Papyrus 5 (in der Nummerierung nach Gregory-Aland P {\displaystyle {\mathfrak {P}}} 5 ) ist eine frühe Handschrift des Neuen Testaments in griechisch . Er ist ein Papyrus manuskript des Johannesevangeliums und wird auf das frühe 3. Jahrhundert datiert.[1]
Das Manuskript ist ein Fragment von zwei Blättern, die in einer Spalte pro Seite beschrieben wurden. Der erhaltene Text umfasst Johannes mit den Versen 1,23–31.33–40; 16,14–30; 20,11–17.19-20.22-25.
Das Manuskript wurde in dokumentarischer Handschrift mit aufrechten Unzialen mittlerer Größe geschrieben. Es enthält Nomina sacra (ΙΗΝ ΙΗΣ ΠΡ ΠΡΑ ΠΡΣ ΘΥ ) aber nicht für ανθρωπος.[2]
Der griechische Text repräsentiert den Alexandrinischen Texttyp . Aland beschreibt ihn als „normalen Text“ und ordnete ihn in Kategorie I ein.[1]
Der Papyrus hat große Übereinstimmung mit dem Codex Sinaiticus im Gegensatz zum Codex Vaticanus .[3]
[Blatt 1 verso (Johannes 1,23–32)] [1:23] εγ]ω̣ φ̣ων[η] β̣ο̣[ωντος εν τη ερημω ευ]θ̣υνατ[ε την οδον κ̅υ̅ καθως ει π]ε̣ν ησα[ιας ο προφητης [24] και απεσ τ]α̣λμενοι [ησαν εκ των φαρισαι ω]ν [25] και ηρ̣ω̣[τησαν αυτον τι ουν βα π̣τ̣ιζεις ει [συ ουκ ει ο χ̅ς̅ ουδε ηλιας ουδε ο προ[φητης [26] απεκριθη αυτοις ο ιωανν[ης λεγων εγω βαπτιζω εν υ δατι μ[εσος υμων εστηκεν ον υμεις ουκ οιδα[τε [27] ο οπισω μου ερχομε ν]ος [ο]υ ο[υκ ειμι αξιος ινα λυσω αυ του τον [ιμαντα του υποδηματος [28] ταυτα εν β[ηθανια εγενετο πε ραν του ιο[ρδανου οπου ην ο ιωαν ν]ης βαπτι[ζων [29] τη επαυριον βλε πει τον ι̅η̅ν̅ [ερχομενον προς αυτον και λεγει [ιδε ο αμνος του θ̅υ̅ ο αιρω̅ την αμαρ[τιαν του κοσμου [30] ουτος εστιν υπερ [ου εγω ειπον οπισω μου ερχεται α[νηρ ος εμπροσθεν μου γεγον[εν οτι πρωτος μου ην [31] καγω ο̣υ̣κ η̣δ̣[ειν αυτον αλλ ινα φανερω θ̣η̣ [τω ισραηλ δια τουτο ηλθον ε γ̣[ω εν υδατι βαπτιζων [32] και εμαρτυ [ρησεν ιωαννης λεγων οτι τεθεαμαι] [το π̅ν̅α̅ καταβαινον ως περιστεραν [εξ ουρανου και εμεινεν επ αυτον] [Blatt 1 recto (Johannes 1,33–41)] [33] καγω ουκ ηδειν αυτον] αλλ ο π̣[εμ ψας με βαπτιζειν εν υ]δατ[ι] ε̣[κει νος μοι ειπεν εφ ον αν ι]δης το̣ [π̅ν̅α̅ καταβαινον και μεν]ον επ αυ[τον ουτος εστιν ο βαπτιζ]ων εν π̅ν̅ι̅ αγιω [34] καγω εωρακα και μεμ]αρτυρηκα ο̣ τι ουτος εστιν ο εκλεκτο]ς του θ̅υ̅ [35] τη ε̣ παυριον ιστηκει ο ιωανν]η̣ς και εκ των μαθητων αυτου δ]υ̣ο̣ [36] και εμ̣ βλεψας τω ι̅η̅υ̅ περιπατο]υντι λεγε[ι ιδε ο αμνος του θ̅υ̅ [37] και εκ]ουσαν οι δ̣υ̣ο̣ μαθηται λαλουντος και η]κολουθη σαν τω ι̅η̅υ̅ [38] στραφεις δ]ε ο ι̅η̅ς̅ και θε ασαμενος αυτους ακ]ολοθουντας λεγει αυτοις τι ζητει]τε <οι δε> ειπα̣ν̣ <αυ> <τω> ραββει ο λεγεται ερ]μηνευονε νον διδασκαλε που μεν]εις [39] λεγει αυτοις ερχεσθε και οψε]σθε ηλθαν ουν και ειδαν που μενει κ]αι παρ αυτω εμειναν την ημεραν] ε̣κ̣ε̣ι̣ν̣η̣ν̣ ω ρα ην ως δεκατη [40] ην ανδ]ρεας ο α δελφος σιμωνος πετρου εις εκ δ]υο των ακουσαντων παρα ιωαννο]υ̣ και α [κολουθησαντων αυτω [41] ευρισκει] [ουτος πρωτον τον αδελφον τον ιδιον] [σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν] [τον μεσσιαν ο εστιν ερμηνευομενον]
Fragment des Johannes 16,14–22 Fragment des Johannes 16,22–30 [Blatt 2 recto (Johannes 16,14–22)] [16:14] οτι εκ του εμου λημψετ]α̣ι και ανα[γ γελει υμειν [15] παντα οσ]α̣ εχει ο π̅ρ̅ ε εμα εστιν δια τουτο ειπο]ν οτι εκ τ[ου εμου λαμβανει κα]ι αν[αγ]γ̣ε̣λ̣ε̣ι̣ υμει̅ [16] μεικρον και ουκετι θεωρειτε με κ]αι παλιν μεικρον κ]αι οψεσθε [με [17] ειπαν ουν τινες εκ των μ]αθητων αυτου προς αλληλους τι] εστιν τουτο ο λε γει ημειν μεικρον και ου] θεωρει̣τε με και παλιν μεικρον κ]αι οψ]ε̣σ̣θ̣ε̣ μ̣ε̣ κ̣α̣ι̣ [οτ]ι̣ υπαγω προς τον] π̅ρ̅α̅ [18] ελεγον ο̣υ̣ν τι εστιν τουτο] μ̣εικρον ο̣υ̣κ οιδα μεν τι λαλει [19] εγ]νω <ο> ι̅η̅ς̅ οτι η̣[θ]ε̣λον αυτον ερωταν] κ̣αι ειπενπ αυτ[ο]ις περι τουτου ζητ]ε̣ιτε με μετ αλληλω[ν οτι ειπον μεικρ]ον και ου θεωρει[τε με και παλιν μεικρο]ν και οψεσθε με [20] αμην αμην λεγ]ω υμειν οτ[ι κ]λα[υ σετε και θρηνησ]ετε υμεις ο δε κοσμος χαρησετ]αι υμεις λυπηθη σεσθε αλλ η λυπ]η υμων εις χαραν γενησεται [21] η γυν]η οταν τικτη λυ πην εχει οτι ηλθεν] η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το] παιδ[ι]ον ουκε̣ τι μνημονευει της θλ]ειψ[ε]ως δι α την χαραν οτι εγενν]ηθ̣η ανθρω πος εις τον κοσμον ] [22] και υμεις ουν [Blatt 2 verso (Johannes 16,22–30)] νυν μεν [λυπεν εχετε παλιν δε οψομαι υ[μας και χαρησεται υμων η καρδια [και την χαραν υμων ου δεις αρει [αφ] υμων [23] και εν εκεινη τη ημερ̣[α] ε[μ]ε̣ [ουκ ερωτησετε ουδεν [α]μην α̣[μην λεγω υμειν αν τι αιτη[σ]η̣τε [τον π̅ρ̅α̅ δωσει υμειν [24] εν τω ον[ο]ματ̣[ι μου αιτειτε και και λημψεσθε ι[να η χαρα υμων η π̣επληρω[μ]ε[ν]η [[25] ταυτα εν παροι μ̣ιαις λελ[α]ληκα [υ]μειν ερχεται ω̣ρ̣α̣ οτε ο̣υκετ[ι εν παροιμιαις λα λησω υμειν αλλα παρρησια περι του π̅ρ̅ς̅ απαγγε[λω υμειν [[26] εν ε κεινη τη ημερα [εν τω ονοματι μου αιτησεσθε [και ου λεγω υμειν ο]τι εγω ερωτησ[ω τον π̅ρ̅α̅ [[27] αυτος γ]αρ ο π̅ρ̅ φιλει υμ[ας οτι υμεις εμε πεφιληκα̣τε̣ και [πεπιστευκατε οτι παρα θ̅υ̅ εξηλθ[ον [28] εξηλθον παρα του π̅ρ̅ς̅ και ε[ληλυθα εις τον κ̣ο̣σ̣μον παλιν α̣[φιημι τον κοσμον και πορευομαι προ[ς τον π̅ρ̅α̅ [29] λε γ̣ο̣υ̣σ̣ιν <αυτω> οι μ[αθηται αυτου ιδε νυν εν παρρη̣σια λ[αλεις και παροιμιαν ου δεμιαν λ[εγεις [30] νυν οιδαμεν οτι οιδας πα̣[ντα ου χρειαν εχεις
[Blatt 3 recto (Johannes 20,9–19)] [[9] ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην] [οτι δει αθτον εκ νεκρων αναστηναι] [[10] απηλθον ουν παλιν προς αυτους οι] [μαθηται [11] μαρια δε ειστηκει προς τω] μνημ[ειω εξω κλαιουσα ως ουν εκλαιεν παρεκυ[ψεν εις το μνημειον [12] και θεω ρει δυο [αγγελους εν λευκοις καθεζομε ν[ους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς τ[οις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ι̅η̅υ̅ [13] και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι] [κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κ̅ν̅] μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον [14] ταυτα [ειπουσα εστραφη εις τα οπι σω και [θεωρει τον ι̅η̅ν̅ εστωτα και ου κ ηδει [οτι ι̅η̅ς̅ εστιν [15] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ γυναι [τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη δοκου[σα οτι ο κηπουρος εστιν λεγει αυτω [κ̅ε̅ ει συ εβαστασας αυτον ειπε μοι π[ου εθηκας αυτον καγω αυτον αρω [[16] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ μαριαμ στραφει σα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβ] β[ουνι [κ̅ε̅ μου [17] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ μη μ[ου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς τ̣[ον π̅̅ρ̅α̅ πορευου δε προς τους αδελ [φους μου και ειπε αυτοις αναβαινω] [προς τον π̅̅ρ̅α̅ μου και π̅̅ρ̅α̅ υμων και] [θ̅ν̅ μου και θ̅ν̅ υμων [18] ερχεται μαριαμ] [η μαγδαληνη αγγελλουσα τοις μαθη] [ταις οτι εωρακα τον κ̅ν̅ και ταυτα] [Blatt 3 verso (Johannes 20,19–26)] [ειπεν αυτη [19] ουσης ουν οψιας τη] [ημερα εκεινη τη μια σαββατων] [και των θυρων κεκλεισμενων] [οπου ησαν οι μαθηται δια τον] φοβον των ιουδαιων] η̣[λθεν ο ι̅η̅ς̅ και εστη εις το μεσο]ν <και> λεγει ειρηνη υμειν [20] και τ]ουτ' ειπω̅ εδειξεν τας χειρας και την πλε]υ ραν εχαρησαν ουν οι μαθητ]αι ι [δοντες τον κ̅ν̅ [21] ειπεν ουν αυτοις] [ο ι̅ς̅ παλιν ειρηνη υμειν καθως] [απεσταλκεν με ο π̅̅ρ̅ καγω πεμ] [πω υμας [22] και τουτο ειπων ενεφυσ ησεν και λεγει αυτοις λαβετε π̅ν̅α̅ α γιον [23] αν τινων αφητε ταςν αμ]αρτιας αφεωνται αυτοις αν τινων] κρατητε κεκρατηνται [24] θωμας εις εκ τω]ν δω δεκα ο λεγομενος διδυμος ο]υκ ην μετ αυτων οτε ουν ηλθ]εν ι̅η̅ς̅ [25] ελεγον αυτω οι μαθηται εω]ρακα μεν τον κ̅ν̅ ο δε ειπεν αυτοι]ς εαν μη ιδω εν ταις χερσιν τον τυ]π̣ο̣ν̣ [των ηλων και βαλω τον δακτυλον] [μου εις τον τυπον των ηλων και] [βαλω μου την χειρα εις την πλευ] [ραν αυτου ου μη πιστυσς [26] και [μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω]
Der Papyrus wurde in Oxyrhynchus (Ägypten ) von Grenfell und Hunt gefunden. Sie veröffentlichten ihn in Oxyrhynchus Papyri , Part II (1899), no. 208.[4] und in Oxyrhynchus Papyri , Part XV, 1781 S. 8–12.
Zurzeit wird er in der British Library (Inv. nos. 782, 2484) in London aufbewahrt.[1]
Kurt Aland : Kurzgefaßte Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments – in Verbindung mit Michael Welte bearb. von Kurt Aland. de Gruyter, Berlin/New York 1994, 2. neubearbeitete und ergänzte Auflage, ISBN 3-11-011986-2 , (Arbeiten zur neutestamentlichen Textforschung Bd. 1). B. P. Grenfell und A. S. Hunt : Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899) , S. 1 ff; B. P. Grenfell und A. S. Hunt : The Oxyrhynchus Papyri vol. XV, bearbeitet mit Übersetzungen und Bemerkungen im Internet Archive, S. 8–12. Caspar René Gregory : Textkritik des Neuen Testaments , Leipzig 1909, vol. 3, S. 1085. C. R. Gregory : Die griechischen Handschriften des Neuen Testament , p. 45. Karl Wessely : Les plus anciens monuments du christianisme , PO 4/2 (1907), S. 145–148. ↑ a b c Kurt und Barbara Aland : Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik . Deutsche Bibelgesellschaft , Stuttgart 1989, ISBN 3-438-06011-6 , S. 106. ↑ Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John , Biblica 85 (2004), 404. ↑ Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts . Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, S. 60. ↑ Frederic G. Kenyon: Handbook to the Textual Criticism of the New Testament , London2 , 1912, S. 42.