Ханс Фішэр

Ханс Фішэр
ням.: Hans Fischer
Дата нараджэння	27 ліпеня 1881(1881-07-27)[1][2][…]
Месца нараджэння	Хёхст[d], Германія або Франкфурт-на-Майне, Адміністрацыйная акруга Вісбадэн[d], правінцыя Гесэн-Насау[d], Каралеўства Прусія, Германскі рэйх[3]
Дата смерці	31 сакавіка 1945(1945-03-31)[1][2][…] (63 гады)
Месца смерці	Мюнхен, Верхняя Баварыя, Баварыя[4]
Месца пахавання	Остфрыдгоф[d]
Грамадзянства	Германія  Германская імперыя  Веймарская рэспубліка  Трэці рэйх
Род дзейнасці	хімік, біяхімік, інтэрніст, выкладчык універсітэта, урач
Навуковая сфера	арганічная хімія[5], біяхімія, медыцына[5], унутраныя хваробы[5] і clinical chemistry[d][5]
Месца працы	Венскі ўніверсітэт Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт Універсітэт Інсбрука
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Альма-матар	Лазанскі ўніверсітэт Марбургскі ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Герман Эміль Фішэр
Член у	Леапальдзіна Пруская акадэмія навук Баварская акадэмія навук Burschenschaft Alemannia Marburg[d][6]
Узнагароды	Liebig Medal[d] (1929) медаль Дэві[d] (1937)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ханс Фішэр (ням.: Hans Fischer, 27 ліпеня 1881, Хёхст — 31 сакавіка 1945, Мюнхен) — нямецкі хімік-арганік і біяхімік, доктар медыцыны (1908).

Скончыў універсітэт у Марбургу ў 1904 годзе. Прафесар універсітэтаў у Інсбруку (з 1916) і Вене (з 1918) і Вышэйшай тэхнічнай школы Мюнхена (1921-45). Пакончыў жыццё самагубствам 31 сакавіка 1945 ў Мюнхене пасля таго, як яго інстытут і праца былі знішчаны ў выніку апошніх баёў Другой сусветнай вайны.

Асноўныя працы па хіміі пірола і яго вытворных. У 1927 Фішэр ажыццявіў сінтэз парфірына, а затым сінтэзаваў рэчывы-фарбавальнікі крыві — гемін (1929) і жоўці — білірубін (1931). Паказаў, што гемаглабін крыві складаецца з бялку глабіна і комплекснага злучэння жалеза — геміна. У 1940 Фішэр усталяваў буддову хларафілаў а і b.

Нобелеўская прэмія па хіміі (1930) «за даследаванні па канструяванню геміна і хларафіла, асабліва за сінтэз геміна (пігмента крыві)».