مارتین مک‌گینس

مارتین مک‌گینس
deputy First Minister of Northern Ireland
دوره مسئولیت ۸ مه ۲۰۰۷ – ۹ ژانویه ۲۰۱۷* همکار Ian Paisley, Peter Robinson, Arlene Foster
پس از	Mark Durkan
پیش از	بدون متصدی
Minister of Education
دوره مسئولیت ۲ دسامبر ۱۹۹۹ – ۱۴ اکتبر ۲۰۰۲
نخست‌وزیر	دیوید تریمبل
Deputy First Minister	Seamus Mallon Mark Durkan
پس از	تشکیل پست
پیش از	Caitríona Ruane
رهبر شن‌فن در ایرلند شمالی
دوره مسئولیت ۸ مه ۲۰۰۷ – ۹ ژانویه ۲۰۱۷
رهبر	جری آدامز
پس از	تشکیل پست
پیش از	Michelle O'Neill
Member of the Legislative Assembly for Foyle
دوره مسئولیت ۶ مه ۲۰۱۶ – ۲۶ ژانویه ۲۰۱۷
پس از	Maeve McLaughlin
پیش از	Elisha McCallion
Member of the Legislative Assembly Mid Ulster
دوره مسئولیت ۲۵ ژوئن ۱۹۹۸ – ۶ مه ۲۰۱۶
پس از	پیمان جمعه نیک
پیش از	Linda Dillon
نماینده مجلس از طرف مید اولستر
دوره مسئولیت ۱ مه ۱۹۹۷ – ۲ ژانویه ۲۰۱۳
پس از	ویلیام مک‌کری
پیش از	Francie Molloy
اکثریت	۱۵٬۳۶۳ (۳۷٫۶٪)
اطلاعات شخصی
زاده	James Martin Pacelli McGuinness ۲۳ مهٔ ۱۹۵۰ دری، ایرلند شمالی
درگذشته	۲۱ مارس ۲۰۱۷ (۶۶ سال) دری، ایرلند شمالی
حزب سیاسی	شن‌فن
همسر(ان)	Bernadette Canning
فرزندان	۴
John O'Dowd served as Acting dFM from 20 September 2011 to 31 October 2011 while McGuinness campaigned for the Irish presidential election, 2011.

جیمز مارتین پاسلی مک‌گینس (ایرلندی: Séamus Máirtín Pacelli Mag Aonghusa;^[۱] زاده ۲۳ مه ۱۹۵۰ – درگذشته ۲۱ مارس ۲۰۱۷) سیاستمدار نامدار و فرمانده ارتش جمهوری‌خواه ایرلند که برای مدتی جنبش زیر زمینی شبه‌نظامی خود برای آشتی با بریتانیا را رهبری می‌کرد.

او برای مدتی، سمت معاون وزیر اول دولت محلی ایرلند شمالی را عهده‌دار شد. مک‌گینس در ۹ ژانویه ۲۰۱۷ پس از اختلاف با آرلین فاستر از این مقام کناره‌گیری کرد. با کناره‌گیری او، دولت محلی ایرلند شمالی سقوط کرد. این دولت، اولین دولتی بود که پس از متوقف شدن کمپین مسلحانه آی.آر.ای (IRA) تشکیل شده‌بود.^[۲] او در پی ابتلا به یک بیماری قلبی نادر در سن ۶۶ سالگی چشم از جهان فروبست.^[۳]

مارتین مک‌گینس در بیست و سوم ماه مه ۱۹۵۰ در منطقه لندن دری LONDONDERY در فقر به دنیا آمد. وی یک جمهوری‌خواه ایرلندی، عضو شین فین و یک سیاستمدار بود که از ماه مه سال ۲۰۰۷ تا ژانویه ۲۰۱۷ معاون وزیر اول دولت محلی ایرلند شمالی بود. او در نهم ژانویه سال ۲۰۱۷ در اعتراض به رسوایی مشوق حرارتی تجدیدپذیر، کناره‌گیری کرد. در پی این استعفا دولت منطقه‌ای ایرلند شمالی ساقط شد و در ایرلند شمالی انتخابات جدید برگزار شد. در این انتخابات برای نخستین بار احزاب طرفدار اتحاد با انگلیس به اکثریت کرسی‌های مجلس محلی ایرلند شمالی دست نیافتند.^[۴]

مارتین مک‌گینس در نوزدهم ژانویه ۲۰۱۷ اعلام کرد به دلیل بیماری در انتخابات مجدد در ایرلند شمالی شرکت نخواهد کرد و زودتر از موعدی که وعده داده بود بازنشسته خواهد شد. وی پیشتر گفته بود در تابستان ۲۰۱۷ بازنشسته خواهد شد. او از بیماری آمیلوئیدوز، رنج می‌برد و بر اثر این بیماری در سن ۶۶ سالگی درگذشت.^[۵][۶]

در اواخر ۱۹۶۰ کاتولیکهای لندن دری به خیابان‌ها آمده و خواستار حقوق مدنی شدند تا که به سلطه پروتستانها در جزیره ایرلند پایان دهند. مگ گینس در دهه ۷۰ میلادی برای دفاع از حقوق اقلیت کاتولیک در ایرلند شمالی، به ارتش جمهوری‌خواه ایرلند (بازوی نظامی شین فین) پیوست و طی مدت کوتاهی، مراحل ترقی را در این جریان طی کرد و به فرماندهی ارشد آن رسید.

در اوایل ۱۹۸۰ مک گینس یک سیاستمدار منتخب برای شین فین بال سیاسی آی.آر.ای IRA شد. وی پس از سال‌ها مبارزه مسلحانه برای استقلال ایرلند شمالی، در سال ۱۹۹۸ میلادی با دولت کارگری تونی بلر نخست‌وزیر انگلیس وارد مذاکره شد و با امضا توافق صلح موسوم به «پیمان جمعه نیک» به بیش از ۳۰ سال خشونت در ایرلند شمالی پایان داد.

مک‌گینس در ماه مه سال ۲۰۰۷ معاون وزیر اول ایرلند شمالی شد و تا ژانویه ۲۰۱۷ به عنوان معاون وزیر اول دولت محلی ایرلند شمالی در این سمت مشغول فعالیت بود. وی در ژوئن سال ۲۰۱۲ در یک حرکت نمادین با ملکه بریتانیا دیدار کرد.

مک‌گینس پس از استعفا از معاونت وزیر اولی دولت محلی ایرلند شمالی و کناره‌گیری از فعالیت در حزب شین فین ایرلند شمالی، اعلام کرد: به علت بیماری برای همیشه از دنیای سیاست کناره‌گیری می‌کند.

مک‌گینس: «من یک جمهوری‌خواه ایرلندی هستم، یک جمهوری‌خواه ایرلندی کسی است که معتقد است دولت انگلستان نباید هیچ نقشی در زندگی این جزیره داشته باشد، ما معتقدیم این جزیره باید آزاد باشد.»

مک‌گینس: «ما با آدم‌های خطرناکی مواجه بودیم که توانایی از بین بردن من بعنوان یک جمهوری‌خواه را داشتند.»

مک گینس: «من همیشه به خودم باور داشتم، از روزی که در کنار جوانان و سالمندان دری (لندن دری) ایستادم. و … من همیشه معتقد بودم ما می‌توانیم به چیزهای مهمی برسیم.»^[۷]

ایرلند شمالی واقع در شمال جزیره ایرلند در حال حاضر به همراه انگلیس، اسکاتلند و ولز، کشور بریتانیا را تشکیل می‌دهد. بحران ایرلند شمالی از سال ۱۹۶۸ آغاز شد و تا امضا توافق صلح موسوم به «پیمان جمعه نیک» در سال ۱۹۹۸ میلادی، ادامه داشت. طی سه دهه خشونت بیش از ۳۶۰۰ نفر کشته و حدود ۵۰۰۰۰ نفر زخمی شدند.