Джорджа Вазары

Джорджа Вазары
Giorgio Vasari
Аўтапартрэт. Галерэя Уфіцы, Фларэнцыя
Імя пры нараджэнні	англ.: Giorgio II Vasari
Дата нараджэння	30 ліпеня 1511[1][2][…]
Месца нараджэння	Арэца, Фларэнційская рэспубліка[3][4]
Дата смерці	27 чэрвеня 1574[2][4] (62 гады)
Месца смерці	Фларэнцыя, Вялікае герцагства Тасканскае[3][4]
Грамадзянства	Фларэнційская рэспубліка[5]  Вялікае герцагства Тасканскае
Бацька	Антоніа Вазары[d]
Маці	Maddalena Tacci[d]
Жонка	Niccolosa Bacci[d]
Род дзейнасці	мастак, архітэктар, мастацтвазнавец, пісьменнік, біёграф, тэарэтык мастацтва, эстэтык, архітэктурны чарцёжнік, дзеяч выяўленчага мастацтва
Жанр	гістарычны жывапіс[4], рэлігійны жывапіс[d][4] і партрэт[4]
Мастацкі кірунак	Адраджэнне[6]
Уплыў	Guillaume de Marcillat[d]
Уплыў на	Джавані Батыста Нальдзіні
Член у	Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джо́рджа Ваза́ры (італ.: Giorgio Vasari; мянушка Арэціна 30 ліпеня 1511, Арэца — 27 чэрвеня 1574, Фларэнцыя) — італьянскі мастак, архітэктар і пісьменнік. Аўтар знакамітых «Жыццяпісаў», заснавальнік сучаснага мастацтвазнаўства.

Жывапіс Вазары ўяўляе сабой яркі ўзор тасканскага маньерызму. Першая карціна Вазары, якая дайшла да нас — «Пахаванне Ісуса» (1532, дом-музей Вазары ў Арэца). Вазары працаваў надзвычай хутка, хоць і карыстаўся дапамогай шматлікіх маладых мастакоў, імёны якіх таксама захаваліся. Ва ўласным жыццяпісе ён апісваў усе свае працы ў самых дробных падрабязнасцях. Нягледзячы на тое, што Вазары быў добрым мастаком, у яго фігурах сустракаюцца няправільнасці. Яго карціны напісаны ў халоднай каляровай гаме.

• 
  Юдзіф адсякае галаву палкаводцу Алаферну, Сент-Луіс, Місуры, ЗША
• 
  Персей і Андрамеда. 1580. Студыёла Франчэска Медычы. Палацца Век’ё, Фларэнцыя
• 
  Смерць Пятра-мучаніка. Вена

Поспех Вазары ў архітэктуры быў пераменлівы. Вазары быў таленавіты ў дэкоры, але мірыўся з няўдачамі ў манументальнай архітэктуры. Ён няўдала перабудаваў некалькі будынкаў, не здолеўшы захаваць адзінства архітэктурнага вобразу. Пабудаваныя Вазары новыя будынкі адрозніваюцца своеасаблівай прыгажосцю і арыгінальнасцю. Будынак для Папы Юлія III у Рыме і будынак Уфіцы ў Фларэнцыі, пачаты Вазары, сведчаць на карысць яго архітэктурнага таленту. Яму ж належыць комплекс будынкаў, якія складаюць Палац рыцараў св. Стэфана ў Пізе і шматлікія іншыя.

• Гаспар Бесера

• The Lives of the Artists Oxford University Press, 1998. ISBN 0-19-283410-X
• Lives of the Painters, Sculptors and Architects, Volumes I and II. Everyman’s Library, 1996. ISBN 0-679-45101-3
• Vasari on Technique. Dover Publications, 1980. ISBN 0-486-20717-X
• Life of Michelangelo. Alba House, 2003. ISBN 0-8189-0935-8

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джорджа Вазары