Фрыдрых Эберт

Фрыдрых Эберт
ням.: Friedrich Ebert
1-ы рэйхспрэзідэнт Веймарскай рэспублікі 23 верасня 1919 — 12 мая 1925
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Паўль фон Гіндэнбург
Нараджэнне	4 лютага 1871(1871-02-04) Гайдэльберг, Вялікае Герцагства Бадэн, Германская імперыя[1]
Смерць	28 лютага 1925(1925-02-28) (54 гады) Берлін, Вольная дзяржава Прусія, Веймарская рэспубліка[1]
Месца пахавання	Бергфрыдгоф[d]
Бацька	Karl Ebert[d]
Маці	Katharina Ebert[d]
Жонка	Луіза Эберт[d]
Дзеці	Фрыдрых Эберт[d] і Карл Эберт[d]
Веравызнанне	лютэранін
Партыя	СДПГ
Член у	General Commission of German Trade Unions[d] Council of the People's Deputies[d] Weimar National Assembly[d]
Месца працы	Bremer Citizen newspaper[d]
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрыдрых Э́берт (ням.: Friedrich Ebert, 4 лютага 1871^[2] — 28 лютага 1925^[2]) — нямецкі сацыял-дэмакрат, адзін з вядучых дзеячаў СДПГ, лідар яе правага, «рэвізіянісцкага» крыла. Першы рэйхсканцлер Германіі пасля лістападаўскай рэвалюцыі 1918 г., першы прэзідэнт Германіі (Веймарская рэспубліка, 1919—1925), а таксама першы ў гісторыі Германіі дэмакратычна абраны кіраўнік дзяржавы.

У 1893 годзе рэдактар органа СДПГ «Bremer Bürger-Zeitung» («Брэменская грамадзянская газета»)  (ням.) (бел.. У 1905—1913 гг. сакратар праўлення, з 1913 г. сустаршыня, з 1915 — старшыня СДПГ. У 1916—1918 гг. сустаршыня фракцыі СДПГ у рэйхстагу. Падчас Лістападаўскай рэвалюцыі 1918 г. з 9 лістапада рэйхсканцлер, з 10 лістапада сустаршыня рэвалюцыйнага ўрада. З лютага 1916 г. прэзідэнт Германіі.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 38. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).

• Дом-музей Фрыдрыха Эберта (Friedrich-Ebert-Gedenkstätte) у Гайдэльбергу
• Friedrich Ebert 1871—1925 (ням.)
• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Фрыдрых Эберт