Oblak
Oblak je vidljiva masa kondenzovanih kapljica vode ili kristala leda, koja se nalazi u atmosferi, iznad površine Zemlje (ili nekog drugog planetarnog tijela).
U meteorologiji, oblak je aerosol koji se sastoji od vidljive mase minijaturnih kapljica tekućine, smrznutih kristala ili drugih čestica suspendovanih u atmosferi planetarnog tijela ili sličnog prostora.[1] Voda ili razne druge hemikalije mogu sačinjavati kapljice i kristale. Na Zemlji se oblaci formiraju kao rezultat zasićenja vazduha kada se ohladi do tačke rose, ili kada dobije dovoljno vlage (obično u obliku vodene pare) iz susjednog izvora.
Oblaci se nalaze u Zemljinoj homosferi, koja uključuje troposferu, stratosferu i mezosferu. Nefologija je nauka o oblacima, koja se bavi fizikom oblaka, grani meteorologije. Postoje dvije metode imenovanja oblaka u njihovim odgovarajućim slojevima homosfere, latinski i uobičajeni naziv.
Tipovi roda u troposferi, atmosferskom sloju najbližem Zemljinoj površini, imaju latinske nazive zbog univerzalnog usvajanja nomenklature Luke Howarda koja je formalno predložena 1802. Ona je postala osnova modernog međunarodnog sistema koji dijeli oblake na pet fizičkih oblika koji se mogu dalje podijeliti ili klasificirati u nivoe nadmorske visine kako bi se dobilo deset osnovnih rodova. Glavni reprezentativni tipovi oblaka za svaki od ovih oblika su:
- stratiformni,
- kumuliformni,
- stratokumuliformni,
- kumulonimbiformni i
- ciriformni.
Oblaci niskog nivoa nemaju nikakve prefikse vezane za visinu. Međutim, stratiformnim i stratokumuliformnim tipovima srednjeg nivoa dat je prefiks alto-, dok varijante visokog nivoa ova dva oblika nose prefiks cirro-. U oba slučaja, strato- se izbacuje iz potonjeg oblika kako bi se izbjeglo dvostruko prefiksiranje. Tipovi roda sa dovoljnim vertikalnim opsegom da zauzmu više od jednog nivoa ne nose nikakve prefikse vezane za nadmorsku visinu. Formalno su klasifikovani kao niski ili srednji u zavisnosti od nadmorske visine na kojoj se svaki prvobitno formira, a takođe su neformalnije okarakterisani kao višeslojni ili vertikalni. Većina od deset rodova izvedenih ovom metodom klasifikacije može se podijeliti na vrste i dalje u varijitete. Vrlo niski stratiformni oblaci koji se prostiru do površine Zemlje imaju uobičajeni naziv magla, ali nema latinski naziv.
U stratosferi i mezosferi, oblaci imaju zajedničke nazive za svoje glavne tipove. Mogu imati izgled slojevitih velova ili listova, kružnih pramenova ili stratokumuliformnih traka ili mreškanja. Viđaju se rijetko, uglavnom u polarnim područjima Zemlje. Oblaci su uočeni u atmosferama drugih planeta i mjeseca u Sunčevom sistemu i šire. Međutim, zbog različitih temperaturnih karakteristika, često se sastoje od drugih supstanci kao što su metan, amonijak, sumporna kiselina, kao i voda.
Troposferski oblaci mogu imati direktan uticaj na klimatske promjene na Zemlji. Oni mogu reflektirati dolazne sunčeve zrake što može doprinijeti efektu hlađenja gdje i kada se ovi oblaci pojavljuju, ili zarobiti duže talasno zračenje koje se reflektira natrag sa površine Zemlje što može uzrokovati efekat zagrijavanja. Visina, oblik i debljina oblaka su glavni faktori koji utiču na lokalno zagrijavanje ili hlađenje Zemlje i atmosfere. Oblaci koji se formiraju iznad troposfere su suviše rijetki i pretanki da bi mogli uticati na klimatske promjene. Oblaci su izvor glavne nesigurnosti u klimatskoj osjetljivosti.[2]
Vrste oblaka
[uredi | uredi izvor]Vrste oblaka na latinskom jeziku.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "Weather Terms". National Weather Service. Pristupljeno 21. 6. 2013.
- ^ Ceppi, Paulo; Williams, Ric. "Why clouds are the missing piece in the climate change puzzle". The Conversation (jezik: engleski). Pristupljeno 21. 1. 2021.
