منتصر
| منتصر | |
|---|---|
| منتصر | |
 درهم المنتصر ضرب شده در ۸۶۲ در سامرا | |
| یازدهمین خلیفه خلافت عباسیان | |
| سلطنت | ۸۶۱ – ۷ یا ۸ ژوئن ۸۶۲ |
| پیشین | متوکل |
| جانشین | مستعین |
| زاده | ۸۳۷ |
| درگذشته | ۷–۸ ژوئن ۸۶۲ |
| همسر | انسیه الطاهر |
| فرزند(ان) | احمد، عبدالوهاب، عبیدالله |
| دودمان | خلافت عباسیان |
| پدر | متوکل |
محمد منتصر (نام کامل وی: ابوجعفر محمد المنتصر بالله بن المتوکل بن المعتصم بن الرشید) (۸۳۷ - ۸۶۲ میلادی) از خلفای عباسی در بغداد بود. او شش ماه از سال ۸۶۱ تا ۸۶۲ فرمان راند. عنوان او المنتصربالله به معنی «کسی که به یاری خدا پیروز می‌شود» است.
رفتار منتصر با علویان
[ویرایش]منتصر برخلاف متوکل، رویه ملایمی را با شیعیان و علویان در پیش گرفت؛ وی را به سبب خوی نرمش الحلیم نیز نامیده‌اند.
مرگ منتصر
[ویرایش]منتصر ترکان را دشمن می‌داشت و می‌گفت اینان کشندگان خلفایند. ترکان چون چنین دیدند قصد کشتن او کردند و سی هزار دینار به ابن طیفور پزشک دادند تا او را با ابزاری زهرآلود کشت. مرگ او در ربیع الآخر سال دویست و چهل و هشت در سن بیست و شش سالگی رخ داد.[۱]
وقایع مهم دوران خلافت
[ویرایش]- امان دادن به علویانی که در زمان متوکل گریخته و پریشان و پراکنده شده بودندو باز پس دادن املاک غصب شده از آنان
- بازگرداندن فدک به اولاد علی
- امارت یافتن محمد پسرطاهر در ایران
- هرج و مرج در سامرا
پانویس
[ویرایش]- ↑ تاریخ تحلیلی اسلام، سیدجعفر شهیدی بایگانی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، بازدید:16 دیماه 1391
منابع
[ویرایش]- سبیب رحیم (۱۹۷۱)، اخبار الدوله العباسیه و فیه اخبار العباس و اولاده، ترجمهٔ عبدالعزیز دوری، به کوشش عبدالجبار مطلبی.، قاهره: دارالطلیعه، ص. ۲۶۵
- محمد خضری (۱۴۱۹)، الدولة العباسیة، ترجمهٔ عبدالعزیز دوری، به کوشش محمد ضناری.، قاهره: دارالکتب العلمیه، ص. ۱۴۴
- فاروق عمر (۱۴۲۱)، الخلافة العباسیه فی عصر الفوضی العسکریه ۲۴۷/۳۳۹ه - ۸۶۱/۹۴۶م: دراسة تاریخیة لبوادر التسلط العسکری علی الخلافة العباسیة، به کوشش سعید شورایی.، قاهره: دارالإحسان، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- دکتر عزیزالله بیات (۱۳۷۷)، کلیات تاریخ تطبیقی ایران، تهران: انتشارات امیرکبیر
