تاریخچه لباس باشگاه آ.ث. میلان
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ef/Fabio_Capello_Novara_-_Milan_1976.jpg/220px-Fabio_Capello_Novara_-_Milan_1976.jpg)
این مقاله مربوط به رنگها و نمادها و تاریخچه لباس باشگاه آ.ث. میلان است. لباس نخست میلان از ابتدا راه راه عمودی قرمز و مشکی بودهاست.[۱] از این رو لقب این باشگاه روسونری[الف]، به معنای قرمز و مشکی است.
لباس دوم تیم، باستثنای فاصله سالهای ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۶، همواره سفید بودهاست.[۱]
میلان ۸بار در فینال لیگ قهرمانان / جام باشگاههای اروپا با لباس سفید حاضر شده و ۶بار فینال را با پیروزی پشت سر گذاشتهاست.[۲] همچنین در ۳ فینال با لباس اول حاضر شده و در این بین تنها یکبار[ب] موفق به فتح جام شدهاست.
پیراهن سوم باشگاه که کمتر از آن استفاده میشود بین رنگهای مشکی، زرد، آبی، قرمز، نقرهای و طلایی در حال تغییر بودهاست.[۱]
در طول فصل ۹۸–۱۹۹۷ میلان از ۸ پیراهن مختلف استفاده کرده که این موضوع رکوردی برای باشگاه بحساب میآید.[۱] در میان نمادهای باشگاه، شکل شیطان وجود دارد. لوگوی میلان از نماد این شهر الهام گرفته شدهاست.. صلیبی سرخ برروی یک زمینه سفید، بخش سمت راست لوگوی باشگاه را پوشاندهاست.
لباس[ویرایش]
لباس نخست[ویرایش]
تاریخچه[ویرایش]
![]() | ![]() | |
چزاره مالدینی با لباس نخست میلان در سال ۱۹۶۳ | پائولو مالدینی با لباس نخست میلان در سال ۲۰۰۷ |
لباس نخست میلان از بدو تاًسیس در سال ۱۸۹۹، به رنگهای قرمز و مشکی و به صورت راه راه عمودی بودهاست.[۱] از این رو لقب این باشگاه روسونری، به معنای قرمز و مشکی است. این رنگها توسط هربرت کیلپین، بنیانگذار و کاپیتان اول باشگاه انتخاب شدند. قرمز به عنوان نماد شیطان و مشکی برای ایجاد ترس در حریفان است.[۱][۳]
|
|
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، اولین لباس روسونری یک پیراهن ابریشمی ساده بود. نماد شهر میلان در محل قلب دوخته شده بود. قسمت جلوی پیراهن باز بود و توسط دکمه بسته میشد. دیگر متعلقات لباس، نیمشلوار ورزشی سفید و جوراب سیاه بود. در سال ۱۹۱۱ اولین تغییر قابل توجه در طراحی لباس بوجود آمد. پیراهن نخستین جای خود را به یک پیراهن مسابقه واقعی، با سه دکمه در ناحیه گردن داد. در بالای هر دکمه خطها عریضتر شدند و نیمشلوارهایی که در ابتدای قرن استفاده میشدند کوتاهتر شده و به شورتهای ورزشی استاندارد تبدیل شدند. سپس در پشت پیراهن شماره بازیکنان با رنگ سفید درج شد. این طراحی در طول دو جنگ جهانی باقی مانده و تا اوایل سال ۱۹۶۱ مورد استفاده قرار گرفت.[۸][۱] در طول این مدت طولانی و در دهه ۳۰، پیراهنها با توجه به موقعیت سیاسی ایتالیا (دوره میاندوجنگ)، بصورت یقه هفت طراحی میشدند. در همان زمان رژیم فاشیسم، باشگاه را مجبور کرد تا نام خود را به آسوچیاتزیونه کالچو میلانو تغییر دهد. نماد رژیم حاکم در کنار نماد شهر میلان قرار گرفت.[۷]
در دهه شصت از پهنای خطهای پیراهن کاسته و بر تعداد آنها افزوده شد. این طراحی تا اواسط دهه هشتاد به قوت خود باقی ماند. بین فصلهای ۸۰–۱۹۷۹ تا ۸۱–۱۹۸۰، میلان به عنوان نخستین باشگاه ایتالیایی، نام بازیکنان را پشت پیراهن درج کرد.[۹][۸] با این وجود، این نوآوری زودگذر بود و توسط فدراسیون فوتبال ایتالیا رد شد و تنها از ابتدای فصل ۹۶–۱۹۹۵ مورد استفاده قرار گرفت.
همانطور که ذکر شد، تا اواسط دهه هشتاد از خطهای باریک برای طراحی لباس استفاده شد. اما در فصل ۸۶–۱۹۸۵، خطهای آستینها ضخیمتر از خطهای بدنه لباس طراحی شدند.[۱۰] هرچند این نوآوری نیز همانند درج نام بازیکنان عمر کوتاهی داشت. فصل ۸۷–۱۹۸۶ نقطه عطف مهمی بود. در آن زمان ضخامت خطها بیشتر شد و همچنین رنگ قرمز لباس به جهت هماهنگی با مفهوم «تلویزیون همگام با زمان»، روشنتر از قرمز سنتی پیش از آن شد.[۱۱] از اواخر دهه هشتاد حامیان مالی باشگاه تصمیم گرفتند برای تغییر یکنواختی موجود، طراحی لباسها را تغییر دهند. در ابتدا رنگ جورابها را از مشکی به سفید، و در جهت عکس رنگ شورت را به مشکی تغییر دادند. این تغییرات خلاقانه در سالهای آغازین هزاره سوم به پایان یافت.
از این زمان به بعد، الگوی اصلی لباس میلان دیگر چه از نظر ترکیب پیراهن-شلوار-جوراب و چه از نظر پهنای خطهای قرمز و سیاه، بجز دو بار تغییر نکرد. اولین بار در سال ۱۹۹۹، به مناسبت صدمین سال تاًسیس باشگاه، لباسی که توسط کیلپین و همراهانش مورد استفاده قرار گرفته بود، احیا شد[۷][۸][۱۲][۱۳] و پس از آن در فصل ۱۲–۲۰۱۱، لباس باشگاه با الهام از لباسی که صد سال قبل باشگاه کریکت و فوتبال میلان در زمان کسب نخستین قهرمانی ایتالیا استفاده کرده بود، طراحی شد.[۱۴] از آغاز قرن بیست و یکم، لباس خانگی باشگاه میلان تغییرات جزئی سالانه داشتهاست. نوآوریها شامل استفاده جزئی از رنگ سفید، به ویژه در یقه و سرآستینها و در مواردی استفاده جزئی از رنگ طلایی، برای درج نام بازیکن و شماره پیراهن بودهاست.[۱۲]
تکامل[ویرایش]
لباس دوم[ویرایش]
تاریخچه[ویرایش]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Andriy_Shevchenko_-_2004_-_AC_Milan_%282%29.jpg/220px-Andriy_Shevchenko_-_2004_-_AC_Milan_%282%29.jpg)
لباس دوم باشگاه از ابتدای تأسیس، یکدست سفید و گاهی اوقات، بویژه پس از جنگ جهانی، و سپس از اواسط دهه هشتاد، همراه با طراحیهای منحصر بفرد بودهاست. نماد شهر میلان همچون لباس نخست، بر روی لباس دوم نیز دوخته شده بود. این نماد پس از پایان جنگ جهانی از روی لباس حذف شد.
بهطور کلی، در بیشتر بازیهای خارج از خانه، میلان را با لباس سفید ساده میشناسند. علاوه بر این، به لطف اینکه از سال ۱۹۶۳ به بعد تقریباً در تمام فینالهای بینالمللی، میلان با لباس سفید به میدان رفته و در اکثر آنها پیروز شده، به مرور زمان، در نمادنگاری باشگاه و به تبع آن در تاریخ فوتبال جهان، اهمیت قابل توجهی را به خود اختصاص داده و به همین دلیل به لباس شانس باشگاه معروف شدهاست.[۲]
از معدود موارد استثنا در طراحی لباس دوم مربوط به اواسط دهه چهل بودهاست. در آن زمان لباس دوم باشگاه تغییر رنگ داد و در فصل ۴۴–۱۹۴۳ به رنگ مشکی با یک خط افقی قرمز بر روی سینه، و در فصل ۴۶–۱۹۴۵ به رنگ قرمز با یک خط افقی مشکی بر روی سینه طراحی شد.
یکی دیگر از موارد استثنا در لباس دوم باشگاه، مربوط به مسابقه خارج از خانه برابر بولونیا در ورزشگاه رناتو دلارا است. از فصل ۹۹–۱۹۹۸ میلان در خانه بولونیا با پیراهن سفید و شورت قرمز یا مشکی به میدان میرود.[۱۵]
تکامل[ویرایش]
|