حسینعلی بیگ بیات
حسینعلی بیگ بیات | |
---|---|
سفیر شاهنشاهی صفویه درامپراتوری اسپانیا | |
دوره مسئولیت ۱۶۰۱ – ۱۶۰۲ | |
پادشاه | شاه عباس بزرگ |
سفیر شاهنشاهی صفویه درامپراتوری مقدس روم | |
دوره مسئولیت ۱۶۰۰ – ۱۶۰۱ | |
پادشاه | شاه عباس بزرگ |
سفیر شاهنشاهی صفویه درروسیه تزاری | |
دوره مسئولیت ۱۵۹۹ – ۱۶۰۰ | |
پادشاه | شاه عباس بزرگ |
اطلاعات شخصی | |
زاده | حسینعلی 1567ميلادي زنجان |
درگذشته | 1632 |
ملیت | ایرانی |
دیگر عضویتهای سیاسی | بایرام ياغدي سلطان |
فرزندان | آشور علي محمد |
اقامتگاه | زنجان |
پیشه | دیپلمات |
لقب(ها) | بیات |
حسینعلی بیگ بیات یک دیپلمات ایرانی در عصر صفوی است که به سفارت از سوی شاه عباس صفوی به کشورهای اروپایی اعزام شد.
زندگینامه
[ویرایش]سِر آنتونی شرلی که از جانب سردار مقتدر انگلیسی لرد اسکس به ایران فرستاده شده بود به شاه عباس پیشنهاد کرد که ایران هیئت سفارتی به دربارهای اروپایی اعزام کند و با آنها علیه دشمن مشترک (امپراتوری عثمانی) پیمان ببندد. شاه عباس آنتونی شرلی را به همراه حسینعلی بیگ بیات روانه اروپا کرد تا هم با کشورهای اروپایی ارتباط برقرار کند و هم برای ابریشم ایران (که انحصار آن در اختیار شخص شاه بود) بازار بیابد.
شرلی و بیات پس از سفر به روسیه و اتریش به مونیخ رفتند و از آنجا قاصدی به جمهوری ونیز فرستادند تا آن دولت را از آمدن خود مطلع سازند، ولی ونیز که مشغول مذاکره با عثمانی بود آنها را نپذیرفت. شرلی و بیات سپس به رم رفتند ولی در آن شهر بر سر مسئله حق تقدم در دیدار با پاپ اختلاف یافتند. شرلی از رم به تنهایی به ونیز رفت و چندی بعد در آن کشور پناهنده شد. سپس به اسپانیا رفت و به خدمت پادشاه آن کشور فیلیپ سوم درآمد.
حسینعلی بیگ بیات نیز به اسپانیا رفت و مسئله تصرف جزیره هرمز را با فیلیپ در میان گذاشت. در اسپانیا سه نفر از همراهان بیات، از جمله پسرعموهای او علی بیگ بیات و اروج بیگ بیات، به دربار اسپانیا پناهنده شدند و پادشاه اسپانیا، فیلیپ آن دو را با نامهای دون فیلیپ و دون ژوان غسل تعمیدی داد. حسینعلی بیگ که سرخورده شده بود ماموریتش (که شامل سفر به دربارهای فرانسه، انگلستان، اسکاتلند و لهستان هم میشد) نیمهتمام گذاشت و در سال ۱۶۰۲ از بندر لیسبون به ایران بازگشت.[۱] در کتاب سفرنامه برادران شرلی آمدهاست که چون وی نتوانست اتهامی را که به آنتونی شرلی زده بود اثبات کند به فرمان شاه عباس دستان و زبان وی قطع شد. بیگ با اشاره از شاه خواست دستور مرگ وی را صادر کند که شاه عباس نیز چنین کرد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ هوشنگ مهدوی، عبدالرضا. تاریخ روابط خارجی ایران. امیرکبیر، ۱۳۹۳. ۵۵ تا 57.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Hossein Ali Beg Bayat». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۰ فوریه ۲۰۱۷.