ریاضت‌طلبی
ریاضت‌طلبی[۱] یک سبک زندگی است که مبنای آن پرهیز از لذائذ برای تزکیه نفس است. در بسیاری از ادیان و مکاتب، چون آیین بودا، آیین هندو، آیین جین یا تصوف توصیه‌هایی در ارتباط با مراقبه‌های ذهن، پیکر و سخن آمده‌است.
در اسلام ریاضت را وابسته به شرع می‌دانند و ریاضت واقعی را انجام واجبات و ترک محرمات می‌دانند؛ مانند نماز،شب زنده‌داری، کم‌گویی، روزه گرفتن.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- پرهیز از لذت‌ها
- ایثار
- آرتور شوپنهاور
- صومعه‌نشینی
- مکتب کلبیون
- خودپرستی افراطی
- روزه
- گوستاو فلوبر
- لذت‌گرایی
- زاهد
- چله روزه
- ساده‌گرایی
- رهبانیت
- نذیر
- رمضان در اسلام
- رواقی‌گری
منابع
[ویرایش]- ↑ «ریاضت‌طلبی» [روان‌شناسی] هم‌ارزِ «asceticism»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هشتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸ (ذیل سرواژهٔ ریاضت‌طلبی)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Asceticism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ مارس ۲۰۱۵.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ریاضت‌طلبی موجود است.
