Λος Άντζελες

Συντεταγμένες: 34°3′N 118°17′W / 34.050°N 118.283°W / 34.050; -118.283

Λος Άντζελες, Καλιφόρνια

Σημαία

Σφραγίδα

Έμβλημα
Παρωνύμιο: City of Angels, La-la-land και Tinseltown
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Λος Άντζελες
34°3′8″N 118°14′37″W
Χώρα Ηνωμένες Πολιτείες
Πολιτεία Καλιφόρνια
Διοικητική υπαγωγήΚομητεία Λος Άντζελες
Ίδρυση4  Σεπτεμβρίου 1781
Διοίκηση
 • Δήμαρχος του Λος ΆντζελεςΚάρεν Μπας (από 2022)[1]
Έκταση1.302,15171 km²[2]
Υψόμετρο106 μέτρα[3]
Πληθυσμός
  • Πόλη: 4.041.707 ()
  • Μητροπολιτική περιοχή: 13.211.027 ()
Ταχ. κωδ.90001–90068, 90070–90084, 90086–90089, 90091, 90093–90097, 90099, 90101–90103, 90174, 90185, 90189, 90291–90293, 91040–91043, 91303–91308, 91342–91349, 91352–91353, 91356–91357, 91364–91367, 91401–91499 και 91601–91609
Τηλ. κωδ.213, 310, 424, 323, 747 και 818
Ζώνη ώραςUTC−08:00 (επίσημη ώρα)
ζώνη ώρας Ειρηνικού
UTC−07:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Λος Άντζελες (αγγλικά: Los Angeles, California, στα αγγλικά προφέρεται: [lɒs ˈændʒələs], στα ισπανικά προφέρεται: [los ˈaŋxeles], Οι Άγγελοι στα ισπανικά) ή με βάση τα αρχικά L.A. (ελ έι), είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ και η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη στην πολιτεία της Καλιφόρνια, με περίπου 4,04 εκατομμύρια κατοίκους και έκταση 1.299 τετραγωνικά χιλιόμετρα.[4][5][6] Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά, πολιτιστικά, επιστημονικά και ψυχαγωγικά κέντρα του κόσμου. Βρίσκεται στη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, στην πολιτεία της Καλιφόρνιας.

Η αχανής μητροπολιτική περιοχή του Λος Άντζελες, εκτιμάται ότι αριθμεί πάνω από 13.200.000 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2020[7]), οι οποίοι αποκαλούνται Αντζελίνος (Angelenos). Η πόλη αποτελεί ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα μέρη στον κόσμο, καθώς κατοικούν άνθρωποι προερχόμενοι από κάθε γωνιά της γης, που προσελκύονται από το ευχάριστο κλίμα, τον έντονο και γεμάτο ενέργεια τρόπο ζωής αλλά και την υπόσχεση του αμερικανικού ονείρου.

Ονομασμένο "Πόλη των Αγγέλων" εν μέρει λόγω της ισπανικής σημασίας του ονόματός του, το Λος Άντζελες είναι γνωστό για το μεσογειακό του κλίμα, την εθνοτική ποικιλομορφία και την εκτεταμένη μητρόπολη. Η πιο ομιλούμενη γλώσσα είναι τα αγγλικά αλλά τα ισπανικά ομιλούνται απο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ανήκον στην πολυπληθή ισπανόφωνη κοινότητα, η οποία αρριθμεί πολλά μέλη στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Η πόλη είναι επίσης ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς κινητήρες εντός του έθνους, με μια διαφορετική οικονομία σε ένα ευρύ φάσμα επαγγελματικών και πολιτιστικών πεδίων. Το Λος Άντζελες είναι επίσης γνωστό ως το σπίτι του Χόλυγουντ, ένα σημαντικό κέντρο της παγκόσμιας βιομηχανίας ψυχαγωγίας. Η συνδυασμένη στατιστική περιοχή του Λος Άντζελες έχει επίσης ακαθάριστο μητροπολιτικό προϊόν ύψους 831 δισ. Δολαρίων (από το 2008), καθιστώντας το τρίτο σε μέγεθος στον κόσμο μετά τις μητροπολιτικές περιοχές του Τόκιο και της Νέας Υόρκης.

Το Λος Άντζελες φιλοξένησε τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1932 και του 1984 και θα φιλοξενήσει την εκδήλωση, για τρίτη φορά, το 2028.

Η παραθαλάσσια περιοχή του Λος Άντζελες κατοικήθηκε πρώτα από τους ιθαγενείς πληθυσμούς Τόνγκβα και Τσούμας χιλιάδες χρόνια πριν. Ένας οικισμός στην περιοχή ήταν γνωστός ως iyáangẚ, το οποίο σημαίνει μέρος της δηλητηριώδους βελανιδιάς.[8][9] Ο Χουάν Ροδρίγεθ Καμπρίγιο, διεκδίκησε την περιοχή της νότιας Καλιφόρνιας για την Ισπανική Αυτοκρατορία το 1542, ενώ ήταν σε επίσημη στρατιωτική εξερεύνηση, κινούμενος βόρεια κατά μήκος των ακτών του Ειρηνικού από τις αποικίες στη Νέα Ισπανία.[10] Ο Γασπάρ δε Πορτολά και ο φραγκισκανός ιεραπόστολος Χουάν Κρεσπί, έφτασαν στην περιοχή του Λος Άντζελες τις 2 Αυγούστου 1769.[11] Το 1771, ο φραγκισκανός μοναχός Χουνίπερο Σέρρα διεύθυνε την κατασκευή του μοναστηριού Σαν Γκαμπριέλ Αρκάγκελ, το πρώτο στην περιοχή.[12]

Το 1781 ο Ισπανός κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Φελίπε ντε Νεβε ίδρυσε στην περιοχή πόλη με το όνομα El Pueblo de Nuestra Señora la Reina de los Ángeles del Río Porciúncula (Η πόλη της Δέσποινας ημών της βασίλισσας των αγγέλων στον ποταμό Πορθιούγκουλα).[13] Για χρόνια παρέμεινε ένας μικρός κτηνοτροφικός οικισμός με πληθυσμό κυρίως ιθαγενείς και μαύρους. Μέχρι το 1820, ο πληθυσμός της είχε φτάσει τους 650 κατοίκους.[14]

Η κυριαρχία της Καλιφόρνιας και της πόλης πέρασε το 1822 από την Ισπανία στο Μεξικό και το 1848 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πόλη του Λος Άντζελες ιδρύθηκε επίσημα το 1850. Η οικονομία αναπτύχθηκε γρήγορα μετά την έλευση του σιδηρόδρομου το 1876.[15] Περαιτέρω ώθηση έδωσε η ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου το 1892, και μέχρι το 1923, η Καλιφόρνια είχε γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός της χώρας, και περιοχή προέλευσης του ενός τετάρτου της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.[16]

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο πληθυσμός ήταν περίπου 100.000 κάτοικοι[17] και η περιοχή αντιμετώπιζε σοβαρή έλλειψη νερού.[18] Τη λύση έδωσε η κατασκευή του υδραγωγείου του Λος Άντζελες από τον Γουίλιαμ Μαλχόλαντ το 1913.[19] Τα επόμενα χρόνια το Λος Άντζελες προσάρτησε γειτονικές κοινότητες που δεν είχαν πρόσβαση σε υδάτινους πόρους. Την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε η βιομηχανία κατασκευής αεροσκαφών και των κινηματογραφικών στούντιο του Χόλιγουντ. Μέχρι το 1921, πάνω από το 80% της παγκόσμιας βιομηχανίας ταινιών είχε συγκεντρωθεί στο Λος Άντζελες.[20] Η πόλη επηρεάστηκε λιγότερο έντονα από τη διεθνή οικονομική ύφεση του μεσοπολέμου,[21] ανέκαμψε όμως την περίοδο του Β' παγκοσμίου πολέμου και ο πληθυσμός συνέχισε να αυξάνει για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα, των περίπου 13 εκατομμυρίων κατοίκων στη μητροπολιτική περιοχή. Το 1930 ο πληθυσμός είχε φτάσει ήδη το ένα εκατομμύριο.[22]

Η ιστορία του Λος Άντζελες έχει σημαδευτεί από περιστατικά φυλετικών ταραχών και συγκρούσεων. Τα πιο σημαντικά είναι οι ταραχές Γουάτς το 1965 και πιο πρόσφατα οι ταραχές του 1992 που ξεκίνησαν μετά την αθώωση των αστυνομικών που είχαν χτυπήσει αδικαιολόγητα τον μαύρο οδηγό Ρόντνεϊ Κινγκ.[23] Οι ταραχές του 1992 ήταν οι μεγαλύτερες στην αμερικανική ιστορία, προκαλώντας ζημιές αξίας 1,3 δις $ ΗΠΑ, 53 θανάτους και πάνω από 2.000 τραυματίες.[24][25]

Το Λος Άντζελες έχει διοργανώσει τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες δύο φορές, το 1932 και το 1984.

Το Λος Άντζελες κατα τις νυχτερινές ώρες.

Η πόλη του Λος Άντζελες έχει συνολική έκταση 1.302 χλμ², από τα οποία τα 1.214 χλμ² είναι ξηρά και τα 88 χλμ² καλύπτονται από νερό. Η πόλη έχει μήκος 71 χιλιόμετρα και πλάτος 47 χιλιόμετρα. Η περίμετρος της πόλης είναι 550 χιλιόμετρα. Το Λος Άντζελες είναι παράλληλα και επίπεδο και λοφώδες. Το ψηλότερο σημείο εντός των ορίων της πόλης είναι το όρος Λούκενς, με ύψος 1.547 μέτρα,[26][27] το οποίο βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της κοιλάδα του Σαν Φερνάντο. Το ανατολικό άκρο των βουνών Σάντα Μόνικα εκτείνεται από το κέντρο μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό και χωρίζουν την πεδιάδα του Λος Άντζελες από την κοιλάδα του Σαν Φερνάντο. Άλλες λοφώδεις περιοχές περιλαμβάνουν το όρος Ουάσινγκτον, βόρεια του κέντρου. Την πόλη περιβάλλουν πολύ ψηλότερα βουνά. Αμέσως βόρεια βρίσκονται τα όρη Σαν Γκαμπριέλ, το οποίο είναι δημοφιλής περιοχή αναψυχής. Το ψηλότερο σημείο είναι το όρος Σαν Αντόνιο, το ψηλότερο σημείο της, έχει ύψος 3.068 μέτρα. Ακόμη πιο μακριά, το όρος Σαν Γκοργκόνιο, έχει ύψος 3.506 μέτρα.

Ο ποταμός Λος Άντζελες, σε μεγάλο βαθμό εποχιακός, είναι το κύριο ποτάμιο σύστημα της περιοχής. Έχει δημιουργήθηκε κανάλι μήκους 82 χιλιομέτρων από τσιμέντο, το οποίο κατασκευάστηκε από το σώμα μηχανικών του στρατού, το οποίο δρα ως κανάλι ελέγχου πλημμυρών.[28] Ο ποταμός πηγάζει από το πάρκο Κανόγκα, ρέει ανατολικά στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο παράλληλα με τη βόρεια άκρη των βουνών της Σάντα Μόνικα, στρέφεται νότια, μέσα από το κέντρο της πόλης και καταλήγει στις εκβολές στο λιμάνι του Λονγκ Μπιτς, στον Ειρηνικό.

Το Λος Άντζελες έχει μεσογειακό κλίμα με ξηρά καλοκαίρια και έχει λίγο περισσότερες ετήσιες βροχοπτώσεις απ'ότι για να χαρακτηριστεί ημιερημικό. Το Λος Άντζελες έχει ηλιοφάνεια καθόλη τη διάρκεια του έτους και οι μέρες βροχοπτώσεων ετησίως είναι μόλις 35.[29] Η παραλιακή περιοχή του Λος Άντζελες έχει παρόμοιο κλίμα με το Ραμπάτ, Μαρόκο, όσον αφορά τα θερμοκρασιακά εύρη, καθώς και την ετήσια βροχόπτωση και την κατανομή της μέσα στον χρόνο.

Οι θερμοκρασίες στη παράλια πεδιάδα ξεπερνούν τους 32° C περίπου 12 ή περισσότερες μέρες το χρόνο, από μια μέρα τον Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο και Νοέμβριο μέχρι τρεις μέρες τον Ιούλιο, Αύγουστο και Οκτώβριο και μέχρι πέντε μέρες το Σεπτέμβριο.[29] Η θερμοκρασία στις κοιλάδας Σαν Φερνάντο και Σαν Γκαμπριέλ είναι αρκετά υψηλότερες. Οι θερμοκρασίες επίσης μεταβάλλονται σημαντικά μέσα στην ημέρα. Στην ενδοχώρα η διαφορά ανάμεσα στο μέγιστο και στο ελάχιστο είναι πάνω από 17° C.[30] Η μέση ετήσια θερμοκρασία της θάλασσας είναι 17° C, από 14°C τον Ιανουάριο μέχρι 20°C τον Αύγουστο.[31] Οι συνολικές ώρες ηλιοφάνειας είναι πάνω από 3.000 το χρόνο, με μέσο όρο 7 ωρών ηλιοφάνειας τον Δεκέμβριο και 12 τον Ιούλιο. [32]

Η περιοχή του Λος Άντζελες υπόκειται επίσης σε φαινόμενα μικροκλίματος, προκαλώντας σημαντικές διαφορές στη θερμοκρασία σε περιοχές οι οποίες βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Για παράδειγμα, η μέση μέγιστη θερμοκρασία τον Ιούλιο στην προκυμαία της Σάντα Μόνικα είναι 24°C, ενώ στο πάρκο Κανόγκα είναι 35°C.[33] Η πόλη, όπως και το μεγαλύτερο τμήμα των ακτών της νότιας Καλιφόρνιας, υπόκειται στο τέλος της άνοιξης, αρχής του καλοκαιριού σε ένα φαινόμενο κατά το οποίο οι ουρανοί αρχικά είναι νεφελώδεις το πρωί, αλλά μέχρι το απόγευμα τα σύννεφα έχουν διαλυθεί.[34]

Η ετησία μέση βροχόπτωση στο Λος Άντζελες είναι 379 χιλιοστά, η οποία λαμβάνει χώρα κυρίως στα τέλη του φθινοπώρου και του χειμώνα (Νοέμβριο έως Μάρτιο).

Κλιματικά δεδομένα Κέντρο του Λος Άντζελες, (USC, φυσιολογικές τιμές 1981–2010, ακραίες 1877–σήμερα
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °F (°C) 95
(35)
95
(35)
99
(37)
106
(41)
103
(39)
112
(44)
109
(43)
106
(41)
113
(45)
108
(42)
100
(38)
92
(33)
113
(45)
Μέση Μέγιστη °F (°C) 68.2 68.6 70.2 72.7 74.5 78.1 83.1 84.4 83.1 78.5 72.8 67.7 75,2
Μέση Μηνιαία °F (°C) 58.0 58.9 60.6 63.1 65.8 69.2 73.3 74.3 73.1 68.6 62.4 57.6 65,41
Μέση Ελάχιστη °F (°C) 47.8 49.3 51.0 53.5 57.1 60.3 63.6 64.1 63.1 58.7 52.0 47.5 55,7
Χαμηλότερη Ελάχιστη °F (°C) 28
(−2)
28
(−2)
31
(−1)
36
(2)
40
(4)
46
(8)
49
(9)
49
(9)
44
(7)
40
(4)
34
(1)
30
(−1)
28
(−2)
Βροχόπτωση ίντσες (mm) 3,12 3,8 2,43 0,91 0,26 0,09 0,01 0,04
(1)
0,24 0,66 1,04 2,33 14,93
Μέσες ημέρες βροχόπτωσης (≥ 0.01 in) 6.1 6.4 5.5 3.2 1.3 0.6 0.3 0.3 1.0 2.5 3.3 5.2 35,7
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 225.3 222.5 267.0 303.5 276.2 275.8 364.1 349.5 278.5 255.1 217.3 219.4 3.254,2
Ποσοστό πιθανής ηλιοφάνειας 71 72 72 78 64 64 83 84 75 73 70 71 73
Πηγή: NOAA (sun 1961–1977)[35][36][37]
Το φαινόμενο του νέφους στην πόλη του Λος Άντζελες.

Εξαιτίας της γεωγραφίας του, της έντονης χρήσης αυτοκινήτων και του λιμανιού τους Λος Άντζελες και του Λονγκ Μπιτς, το Λος Άντζελες υποφέρει από την ατμοσφαιρική μόλυνση με τη μορφή του νέφους. Η πεδιάδα του Λος Άντζελες και η κοιλάδα του Σαν Φερνάντο είναι επιρρεπείς στη θερμοκρασιακή αναστροφή, η οποία συγκρατεί τους ρύπους παράγονται από τα αυτοκίνητα και άλλες μηχανές, καθώς και τον κατασκευαστικό τομέα, μεταξύ άλλων.[38] Η περίοδος του νέφους είναι από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο.[39] Παρά τις βελτιώσεις στον τομέα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης τις τελευταίες δεκαετίες,[40] η πόλη κατατάσσεται συχνά ως η πιο μολυσμένη στη χώρα.[41]

Το Χόλυγουντ, μία από τις πιο γνωστές γειτονιές της πόλης

Το μοτίβο των οδών της πόλης ακολουθεί γενικά ένα σχέδιο πλέγματος, με ομοιόμορφα μήκη οικοδομικών τετραγώνων και δρόμους που κόβουν τα τετράγωνα. Ωστόσο, αυτό περιπλέκεται από το τραχύ έδαφος, το οποίο απαιτούσε διαφορετικά δίκτυα για κάθε μία από τις κοιλάδες που καλύπτει το Λος Άντζελες. Οι μεγάλοι δρόμοι έχουν σχεδιαστεί για την εξυπηρέτησε μεγάλων όγκων κυκλοφορίας σε πολλά μέρη της πόλης· πολλοί από αυτούς είναι εξαιρετικά μεγάλοι, όπως η λεωφόρος Σεπούλβεδα έχει μήκος 69 χιλιόμετρα, ενώ η λεωφόρος Φούτχιτ είναι πάνω από 97 χλμ. και φτάνει ως το Σαν Μπερναντίνο στα ανατολικά. Οι οδηγοί στο Λος Άντζελες υποφέρουν από ένα από τα χειρότερα μποτιλιαρίσματα στον κόσμο, σύμφωνα με ετήσιο δείκτη κίνησης από τον κατασκευαστή συστημάτων πλοήγησης TomTom. Οι οδηγοί του Λος Άντζελες περνούν 92 επιπλέον ώρες κυκλοφορίας κάθε χρόνο. Κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής υπάρχει 80% συμφόρηση, σύμφωνα με τον δείκτη.

Το Λος Άντζελες χαρακτηρίζεται συχνά από την παρουσία κτιρίων χαμηλού ύψους. Εκτός από λίγα κέντρα όπως το Ντάουνταουν, το Ουόρνερ Σέντερ, το Σέντιουρι Σίτι, το Κορίαταουν, το Μίρακλ Μάιλ, το Χόλυγουντ και το Ουέστγουντ, οι ουρανοξύστες και τα ψηλά κτίρια δεν είναι συνηθισμένα. Οι λίγοι ουρανοξύστες που είναι χτισμένοι έξω από αυτές τις περιοχές συχνά ξεχωρίζουν πάνω από το υπόλοιπο τοπίο. Οι περισσότερες κατασκευές γίνονται σε ξεχωριστές μονάδες και δεν είναι σε επαφή. Το κέντρο του Λος Άντζελες έχει πολλά κτίρια πάνω από 30 ορόφους, με δεκατέσσερις πάνω από 50 ορόφους και δύο πάνω από 70 ορόφους. Επίσης, το Λος Άντζελες γίνεται όλο και περισσότερο μια πόλη διαμερισμάτων αντί για μονοκατοικίες, ειδικά στην πυκνή κεντρική και δυτική γειτονιά.

Στα σημαντικά αξιοθέατα του Λος Άντζελες περιλαμβάνεται η πινακίδα του Χόλιγουντ, το Μέγαρο Συναυλιών Walt Disney, το Κτίριο Capitol Records, ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας των Αγγέλων, το Angels Flight, το Κινέζικο Θέατρο Γκράουμαν, το Θέατρο Ντόλμπι, το Παρατηρητήριο Γκρίφιθ, το Κέντρο Γκέτι, Μεμόριαλ Κολιζέουμ, το Μουσείο Καλών Τεχνών του Λος Άντζελες, το ιστορικό κέντρο του Καναλιού της Βενετίας και το Πεζόδρομο, το Θιμ Μπίλντινγκ, το κτίριο Μπράντμπιουρι, το US Bank Tower, το Μεγάλο Κέντρο Ουίλσιρ (Wilshire Grand Centre), η λεωφόρος Χόλιγουντ, το Δημαρχείο του Λος Άντζελες, το Χόλυγουντ Μπόουλ, το πολεμικό πλοίο USS Iowa, το Στέιπλς Σέντερ, το στάδιο Ντότζερ και την οδό Ολβέρα.

Σημείο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Η πόλη του Λος Άντζελες έχει τρία δημόσια και αρκετά ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τα σπουδαιότερα είναι το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (University of California, Los Angeles ή σε συντομία UCLA) και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας (University of Southern California ή USC). Αρκετά ακόμα βρίσκονται στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή, με σημαντικότερο το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (California Institute of Technology, σε συντομία Caltech).

Περιφερειακός του Λος Άντζελες το 2009.

Η μητροπολιτική περιοχή του Λος Άντζελες καλύπτεται από ένα εκτενές δίκτυο αυτοκινητόδρομων. Υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως μετρό, ελαφρύς σιδηρόδρομος και λεωφορεία, αλλά το δημοφιλέστερο μέσο μετακίνησης είναι το ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο. Το Λος Άντζελες αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα κυκλοφοριακής συμφόρησης σε όλες τις Η.Π.Α.[42]

Συνολικά έξι εμπορικά αεροδρόμια εξυπηρετούν την περιοχή ενώ υπάρχουν και αρκετά ακόμα που χρησιμοποιούνται από μικρά ιδιωτικά αεροσκάφη. Το μεγαλύτερο είναι το Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες (Los Angeles International Airport, συχνά αναφέρεται ως LAX που είναι ο κωδικός του στην ΙΑΤΑ). Με 60 εκατομμύρια ετήσια επιβατική κίνηση συγκαταλέγεται στα πιο πολυσύχναστα διεθνώς.

Το Λος Άντζελες έχει δύο λιμάνια με πολύ μεγάλη εμπορευματική και επιβατική κίνηση, το Λιμάνι του Λος Άντζελες στον όρμο Σαν Πίντρο και το γειτονικό Λιμάνι του Λονγκ Μπιτς. Το σύμπλεγμα των δύο λιμανιών έχει τη μεγαλύτερη κίνηση από κάθε άλλο λιμάνι στις Η.Π.Α.[43]

Από τις 11 Δεκεμβρίου 2022 δήμαρχος είναι η Κάρεν Μπας.

Το Dolby Theatre, όπου απονέμονται τα βραβεία Όσκαρ
Ο χώρος συναυλιών Γουόλτ Ντίσνεϊ

Το Λος Άντζελες συχνά αποκαλείται η δημιουργική πρωτεύουσα του κόσμου, καθώς ένας στους έξι κατοίκους της ασχολείται με τη δημιουργική βιομηχανία[44] και υπάρχουν περισσότεροι καλλιτέχνες, συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, χορευτές και μουσικοί οι οποίοι δουλεύουν στο Λος Άντζελες από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο οποιαδήποτε εποχή.[45] Η γειτονιά του Χόλιγουντ έχει αναγνωριστεί ως το κέντρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Στο Λος Άντζελες λαμβάνει κάθε χρόνο η απονομή των βραβείων της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου (γνωστά ως Όσκαρ) και εκεί βρίσκεται η Σχολή Κινηματικών Τεχνών του USC, η παλαιότερη σχολή κινηματογράφου στις Ηνωμένες Πολιτείες.[46] Το κέντρο μουσικής του Λος Άντζελες είναι ένα από τρία μεγαλύτερα κέντρα παραστάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες και δέχεται πάνω από 1,3 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο.[47]

Υπάρχουν πάνω από 841 μουσεία και πινακοθήκες στην κομητεία του Λος Άντζελες. Στην πραγματικότητα, το Λος Άντζελες έχει περισσότερα μουσεία ανά κάτοικο από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο.[48] Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν το Μουσείο Τέχνης της Κομητείας Λος Άντζελες (το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες[49]), το Κέντρο Γκέτι, το θωρηκτό Αϊόβα και το μουσείο σύγχρονης τέχνης.

Αδελφοποιημένες πόλεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Λος Άντζελες έχει αδελφοποιηθεί με τις παρακάτω πόλεις:[50]

  1. mayor.lacity.gov/about-mayor-karen-bass. Ανακτήθηκε στις 12  Φεβρουαρίου 2023.
  2. 2,0 2,1 United States Census Bureau: «2016 U.S. Gazetteer Files» (Αγγλικά) United States Census Bureau. Ουάσινγκτον. 2016.
  3. 3,0 3,1 it-ch.topographic-map.com/map-qqbkl/Los-Angeles/?zoom=19&center=34.05369%2C-118.2428&popup=34.05379%2C-118.24289.
  4. «Los Angeles Population (2020/2021)». www.populationu.com. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  5. «Los Angeles Population 2021 | Population USA» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  6. «The 200 Largest Cities in the United States by Population 2021». worldpopulationreview.com. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  7. Bureau, US Census. «2020 Population and Housing State Data». Census.gov. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  8. Bright, William (1998). Fifteen Hundred California Place Names. University of California Press. σελ. 86. ISBN 978-0-520-21271-8. LCCN 97043147. Founded on the site of a Gabrielino Indian village called Yang-na, or more accurately iyáangẚ, 'poison-oak place.' 
  9. Sullivan, Ron (December 7, 2002). «Roots of native names». San Francisco Chronicle. http://www.sfgate.com/homeandgarden/thedirt/article/Roots-of-native-names-2712675.php. Ανακτήθηκε στις January 7, 2015. «Los Angeles itself was built over a Gabrielino village called Yangna or iyaanga', 'poison oak place.'» 
  10. Willard, Charles Dwight (1901). The Herald's History of Los Angeles. Los Angeles: Kingsley-Barnes & Neuner. σελίδες 21–24. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. 
  11. «Portola Expedition 1769 Diaries». Pacifica Historical Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2015. 
  12. Leffingwell, Randy· Worden, Alastair (4 Νοεμβρίου 2005). California missions and presidios. Voyageur Press. σελίδες 43–44. ISBN 978-0-89658-492-1. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  13. Sullivan, Noelle (8 Δεκεμβρίου 2009). It Happened in Southern California: Remarkable Events That Shaped History (2nd έκδοση). Globe Pequot. σελίδες 7–9. ISBN 978-0-7627-5423-6. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. 
  14. Guinn, James Miller (1902). Historical and biographical record of southern California: containing a history of southern California from its earliest settlement to the opening year of the twentieth century. Chapman pub. co. σελ. 63. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  15. Mulholland, Catherine (2002). William Mulholland and the Rise of Los Angeles. University of California Press. σελ. 15. ISBN 978-0-520-23466-6. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  16. Kipen, David (2011). Los Angeles in the 1930s: The WPA Guide to the City of Angels. University of California Press. σελίδες 45–46. ISBN 978-0-520-26883-8. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  17. «Population of the 100 Largest Urban Places: 1900». United States Census Bureau. 15 Ιουνίου 1998. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015. 
  18. «The Los Angeles Aqueduct and the Owens and Mono Lakes (MONO Case)». American University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015. 
  19. Reisner, Marc (1993). Cadillac desert: the American West and its disappearing water. Penguin. σελ. 86. ISBN 978-0-14-017824-1. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  20. Buntin, John (6 Απριλίου 2010). L.A. Noir: The Struggle for the Soul of America's Most Seductive City. Random House Digital, Inc. σελ. 18. ISBN 978-0-307-35208-8. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  21. Young, William H.· Young, Nancy K. (Μαρτίου 2007). The Great Depression in America: a cultural encyclopedia. Greenwood Publishing Group. σελ. 21. ISBN 978-0-313-33521-1. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  22. «Population of the 100 Largest Urban Places: 1930». United States Census Bureau. 15 Ιουνίου 1998. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015. 
  23. Rucker, Walter C.· Upton, James N.· Hughey, Matthew W. (2007). «Los Angeles (California) Riots of 1992». Encyclopedia of American race riots. Greenwood Publishing Group. σελίδες 376–85. ISBN 978-0-313-33301-9. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2011. 
  24. «The 10 Biggest Ever American Riots». TheRichest. 24 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015. 
  25. Wilson, Stan (April 25, 2012). «Riot anniversary tour surveys progress and economic challenges in Los Angeles». CNN. http://www.cnn.com/2012/04/25/us/california-post-riot/. Ανακτήθηκε στις January 23, 2015. 
  26. «Elevations of the 50 Largest Cities (by population, 1980 Census)». United States Geological Survey. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011. 
  27. «Mount Lukens Guide». Sierra Club Angeles Chapter. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011. 
  28. Gumprecht, Blake (Μαρτίου 2001). The Los Angeles River: Its Life, Death, and Possible Rebirth. JHU Press. σελ. 173. ISBN 978-0-8018-6642-5. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011. 
  29. 29,0 29,1 «Historical Weather for Los Angeles, California, United States of America». Weatherbase.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2011. 
  30. «Climatography of the United States No. 20 (1971–2000)» (PDF). National Oceanic and Atmospheric Administration. 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011. http://www.ncdc.noaa.gov/nespls/olstore.prodspecific?prodnum=5058
  31. «Pacific Ocean Temperatures on California Coast». beachcalifornia.com. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011. 
  32. «Los Angeles Climate Guide». weather2travel.com. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011. 
  33. «Climate of California». Western Regional Climate Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  34. Poole, Matthew R. (22 Σεπτεμβρίου 2010). Frommer's Los Angeles 2011. John Wiley & Sons. σελ. 22. ISBN 978-0-470-62619-1. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011. 
  35. «NowData – NOAA Online Weather Data». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2013. 
  36. «Station Name: CA LOS ANGELES DWTN USC CAMPUS». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2014. 
  37. «LOS ANGELES/WBO CA Climate Normals». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2013. 
  38. Stimson, Thomas E. (Ιουλίου 1955). What can we do about smog?. Popular Mechanics. σελ. 65. ISSN 0032-4558. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  39. Smog Hangs Over Olympic Athletes. New Scientist. 11 Αυγούστου 1983. σελ. 393. ISSN 0262-4079. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  40. Marziali, Carl (4 Μαρτίου 2015). «L.A.'s Environmental Success Story: Cleaner Air, Healthier Kids». USC News. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2015. 
  41. «Most Polluted Cities». American Lung Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2015. 
  42. [1] - Texas Transportation Institute - 2007 Annual Urban Mobility Report
  43. Port Industry Statistics - Port Industry Information - AAPA
  44. «Is Los Angeles really the creative capital of the world? Report says yes». SmartPlanet. 19 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2011. 
  45. «Only In LA: Tapping L.A. Innovation». University of Southern California. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2011. 
  46. Waxman, Sharon (January 31, 2006). «At U.S.C., a Practical Emphasis in Film». The New York Times. http://www.nytimes.com/2006/01/31/movies/31film.html. Ανακτήθηκε στις October 14, 2011. 
  47. «Explore the Center». Music Center of Los Angeles County. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2011. 
  48. «The Los Angeles Region». Loyola Marymount University. 5 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2011. https://www.lmu.edu/about/The_Los_Angeles_Region.htm Αρχειοθετήθηκε 2015-08-23 στο Wayback Machine.
  49. «Overview». Los Angeles County Museum of Art. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2011. 
  50. Sister Cities of Los Angeles

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]