نظام تک‌حزبی

شیوه‌های حکومت
حکومت‌های جمهوری:
  جمهوری ریاستی با ریاست کشور و دولت اجرایی غیرپاسخگو به مجلس
  جمهوری نیمه‌ریاستی با ریاست کشور نیمه‌اجرایی غیرپاسخگو به مجلس و نیز ریاست دولت نیمه‌اجرایی پاسخگو به مجلس
  جمهوری پارلمانی با ریاست کشور تشریفاتی و ریاست دولت پاسخگو به مجلس
  جمهوری با ریاست اجرایی پاسخگو به مجلس
  نظام تک‌حزبی با رهبری اجرایی غیرپاسخگو

حکومت‌های پادشاهی:
  پادشاهی مشروطه با پادشاهی تشریفاتی و ریاست دولت پاسخگو به مجلس
  پادشاهی نیمه‌مشروطه با پادشاهی نیمه‌اجرایی غیرپاسخگو و ریاست دولت پاسخگو به مجلس
  پادشاهی مطلقه با پادشاهی اجرایی غیرپاسخگو

  کشورهایی که مقررات قانون اساسی برای دولت، به حالت تعلیق درآمده است.
  کشورهایی که با هیچ‌یک از سیستم‌های فوق، مطابقت ندارند. (به عنوان مثال دولت موقت یا موقعیت‌های سیاسی نامشخص)

نظام تک‌حزبی یا نظام حزبی فراگیر به نوعی از نظام حزبی گفته می‌شود که در آن یک حزب سیاسی حکومت و دولت را تشکیل می‌دهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در انتخابات را ندارند.

گاهی در واقع این اصطلاح برای شرح نظام حزب حاکم استفاده می‌شود که در آن بر خلاف نظام تک‌حزبی احزاب غیر حاکم اجازه انتخابات چندحزبی دموکراتیک (حداقل به صورت ظاهری و صوری) را دارند، اما خط مشی‌ها یا بالانس قدرت سیاسی به‌طور مؤثر از پیروزی مخالفان در انتخابات ممانعت می‌کند. معمولاً در نظام‌های تک‌حزبی سرکوب جناح‌های سیاسی به‌طور آشکار به چشم می‌خورد.[۱]چین، ویتنام، کوبا، لائوس، کره شمالی، اریتره و جمهوری دموکراتیک عربی صحرا، تنها کشورهایی هستند که نظام تک‌حزبی دارند.

منابع

[ویرایش]
  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Single-party state». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۲.