پارمیجانینو

پارمیجانینو
خودنگاره در آینه محدب (حدود ۱۵۲۴, سن حدود ۲۱ سالگی). موزه تاریخ هنر، وین.
نام هنگام تولدجیرولامو فرانچسکو ماریا ماتزولا
زادهٔ۱۱ ژوئیهٔ ۱۵۰۳
درگذشت۲۴ اوت ۱۵۴۰ (۳۷ سال)
ملیتایتالیا
آثار برجستهخودنگاره در آینه محدب
منظره‌ای از سنت‌جرومه
مریم گردن‌بلند
جنبشمانریسم

جیرولامو فرانچسکو ماریا ماتزئولا (به ایتالیایی: Girolamo Francesco Maria Mazzola) (که با نام فرانچسکو ماتزولا نیز شناخته می‌شود) معروف به پارمیجانینو (به ایتالیایی: Parmigianino) یا پارمیجانو (تولد ۱۱ ژوئیه ۱۵۰۳ – مرگ ۲۴ اوت ۱۵۴۰) نقاش شیوه‌گرای ایتالیایی بود که در شهرهای فلورانس، رم، بولونیا و به خصوص شهر زادگاهش پارما فعالیت می‌کرد. دو اثر معروف او منظره‌ای از سنت‌جرومه (۱۵۲۷) و مریم گردن‌بلند (۱۵۳۴) می‌باشد.

کودکی

[ویرایش]

پارمیجیانینو هشتمین فرزند فیلیپو مازولا و یک دوناتلا آباتی بود. پدرش دو سال پس از تولد پارمیجیانینو بر اثر طاعون درگذشت و فرزندان توسط عموهایشان، میشل و پیر ایلاریو، که به گفته وازاری هنرمندانی با استعداد متوسط ​​بودند، بزرگ شدند. در سال ١٥١٥، عمویش از نیکولو زنگراندی برای تزئین کلیسایی در سان جیووانی اوانجلیستا سفارش دریافت کرد. کاری که بعداً توسط پارمیجیانینو جوان تکمیل شد. در سن هجده سالگی، او قبلاً محراب باردی را تکمیل کرده بود. در سال ١٥٢١، پارمیجانینو برای فرار از جنگ بین ارتش فرانسه، امپراتوری و پاپ به ویادانا (به همراه نقاش جیرولامو بدولی که قرار بود با پسر عمویش ازدواج کند) فرستاده شد. در ویادانا، او دو تابلو را با تمپر نقاشی کرد که فرانسیس قدیس را برای کلیسای فراتی د زوکلی و ازدواج عرفانی سنت کاترین را برای سن پیترو به تصویر می‌کشید. او همچنین در سان جیووانی کار کرد و با کورجو، که در حال کار بر روی تزئینات دیواری گنبد بود، ملاقات کرد. [۱]

سفر به روم

[ویرایش]

در سال ١٥٢٤، او با پنج نقاشی کوچک، از جمله ختنه عیسی و خودنگاره او در آینه محدب، به رم سفر کرد و به دنبال حمایت از پاپ مدیچی، کلمنت هفتم بود. وازاری ثبت می کند که در رم، پارمیجانینو "به عنوان یک تولد دوباره رافائل جشن گرفته شد". در ژانویه ١٥٢٦، پارمیجانینو و عمویش، پیر ایلاریو، با ماریا بوفالینا از سیتا دی کاستلو به توافق رسیدند تا کلیسای سن سالواتوره در لائورو را با محرابی از چشم انداز سنت ژروم تزئین کنند. در عرض یک سال، غارت رم باعث فرار پارمیجیانینو و بسیاری از هنرمندان دیگر شد. [۲]

آثار برگزیده

[ویرایش]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • خلج، اهورا (۱۴۰۱). پارمیجیانو. تهران: اراد.