آنشار
| آنشار | |
|---|---|
خدای آغازین | |
| نام‌های دیگر | آنشارگال[۱] |
| اطلاعات شخصی | |
| والدین | لاهمو و لاهامو |
| شریک زندگی | کیشار |
| زادگان | آنو |
آنشار (𒀭𒊹 AN.ŠAR₂، آشوری نو : 
) یکی از خدایان بین‌النهرینی بود که پادشاه خدایانی آغازین محسوب می‌شد. او به شکلی گسترده پرستش نمی‌شد. او را پدر آنو می‌دانستند. در هزاره نخست پیشا دوران مشترک، نام او به عنوان نماد لوگوگرافیکِ راس خدایان در پانتئون دولت آشوری (آشور) در نظر گرفته شد. در برخی از فهرست‌های خدایان، مانند آن = آنوم و متون ادبی، شامل انوما الیش، از او یاد شده است.
نام و شخصیت
[ویرایش]نام آنشار در خط میخی به صورت AN.ŠÁR نوشته می‌شد.[۲] در زبان سومری می‌توان آن را به «همه آسمان» معنا کرد.[۱] به عقیده بنجامین آر. فاستر، او را همراه با کیشار تشخیصِ حلقه افق (نماد تمامیت آسمان و زمین) در نظر می‌گرفتند.[۳] در بین‌النهرین این باور وجود داشت که او در آفرینش جهان و سایر خدایان نقش داشته است.[۴] او را خدایی آغازین می‌دانستند.[۵] در نتیجه، شخصیتی انتزاعی بود که گسترده پرستش نمی‌شد.[۶]
اسم خاص خدایانی که در فهرست واژگان به صورت آنشارگال آمده است، گونه‌ای از نام آنشار محسوب می‌شود.[۱]
ارتباط با سایر خدایان
[ویرایش]الهه کیشار («همه زمین») در مقام همسر آنشار بود.[۷] آنها در انوما الیش با همدیگر ظاهر می‌شوند[۸] و نیز متن جن‌گیری Gattung A با فراخوانی هر دو آغاز می‌شود.[۹] با این وجود، در رشته یادداشت‌های نجومی متاخر (لوح BM 68593)، کیشار دیگر همسر ستاره گودانا (mulgud-an-na) است که با عنوان «انلیلِ شوروپاک» توصیف می‌شود.[۷]
آنشار و آنو
[ویرایش]آنشار را می‌توان پدر آنو در نظر گرفت.[۱]
آنشار و آشور
[ویرایش]چنان که برای اولین بار در منابع دوره حکمرانی سارگون دوم آمده است، در امپراتوری آشور لوگوگرام AN.ŠÁR به عنوان نماد نام رئیس خدایان در پانتئون دولتی (آشور) می‌توانست به کار رود (تنها منبعی که پیشتر از این ممکن است در این گروه قرار گیرد، کتیبه‌ای مهره‌ای از دوره حکمرانی توکولتی-نینورتای یکم و یا توکولتی-نینورتای دوم است).[۱۰]
اساطیر
[ویرایش]انوما الیش
[ویرایش]جایگاه آنشار در شجره‌نامه رسمی آنو منجر به نقش او در انوما الیش شده است.[۹] در متن مشخصا بیان نمی‌شود که آیا او و کیشار فرزندان لاهمو و لاهامو هستند و یا دومین جفت فرزندان آپسو و تیامات هستند.[۱۱] با این وجود، تفسیر اول درست دانسته می‌شود.[۱۲] آنشار مدتی در مقام پادشاه خدایان ایفای نقش میکند.[۱] نوه او، ائا، خبر می‌دهد که تیامات در حال برنامه‌ریزی بر ضد خدایان جوانتر است. سپس، آنشار ائا را سرزنش میکند و پیدا کردن راه حل را بر دوش او می‌گذارد.[۱۳] پس از شکست او، آنشار آنو را برای حل کردن موضوع می‌فرستد اما او نیز ناموفق است.[۱۴] در نهایت، ائا او را قانع میکند که تنها خدایی که می‌تواند تیامات را مغلوب کند، پسرش مردوک است.[۱۵]
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ Lambert 2013, p. 448.
- ↑ Beaulieu 2003, p. 331.
- ↑ Foster 2005, p. 429.
- ↑ Black 2006, p. 360.
- ↑ Lambert 2013, p. 317.
- ↑ Beaulieu 1997, p. 58.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Lambert 1980, p. 620.
- ↑ Allen 2015, p. 157.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Lambert 2013, p. 405.
- ↑ Beaulieu 1997, p. 64.
- ↑ Lambert 2013, p. 417.
- ↑ Lambert 2013, p. 432.
- ↑ Foster 2005, p. 446.
- ↑ Foster 2005, p. 447.
- ↑ Foster 2005, p. 450-451.
منابع
[ویرایش]- Allen, Spencer L. (2015). The Splintered Divine: A Study of Istar, Baal, and Yahweh: Divine Names and Divine Multiplicity in the Ancient Near East. De Gruyter. ISBN 978-1-61451-236-3.
- Beaulieu, Paul-Alain (1997). "The Cult of AN.ŠÁR/Aššur in Babylonia After the Fall of the Assyrian Empire". State Archives of Assyria Bulletin. 11. ISSN 1120-4699.
- Beaulieu, Paul-Alain (2003). The Pantheon of Uruk During the Neo-Babylonian period. Leiden Boston: Brill STYX. ISBN 978-90-04-13024-1. OCLC 51944564.
- Black, Jeremy A. (2006). The Literature of Ancient Sumer. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-929633-0. Retrieved 2023-10-12.
- Foster, Benjamin R. (2005). Before the muses: an anthology of Akkadian literature. Bethesda, Md.: CDL Press. ISBN 1-883053-76-5. OCLC 57123664.
- Krul, Julia (2018). The Revival of the Anu Cult and the Nocturnal Fire Ceremony at Late Babylonian Uruk. Brill. doi:10.1163/9789004364943_004. ISBN 9789004364936.
- Lambert, Wilfred G. (1980), "Kišar, Kišargal", Reallexikon der Assyriologie, retrieved 2023-10-06
- Lambert, Wilfred G. (2013). Babylonian Creation Myths. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. ISBN 978-1-57506-861-9. OCLC 861537250.
- Steinkeller, Piotr (1982). "The Mesopotamian God Kakka". Journal of Near Eastern Studies. University of Chicago Press. 41 (4): 289–294. doi:10.1086/372968. ISSN 0022-2968. JSTOR 544089. S2CID 161219123. Retrieved 2023-10-06.