MYH7

MYH7
Dostupne strukture
PDBPretraga ortologa: PDBe RCSB
Spisak PDB ID kodova

3DTP, 4DB1, 4P7H, 4XA1, 4XA3, 4XA4, 4XA6, 4PA0, 5CHX, 5CJ0, 5CJ4, 5CJ1, 2FXO, 2FXM

Identifikatori
AliasiMYH7
Vanjski ID-jeviOMIM: 160760 MGI: 2155600 HomoloGene: 68044 GeneCards: MYH7
Lokacija gena (čovjek)
Hromosom 14 (čovjek)
Hrom.Hromosom 14 (čovjek)[1]
Hromosom 14 (čovjek)
Genomska lokacija za MYH7
Genomska lokacija za MYH7
Bend14q11.2Početak23,412,740 bp[1]
Kraj23,435,660 bp[1]
Lokacija gena (miš)
Hromosom 14 (miš)
Hrom.Hromosom 14 (miš)[2]
Hromosom 14 (miš)
Genomska lokacija za MYH7
Genomska lokacija za MYH7
Bend14 C3|14 28.01 cMPočetak55,208,141 bp[2]
Kraj55,232,083 bp[2]
Obrazac RNK ekspresije


Više referentnih podataka o ekspresiji
Ontologija gena
Molekularna funkcija nucleotide binding
calmodulin binding
GO:0001948, GO:0016582 vezivanje za proteine
actin binding
cytoskeletal motor activity
ATP binding
ATPase activity
microfilament motor activity
actin filament binding
microtubule motor activity
microtubule binding
Ćelijska komponenta citoplazma
stress fiber
Z discdkac
myosin filament
myosin complex
muscle myosin complex
Miofibril
Sarkomera
Biološki proces cardiac muscle contraction
adult heart development
transition between fast and slow fiber
regulation of the force of heart contraction
skeletal muscle contraction
regulation of slow-twitch skeletal muscle fiber contraction
regulation of heart rate
ventricular cardiac muscle tissue morphogenesis
ATP metabolic process
muscle filament sliding
striated muscle contraction
regulation of the force of skeletal muscle contraction
Mišićna kontrakcija
cardiac muscle hypertrophy in response to stress
microtubule-based movement
Izvori:Amigo / QuickGO
Ortolozi
VrsteČovjekMiš
Entrez
Ensembl
UniProt
RefSeq (mRNK)

NM_000257

NM_080728
NM_001361607

RefSeq (bjelančevina)

NP_000248

NP_542766
NP_001348536

Lokacija (UCSC)Chr 14: 23.41 – 23.44 MbChr 14: 55.21 – 55.23 Mb
PubMed pretraga[3][4]
Wikipodaci
Pogledaj/uredi – čovjekPogledaj/uredi – miš

MYH7 je gen koji kodira sporokolntrahirajuću izoformu miozinskog teškog lanca beta (MHC-β), eksprimiranu prvenstveno u srcu, ali i u skeletnim mišićima (vlakna tipa I).[5] Ova izoforma razlikuje se od brze izoforme teškog lanca srčanog miozina, MYH6, koja se naziva MHC-α. MHC-β je glavni protein koji sadrži gustu nit u srčanom mišiću i ima glavnu ulogu u srčanoj kontrakciji mišića.

Struktura

[uredi | uredi izvor]

MHC-β je protein od 223 kDa koji se sastoji od 1935 aminokiselina.[6][7] MHC-β je heksamerni, asimetrični motorni protein koji čini glavninu debelog vlakna u srčanom mišiću. MHC-β sastavljen je od N-terminalnih loptastih glava (20 nm) koje strše bočno i alfa-heliksnih repova (130 nm) koji se dimeriziraju i multimeriziraju u motiv sa upredenom zavojnicom da formiraju lahki meromiozin (LMM), debeli šipkasti filament. Područje alfa-heliksnog vrata od 9 nm u svakoj glavi MHC-β nekovalentno veže dva lahka lanca, osnovni lahki lanac (MYL3) i regulatorni lahki lanac (MYL2).[8] Otprilike 300 molekula miozina čine jedan debeli filament.[9] Postoje dvije izoforme srčanog MHC, α i β, koje imaju 93% homologije. MHC-α i MHC-β pokazuju značajno različita enzimska svojstva, pri čemu α ima 150-300% kontraktilne brzine i 60-70% vremena vezivanja aktina kao i β.[8][10] MHC-β je pretežno eksprimiran u ljudskim srčanim komorama, dok je MHC-α pretežno izražen u ljudskim pretkomorama.

Aminokiselinska sekvenca

[uredi | uredi izvor]

Dužina polipeptidnog lanca je 1.935 aminokiselina, a molekulska težina 223 097 Da.[11].

1020304050
MGDSEMAVFGAAAPYLRKSEKERLEAQTRPFDLKKDVFVPDDKQEFVKAK
IVSREGGKVTAETEYGKTVTVKEDQVMQQNPPKFDKIEDMAMLTFLHEPA
VLYNLKDRYGSWMIYTYSGLFCVTVNPYKWLPVYTPEVVAAYRGKKRSEA
PPHIFSISDNAYQYMLTDRENQSILITGESGAGKTVNTKRVIQYFAVIAA
IGDRSKKDQSPGKGTLEDQIIQANPALEAFGNAKTVRNDNSSRFGKFIRI
HFGATGKLASADIETYLLEKSRVIFQLKAERDYHIFYQILSNKKPELLDM
LLITNNPYDYAFISQGETTVASIDDAEELMATDNAFDVLGFTSEEKNSMY
KLTGAIMHFGNMKFKLKQREEQAEPDGTEEADKSAYLMGLNSADLLKGLC
HPRVKVGNEYVTKGQNVQQVIYATGALAKAVYERMFNWMVTRINATLETK
QPRQYFIGVLDIAGFEIFDFNSFEQLCINFTNEKLQQFFNHHMFVLEQEE
YKKEGIEWTFIDFGMDLQACIDLIEKPMGIMSILEEECMFPKATDMTFKA
KLFDNHLGKSANFQKPRNIKGKPEAHFSLIHYAGIVDYNIIGWLQKNKDP
LNETVVGLYQKSSLKLLSTLFANYAGADAPIEKGKGKAKKGSSFQTVSAL
HRENLNKLMTNLRSTHPHFVRCIIPNETKSPGVMDNPLVMHQLRCNGVLE
GIRICRKGFPNRILYGDFRQRYRILNPAAIPEGQFIDSRKGAEKLLSSLD
IDHNQYKFGHTKVFFKAGLLGLLEEMRDERLSRIITRIQAQSRGVLARME
YKKLLERRDSLLVIQWNIRAFMGVKNWPWMKLYFKIKPLLKSAEREKEMA
SMKEEFTRLKEALEKSEARRKELEEKMVSLLQEKNDLQLQVQAEQDNLAD
AEERCDQLIKNKIQLEAKVKEMNERLEDEEEMNAELTAKKRKLEDECSEL
KRDIDDLELTLAKVEKEKHATENKVKNLTEEMAGLDEIIAKLTKEKKALQ
EAHQQALDDLQAEEDKVNTLTKAKVKLEQQVDDLEGSLEQEKKVRMDLER
AKRKLEGDLKLTQESIMDLENDKQQLDERLKKKDFELNALNARIEDEQAL
GSQLQKKLKELQARIEELEEELEAERTARAKVEKLRSDLSRELEEISERL
EEAGGATSVQIEMNKKREAEFQKMRRDLEEATLQHEATAAALRKKHADSV
AELGEQIDNLQRVKQKLEKEKSEFKLELDDVTSNMEQIIKAKANLEKMCR
TLEDQMNEHRSKAEETQRSVNDLTSQRAKLQTENGELSRQLDEKEALISQ
LTRGKLTYTQQLEDLKRQLEEEVKAKNALAHALQSARHDCDLLREQYEEE
TEAKAELQRVLSKANSEVAQWRTKYETDAIQRTEELEEAKKKLAQRLQEA
EEAVEAVNAKCSSLEKTKHRLQNEIEDLMVDVERSNAAAAALDKKQRNFD
KILAEWKQKYEESQSELESSQKEARSLSTELFKLKNAYEESLEHLETFKR
ENKNLQEEISDLTEQLGSSGKTIHELEKVRKQLEAEKMELQSALEEAEAS
LEHEEGKILRAQLEFNQIKAEIERKLAEKDEEMEQAKRNHLRVVDSLQTS
LDAETRSRNEALRVKKKMEGDLNEMEIQLSHANRMAAEAQKQVKSLQSLL
KDTQIQLDDAVRANDDLKENIAIVERRNNLLQAELEELRAVVEQTERSRK
LAEQELIETSERVQLLHSQNTSLINQKKKMDADLSQLQTEVEEAVQECRN
AEEKAKKAITDAAMMAEELKKEQDTSAHLERMKKNMEQTIKDLQHRLDEA
EQIALKGGKKQLQKLEARVRELENELEAEQKRNAESVKGMRKSERRIKEL
TYQTEEDRKNLLRLQDLVDKLQLKVKAYKRQAEEAEEQANTNLSKFRKVQ
HELDEAEERADIAESQVNKLRAKSRDIGTKGLNEE
Simboli

Funkcija

[uredi | uredi izvor]

Enzimska aktivnost ATPaza u glavi miozina je ta koja ciklično hidrolizira ATP, podstičući miozinski udar. Ovaj postupak pretvara hemijsku u mehaničku energiju i pokreće skraćivanje sarkomera, kako bi se stvorio unutarkomorski pritisak i snaga. Prihvaćeni mehanizam ovog procesa je da se miozin vezan za ADP veže za aktin, dok se tropomiozin uvlači unutra,[12] kada se miozinska poluga S1-S2 okreće za oko 70° oko domena pretvarača i pokreće aktinske filamente prema M-liniji.[13]

Klinički značaj

[uredi | uredi izvor]

Nekoliko mutacija MYH7 povezano je sa nasljednim kardiomiopatijama. Lowrance etal. su prvi identificirali uzročnu mutaciju Arg 403 Gln za hipetrofijsku kardiomiopatiju (HCM) u genu MYH7.[14] Od tada su studije identificirale još nekoliko mutacija MYH7, za koje se procjenjuje da su uzročne u približno 40% HCM. Ovo stanje je autosomno-dominantna bolest, u kojem jedna kopija varijantnog gena uzrokuje povećanje lijeve srčane komore. Pojava bolesti obično se javlja kasnije u životu, možda podstaknuta promjenama u funkciji hormona štitnjače i/ili fizičkim stresom.

Sljedeće stanje povezano s mutacijama ovog gena je parakičmenompždinska i proksimalna mišićna atrofija.[15]

Svinjska miopatija izazvana mutacijom caused by a gena MYH7

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b c GRCh38: Ensembl release 89: ENSG00000092054 - Ensembl, maj 2017
  2. ^ a b c GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000053093 - Ensembl, maj 2017
  3. ^ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  4. ^ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  5. ^ Quiat D, Voelker KA, Pei J, Grishin NV, Grange RW, Bassel-Duby R, Olson EN (Jun 2011). "Concerted regulation of myofiber-specific gene expression and muscle performance by the transcriptional repressor Sox6". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 108 (25): 10196–201. doi:10.1073/pnas.1107413108. PMC 3121857. PMID 21633012.
  6. ^ "Cardiac Organellar Protein Atlas Knowledgebase (COPaKB)". heartproteome.org. Arhivirano s originala, 4. 3. 2016. Pristupljeno 14. 10. 2015.
  7. ^ Zong, N. C.; Li, H; Li, H; Lam, M. P.; Jimenez, R. C.; Kim, C. S.; Deng, N; Kim, A. K.; Choi, J. H.; Zelaya, I; Liem, D; Meyer, D; Odeberg, J; Fang, C; Lu, H. J.; Xu, T; Weiss, J; Duan, H; Uhlen, M; Yates Jr, 3rd; Apweiler, R; Ge, J; Hermjakob, H; Ping, P (2013). "Integration of cardiac proteome biology and medicine by a specialized knowledgebase". Circulation Research. 113 (9): 1043–53. doi:10.1161/CIRCRESAHA.113.301151. PMC 4076475. PMID 23965338.
  8. ^ a b Palmer BM (Sep 2005). "Thick filament proteins and performance in human heart failure". Heart Failure Reviews. 10 (3): 187–97. doi:10.1007/s10741-005-5249-1. PMID 16416042.
  9. ^ Harris SP, Lyons RG, Bezold KL (Mar 2011). "In the thick of it: HCM-causing mutations in myosin binding proteins of the thick filament". Circulation Research. 108 (6): 751–764. doi:10.1161/CIRCRESAHA.110.231670. PMC 3076008. PMID 21415409.
  10. ^ Alpert NR, Brosseau C, Federico A, Krenz M, Robbins J, Warshaw DM (Oct 2002). "Molecular mechanics of mouse cardiac myosin isoforms". American Journal of Physiology. Heart and Circulatory Physiology. 283 (4): H1446-54. doi:10.1152/ajpheart.00274.2002. PMID 12234796.
  11. ^ "UniProt, P12883". Pristupljeno 27. 7. 2021.
  12. ^ McKillop DF, Geeves MA (Aug 1993). "Regulation of the interaction between actin and myosin subfragment 1: evidence for three states of the thin filament". Biophysical Journal. 65 (2): 693–701. doi:10.1016/S0006-3495(93)81110-X. PMC 1225772. PMID 8218897.
  13. ^ Tyska MJ, Warshaw DM (Jan 2002). "The myosin power stroke". Cell Motility and the Cytoskeleton. 51 (1): 1–15. doi:10.1002/cm.10014. PMID 11810692.
  14. ^ Geisterfer-Lowrance, A. A.; Kass, S; Tanigawa, G; Vosberg, H. P.; McKenna, W; Seidman, C. E.; Seidman, J. G. (1990). "A molecular basis for familial hypertrophic cardiomyopathy: A beta cardiac myosin heavy chain gene missense mutation". Cell. 62 (5): 999–1006. doi:10.1016/0092-8674(90)90274-i. PMID 1975517.
  15. ^ Park JM, Kim YJ, Yoo JH, Hong YB, Park JH, Koo H, Chung KW, Choi BO (Jul 2013). "A novel MYH7 mutation with prominent paraspinal and proximal muscle involvement". Neuromuscular Disorders. 23 (7): 580–6. doi:10.1016/j.nmd.2013.04.003. PMID 23707328.

Dopunska literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Jaaskelainen P, Miettinen R, Karkkainen P, Toivonen L, Laakso M, Kuusisto J (2004). "Genetics of hypertrophic cardiomyopathy in eastern Finland: few founder mutations with benign or intermediary phenotypes". Annals of Medicine. 36 (1): 23–32. doi:10.1080/07853890310017161. PMID 15000344.
  • Kamisago M, Schmitt JP, McNamara D, Seidman C, Seidman JG (2007). "Sarcomere protein gene mutations and inherited heart disease: a beta-cardiac myosin heavy chain mutation causing endocardial fibroelastosis and heart failure". Novartis Foundation Symposium. 274: 176–89, discussion 189–95, 272–6. doi:10.1002/0470029331.ch11. PMID 17019812.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom ReferenceA