underground hayran kitlesi kattı ve grup 1984'te Araya'nın Chevrolet Camaro'sunun çektiği bir U-Haul ekipman taşıma aracıyla birlikte seyahat ederek albümlerini tanıtmak amacıyla ilk ulusal turuna çıktı.[1] Tur gruba ekstra bir popülarite kazandırdı ve Show No Mercy'nin satışları 20.000'den fazlası ABD'de olmak üzere 40.000'lere ulaştı.

Ağustos 1984'te grup Haunting the Chapel adında üç şarkılık bir EP yayımladı. Bu EP, bir önceki albüme göre daha karanlık, thrash merkezli ve grubun ilerdeki tarzına yön verecek bir albüm oldu.[12] Albümün açılış parçası "Chemical Warfare" 1984'ten beri neredeyse her konserde çalınarak grubun canlı performans sergilediği temel parçalardan oldu. Haunting the Chapel'ın yayımlanmasından sonra Slayer ilk Avrupa konserine Belçika'da UFO grubunun ön grubu olarak Heavy Sound Festivali'nde çıktı.[13] ABD'ye döndüklerinde de Haunting the West Coast turunu gerçekleştirdiler.[14]

Turun ardından King, Dave Mustaine'in yeni grubu Megadeth'e katıldı.[15] Hanneman verdiği bir röportajda King'in yaptığı seçimden kaygılı olduğunu "Sanırım yeni bir gitarist bulacağız" sözüyle belirtti.[1] Mustaine, King'in kalıcı üye olmasını istediyse de King "Mustaine'in grubu çok zamanımı alıyor" diyerek beş gösteriden sonra ayrıldı.[1] King ve Mustaine'in arasının açılmasına neden olan bu olay iki grup arasında da uzun soluklu bir düşmanlığa dönüştü.[16] King'in dönmesi üzerine Venom ve Exodus ile birlikte 1984 Combat Tour'da yer aldı ve Kasım'da Live Undead aldı canlı albümü piyasaya sürdü.

Slayer 1984'te Combat Tour: The Ultimate Revenge adlı, çok profesyonel olmayan bir video piyasaya sürdü. Video, grubun 1984'te turladığı Venom ve Exodus'un New York'taki Studio 54'te çekilen canlı performans görüntülerinden oluşuyordu. 1985'in başlarında Show No Mercy 40.000'den fazla kopya satmıştı.[10] Grup bu yüzden ikinci stüdyo albümünü kaydetmek için stüdyoya girdi. Grup üyeleri Metal Blade'in gruba sağladığı kayıt bütçesiyle yapımcı Ron Fair'i tuttu.[1] Eylül 1985'te yayımlanan Slayer'ın ikinci stüdyo albümü Hell Awaits; cehennem ve Şeytan gibi konuları yaygın bir biçimde işleyerek Haunting the Chapel'ın karanlığını ileri boyutlara taşıdı. Albüm grubun en progresif ürünü oldu, uzun ve karmaşık şarkı yapıları içerdi.[1] Albüme adını veren şarkının başında backmasking kayıt tekniği uygulanmıştır. Şeytani bir ses tersten "bize katıl" (join us) sözünü tekrarlar ve şarkı başlamadan önce de "tekrar hoş geldin" (welcome back) der. Albüm tam bir başarı abidesiydi. Britanya dergisi Metal Forces'ın 1985'te okuyucularına yaptığı anketlerde Slayer en iyi grup, en iyi canlı performans sergileyen grup, Hell Awaits 1985'in en iyi albümü ve Dave Lombardo en iyi baterist seçildi.[17]

Reign in Blood (1986–1987)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hell Awaits ile gelen başarının ardından Russell Simmons ve Rick Rubin'in yeni kurduğu hip hop odaklı plak şirketi Def Jam Records, Slayer'a kayıt sözleşmesi teklif etti.[1] Grup teklifi kabul etti. Tecrübeli bir yapımcı ve büyük plak şirketi boyutunda kayıt bütçesiyle sonik bir makyajdan geçen Slayer'ın şarkıları artık daha kısa, hızlı ve temizdi. Hell Awaits'teki uzun ve karmaşık şarkı düzenlemeleri, daha temel rifflerden oluşan thrash metal etkileri gösteren şarkı yapıları oluşturmak için bir köşeye atılmıştı.[1]

Def Jam'in dağıtıcısı, Columbia Records, Reign in Blood albüm kapağı ve şarkı temalarını bahane göstererek albümü yayımlamayı reddetti.[1] Örneğin "Angel of Death" Yahudi toplama kampları ve Nazi doktoru Josef Mengele'nin uyguladığı insan deneyleri hakkında detaylara giriyordu. Albüm 7 Ekim 1986'da Geffen Records aracılığıyla dağıtıldı fakat anlaşmazlıklar yüzünden Reign in Blood şirketin dağıtım takviminde yer almadı.[1] Albüm radyo yayınlarında yer almasa da Billboard 200 listesine 94 numaradan giriş yaptı ve bu listede yer almak grup için bir ilk oldu.[18] Reign in Blood grubun ABD'deki ilk altın sertifikalı albümü olmayı da başardı.[19]

Slayer, Ekim 1986'da ABD'de Overkill ve Avrupa'da da Malice ile Reign in Pain dünya turnesine çıktı. W.A.S.P.'in ABD turuna ön grup olarak dahil edildiler fakat sadece bir ay içerisinde Lombardo gruptan çıkarak "Hiç para kazanmıyordum, anladım ki eğer bunu küresel plak şirketlerinden biriyle profesyonel olarak yapıyorsak, kira ve yardım bedellerimin ödenmesini istedim."[1] Slayer tura devam edebilmek adına Whiplash grubundan Tony Scaglione 'yi getirdi fakat 1987'de Lombardo'nun karısı Dave'i geri dönmeye ikna etti.[1] Rubin'in ısrarı sonucu Less Than Zero filmi için Iron Butterfly'ın "In-A-Gadda-Da-Vida" şarkısını coverladı.[1] Ortaya çıkan üründen memnun olmayan Hanneman ve King parça hakkında "Slayer'ı kötü temsil ediyor" ve "deli saçması" şeklinde yorumlar yapsa da şarkı radyoda yayınlanan ilk Slayer parçalarındandı.[1]

South of Heaven and Seasons in the Abyss (1988–1993)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Slayer dördüncü stüdyo albümünü kaydetmek için stüdyoya geri döndü. Reign in Blood'daki hıza nazaran albümdeki tempoyu bilerek düşürme ve albüme daha fazla melodi ekleme kararı aldı. Hanneman verdiği demeçte "Reign in Blood'a yetişemeyeceğimizi biliyoruduk, bu yüzden yavaşlamamız gerekti. Ne yaparsak yapalım, ortaya çıkacak olan eser o albümle kıyaslanacaktı. Bu yüzden biraz hızımızı kesmemiz gerektiğini tartıştığımızı hatırlıyorum. Tuhaf bir karardı, daha önceden yapmadığımız böyle bir şeyi daha sonra yapmayı da düşünmedik."[1]

1988'de piyasaya sürülen South of Heaven o zamanlar hem eleştirmen hem de hayranlardan karma yorumlar aldı. Tüm bunlara rağmen Billboard 200 listesine 57 numaradan giriş yapan albüm, Slayer'ın pazarlama açısından en başarılı albümüydü[18] ve ABD'de altın sertifika alan ikinci albümleri oldu.[19] Basının albüme olan tepkileri karışıktı. Allmusic, albüme "rahatsız edici ve güçlü" şeklinde atıfta bulunurken[20] Rolling Stone'dan Kim Nelly "saldırgan şeytani zırva" olarak nitelendirdi.[21]

Slayer 1989'da yapımcı Andy Wallace ile birlikte beşinci stüdyo albümlerini kaydetmek için stüdyoya girdi. South of Heaven'ın yarattığı ters tepkinin ardından, uyguladıkları yeni melodik anlayışlarını koruyarak Regin in Blood'ın hızlı düzenine geri döndüler.[22] 25 Ekim 1990'da yayımlanan Seasons in the Abyss, farklı sanatsal anlayışları yüzünden Def Jam sahibi Russell Simmons'tan ayrılan Rubin'in yeni plak şirketi Def American etiketiyle piyasaya sürülen ilk albüm oldu. Albüm Billboard 200 listesine 44 numaradan giriş yaptı[18] ve 1992'de altın sertifika kazandı.[19] Albüme adını veren şarkı Slayer'ın ilk video klibi de oldu, bu klip Körfez Savaşı öncesinde Mısır'daki Giza Nekropolü'nün önünde çekildi.

Slayer Eylül 1990'da Megadeth, Suicidal Tendencies ve Testament ile birlikte Clash of the Titans turuna katıldı. Tüm biletlerin tükendiği Avrupa'da, karaborsada bilet fiyatları 1000 Alman markına (680 ABD Doları) kadar çıktı. Thrash metalin ABD'de zirvede olduğu o dönem; Megadeth, Anthrax ve ön grup Alice in Chains ile birlikte turun içine Mayıs 1991'de ABD de dahil edildi. 1991'de onuncu yıllarını kutlamak adına canlı albüm Decade of Aggression yayımlandı. Bu derleme Billboard 200 listesine 55 numaradan giriş yaptı.[18]

Mayıs 1992'de diğer üyelerle yaşadığı tartışmalar ve ilk çocuğunun doğacak olması nedeniyle tura katılmak istemeyen Lombardo gruptan çıktı.[23] Voodoocult gitaristi Waldemar Sorychta ile birlikte Grip Inc. grubunu kurarken[24] Slayer da onun yerini doldurmak için Forbidden grubu üyesi Paul Bostaph'i kadroya dahil etti. Grup, Bostaph ile ilk gösterisine Donington Kalesi'ndeki Monsters of Rock festivalinde çıktı. Bostaph'in stüdyodaki ilk girişimi 1993'te rap müzisyeni Ice-T ile birlikte "War", "UK '82" ve "Disorder" adlı üç Exploited şarkısını harmanlayıp oluşturdukları Hüküm Gecesi film müziği oldu.[25]

Divine Intervention ve Undisputed Attitude (1994–1997)

[değiştir | kaynağı değiştir]

1994 yılında Slayer, baterist Bostaph ile olan ilk albüm Divine Intervention'ı yayımladı. Albüm Billboard 200 listesine 8 numaradan giriş yaparak grubun o zamana dek listelere en hızlı giriş yaptığı albüm oldu. Divine Intervention altın albüm sertifikasına layık görüldü.[18] Albümde Holokost'un mimarlarından olan Reinhard Heydrich ile Amerikalı seri katil ve seks suçlusu Jeffrey Dahmer hakkında şarkılar yer aldı. Diğer konular arasında ise cinayet, kilisenin kötülükleri ve gücün hükûmetler tarafından istismar edilmesi gibi temalar bulunuyordu. Şarkı sözlerinin çoğuna ilham veren şey Araya'nın seri katillere olan ilgisiydi.[11][26]

1995 yılında ön gruplar Biohazard ve Machine Head ile dünya turnesine katıldı. Machine Head ile ortak coverladıkları Venom'un "Witching Hour" adlı şarkısının konser vidyosu Live Intrusion adıyla yayımlandı. Turun ardından 1995 yılında başını Metallica'nın çektiği Monsters of Rock festivalinde yer aldı.

1996 yılında punk coverlarından oluşan Undisputed Attitude piyasaya sürüldü. Minor Threat, T.S.O.L., D.R.I., D.I., Verbal Abuse, Dr. Know ve The Stooges coverlanan gruplar arasındaydı. Albümde "Gemini", "Can't Stand You", "Ddamm" adlı üç tane özgün çalışma bulunmaktaydı bunların son ikisi Hanneman tarafından 1984-85 yıllarında bir yan proje olan Pap Smear için yazılmıştı. Bostaph albümün kayıtlarından kısa bir süre sonra kendi müzikal projesi Truth About Seafood üzerine yoğunlaşmak için gruptan ayrıldı. Bostaph'in ayrılmasından sonra Testament bateristi Jon Dette gruba dahil edildi ve Slayer; Ozzy Osbourne, Danzig, Biohazard, Sepultura ve Fear Factory ile birlikte 1996 Ozzfest'in afişlerine adını büyük harflerle yazdırdı. Bir yıl sonra Dette diğer üyelerle yaşadığı anlaşmazlıklardan dolayı gruptan kovuldu ve Bostaph tekrar kadroya dahil edildi.[27]

1996 yılında Elyse Pahler'ın ailesi, açılan bir davada grubu kızlarını öldüren kişileri şarkı sözleri aracılığıyla cesaretlendirmekle suçladı.[28] Elyse, grubun üç hayranı tarafından uyuşturulmuş, boğulmuş, bıçaklanmış, ayaklar altında ezilmiş ve tecavüz edilerek şeytana adak olarak sunulmuştu.[28] 19 Mayıs 2000'deki mahkeme kararında Slayer ve onlarla ilişkili müzik piyasasının gençlere zarar verici ürünler dağıttığı, şarkı sözleriyle şiddete yönlendirdiği [28] ve Slayer'ın kasıtlı pazarlama stratejisi olmasaydı Elyse Marie Pahler'a karşı işlenen şiddet suçlarının gerçekleşmemiş olacağı sonucuna vardı.[29] Dava 2001 yılında ifade özgürlüğü, görevsizlik ve öngörülebilirlik eksikliği gibi nedenler yüzünden düştü.[30] Pahler'ın ebeveynleri tarafından yeniden düzenlenmiş bir şikayetle Slayer, Slayer'ın plak şirketi ve piyasanın diğer kuruluşlarına, verdikleri zarar için ikinci bir dava daha açıldı. Dava reddedildi; Yargıç E. Jeffrey Burke yaptığı açıklamada "Slayer'ın yaptığı müziğin küçükler için müstehcen, edepsiz veya zararlı olduğunu düşünmüyorum." dedi.[30]

Diabolus in Musica (1998-2000)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diabolus in Musica (Latince "Müzikteki Kötülük")[31] 1998'de piyasaya sürüldü ve 46.000'den fazla kopya satarak Billboard 200 listesine 31 numaradan giriş yaptı.[32] Albümde gitarların akordunun düşürülmesi ve karanlık akorlar yapılarının kullanılması grubun Nu metal'e kaydığına dair yorumlara neden oldu. Blabbermouth.net eleştirmeni Borijov Krgin albümü “grubun sounduna yeni elementler eklemeye çalışılan zayıf bir girişim ama en azından Slayer'ın gelecekteki albümleri için sürekli aynı malzemeleri ısıtıp önümüze koymaktan vazgeçebilemesi adına umut vadedici” şeklinde yorumladı.[33]

Grup Üyeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Son Kadro
Tur Üyeleri
Eski Üyeler

Diskografi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q "An exclusive oral history of Slayer". Decibel Magazine. 13 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2006. 
  2. ^ "Kerrang! Hall Of Fame". Kerrang!. 24 Ağustos 2006. 10 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2006. 
  3. ^ Lee, Cosmo (7 Mayıs 2007). "Get Thrashed: The Story of Thrash Metal". Stylus. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2008. 
  4. ^ "Updated: Top-Selling Hard Rock Artists According To NIELSEN SOUNDSCAN". Blabbermouth.Net. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2013. 
  5. ^ "Slayer's Kerry King Says Two New Songs Are Fully Recorded". Blabbermouth.net. 13 Haziran 2012. 1 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2012. 
  6. ^ Davis, Brian. "Knac.com interview with Jeff Hanneman". Knac.com. 5 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2006. 
  7. ^ "Dave Lombardo". Drummerworld.com. 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2007. 
  8. ^ Huey, Steve. "Allmusic Biography of Slayer". Allmusicguide.com. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2006. 
  9. ^ "Kerry King about the Dragonslayer myth, Christ Illusion, previous albums and experimenting". www.faceculture.nl. 20 Ekim 2006. 4 Ocak 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2014. 
  10. ^ a b German, Eric. "Interview with Brian Slagel". Metalupdate.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2006. 
  11. ^ a b "Live Chat with Tom Araya of Slayer". ESPguitars.com. 12 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2006. 
  12. ^ Rivadavia, Eduardo. "Slayer:Haunting the Chapel". Allmusic. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2006. 
  13. ^ Lahtinen, Lexi (18 Aralık 2006). "Slayer - Jeff Hanneman". Metal-rules.com. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2006. 
  14. ^ "Dark Angel". Voicesfromthedarkside.com. 14 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2014. 
  15. ^ "Megadeth History". Megadeth.com. 19 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2006. 
  16. ^ ""Slayer's Kerry King Says Dave Mustaine is 'A Cocksucker'" - February 12, 2005". Blabbermouth.net. 11 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2006. 
  17. ^ Sharpe-Young, Garry. "Rockdetector Biography - Years 85 to 86". Rockdetector.com. 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2006. 
  18. ^ a b c d e "Slayer's album chart history". Billboard.com. 31 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2006.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Billboard" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  19. ^ a b c "Recording Industry Association of America Gold & Platinum Searchable Database". RIAA. 3 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2007. 
  20. ^ Henderson, Alex. "South ofs Heaven". Allmusicguide.com. 28 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2006. 
  21. ^ Neely, Kim. "Slayer - Album Reviews". Rolling stone. 26 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2006. 
  22. ^ Huey, Steve. "Season in the Abyss AMG album review". Allmusic. 15 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2006. 
  23. ^ Patrizio, Andy (14 Ağustos 2006). "Meet the new Slayer, same as the old Slayer". IGN. 16 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2006. 
  24. ^ "Waldemar Sorychta interview". antenna.nu. 28 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2006. 
  25. ^ Bennett, J. "Legendary rapper and longtime metal advocate moves on with the Body Count". Decibelmagazine.com. 20 Ekim 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2007. 
  26. ^ Henderson, Alex. "Divine Intervention - Slayer". Allmusic. 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2007. 
  27. ^ Hellqvist, Janek (27 Ocak 1997). "Jon Dette has left Slayer and is being replaced by Paul Bostaph!". Slaytanic.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2006. 
  28. ^ a b c "The Elyse Marie Pahler Foundation, In Memory of Our Loving Daughter". elysemarie.org. 10 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2006. 
  29. ^ "Slayer named in lawsuit". Guardian. 24 Ocak 2001. 14 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2006. 
  30. ^ a b "Slayer: Out Of The Dock". Metal Hammer. 31 Ekim 2001. 21 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2006. 
  31. ^ Cherubim, David. "Diabolus in Musica, The Tritone of Musick". Thelemicmusick.net. 10 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2006. 
  32. ^ "Slayer: 'Christ Illusion' lands at No. 5 on Billboard chart!". Blabbermouth.net. 16 Ağustos 2006. 11 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2006. 
  33. ^ Krgin, Borivoj. "Slayer God Hates Us All (American)". Blabbermouth.net. 6 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2007. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Slayer ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Slayer&oldid=34166404" sayfasından alınmıştır