Amstel Gold Race

Vlag van Nederland Amstel Gold Race voor mannen
De Eyserbosweg, een van de zwaartepunten in het parcours
De Eyserbosweg, een van de zwaartepunten in het parcours
Bijnaam De Amstel, De Gold Race, AGR, ”Nederlands Mooiste”
Regio Nederlands-Limburg
Periode derde weekend van april
Organisator Stichting Amstel Gold Race, Flanders Classics (vanaf 2025)
Classificatie
Discipline Weg
Type Heuvelklassieker, Ardense klassieker
Internationale kalender UCI World Tour
Geschiedenis
Eerste editie 1966
Aantal edities 58 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Frankrijk Jean Stablinski
Laatste winnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock
Laatste Bel. winnaar Wout van Aert (2021)
Laatste Ned. winnaar Mathieu van der Poel (2019)
Meeste zeges Vlag van Nederland Jan Raas (5)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Amstel Gold Race, is een sinds 1966 jaarlijks in het voorjaar in de Limburgse heuvels verreden Nederlandse wielerklassieker bij het mannen- en vrouwen- profwielrennen. De Amstel Gold Race werd opgericht door de wielerploegleiders Ton Vissers en Herman Krott.

De naam komt van de hoofdsponsor, het biermerk Amstel, die destijds ook het type Amstel Gold uitbracht. Tevens was Herman Krott ploegleider van de Amstel Bier amateurwielerploeg. De Nederlander Jan Raas won de wedstrijd vijf keer, een record. Men sprak in die jaren wel van de Amstel Gold Raas. In latere jaren, bij de vier overwinningen van Philippe Gilbert werd er gesproken over Monsieur Cauberg of de Amstel Gilbert Race. De Amstel Gold Race is een wielerklassieker die sinds het begin in 1989 deel uitmaakt van de wereldbeker wielrennen, en behoort tot de UCI ProTour sinds het begin in 2005, en het begin van de UCI World Calendar in 2009 en sinds het begin in 2011 van UCI World Tour.

In 2020 ging de editie vanwege de coronapandemie niet door, na eerder al verplaatst te zijn naar het einde van het wielerseizoen.[1]

De Amstel Gold Race voor vrouwen werd georganiseerd van 2001 tot en met 2003 en wordt opnieuw georganiseerd sinds 2017.[2] De mannen en vrouwen editie vinden jaarlijks op dezelfde dag plaats. Op 3 oktober 2016 werd, in aanwezigheid van Marianne Vos en Anna van der Breggen, de nieuwe koersdirecteur Leontien van Moorsel en het parcours van de vrouwenwedstrijd gepresenteerd: de start en finish zijn, net als bij de mannen, in Maastricht en Vilt/ Berg en Terblijt.[3] In 2017 reden de vrouwen in totaal 121,6 km over 17 hellingen, waaronder drie lokale rondes met, in tegenstelling tot de (nieuwe) finale van de mannen, de Cauberg op 1,8 km van de finish.[4] De wedstrijd voor vrouwen maakte in 2003 deel uit van de wereldbeker en vanaf 2017 van de World Tour.

De eigenaar van het biermerk Amstel, Heineken NV, is ook eigenaar van de Amstel Gold Race. De koerslicentie is na de editie van 2024 overgegaan naar Flanders Classics.[5] Koersdirecteuren waren van 1966 tot 1996 Herman Krott en is van 1996 tot 2026 Leo van Vliet. Zijn opvolger is nog niet bekend. Bij de vrouwen is Leontien van Moorsel sinds 2016 koersdirectrice.

Parcours (mannen)

[bewerken | brontekst bewerken]
Polygoonjournaal-verslag van de Amstel Gold Race 1969 met Eddy Merckx

De Amstel Gold Race is een wedstrijd van draaien en keren, waarin vele Zuid-Limburgse hellingen, soms meer dan eens, beklommen moeten worden. Enkele van de belangrijkste hellingen zijn de Cauberg, de Keutenberg en de Eyserbosweg. Nadat vele jaren Meerssen (vanaf 1966 tot en met 1990, met uitzondering van 1968, toen lag de finish in Elsloo) en Maastricht (vanaf 1991 tot en met 2002) de aankomstplaatsen waren, werd vanaf 2003 de aankomststreep getrokken op de top van de Cauberg in Valkenburg. Vanaf de editie van 2013 finishten de renners twee kilometer na de top van de Cauberg bij Vilt/ Berg en Terblijt. In 2017 werd er andermaal een parcourswijziging doorgevoerd. De finalelus die traditioneel door Valkenburg liep om via de Cauberg te finishen werd uit het parcours gehaald. De koers loopt nu vanaf de laatste berg, de (Bemelerberg), binnendoor naar dezelfde finishlocatie. Hierdoor ligt de laatste berg niet op 1,8 km, maar op 7,4 km van de finish. De organisatie hoopte door deze wijziging te bewerkstelligen dat de koers minder gesloten zou blijven in de finale.[6][7]

De eerste startplaats van de Amstel Gold Race was Breda (bij het Mastbos) in 1966. Door de Koninginnedagsfeesten, fietsten de renners dat jaar circa 50 kilometer meer dan gepland. De startplaats lag relatief ver van de Limburgse heuvelzone. In 1967 verhuisde de start daarop naar Helmond (Bij de fabriek van Amstel), waar de start tevens in 1968, 1969 en 1970 plaatsvond. Van 1971 tot en met 1997 vond de start plaats in Heerlen en sinds 1998 in Maastricht.

In 1993 vond voor het eerst een groot deel van de finale plaats op Belgisch grondgebied. Belangrijkste hellingen daar zijn de Hallembaye en de Saint-Pierre. De lus door België werd in 2001 weer geschrapt, belangrijkste reden hiervoor was de MKZ-crisis. Racefietsen, volgauto's en motoren werden voor de start ontsmet. De lus door België, inclusief de tocht over de Sint-Pietersberg bij Maastricht, keerde daarna niet meer terug in het parcours. Hoewel het na de beklimming van het Drielandenpunt (Vaalserberg), via het Belgische Gemmenich meteen de grens met Nederland weer over gaat.

Heuvels (mannen)

[bewerken | brontekst bewerken]

De editie van 2024 ging vanaf de start in Maastricht via 33 hellingen naar Vilt/ Berg en Terblijt. Het was inmiddels de zesde keer dat de Cauberg niet als laatste beklimming werd aangedaan, maar als 2 na laatste.

  1 Maasberg
  2 Adsteeg
  3 Bergseweg
  4 Korenweg
  5 Nijswillerweg
  6 Rijksweg N278
  7 Wolfsberg
  8 Loorberg
  9 Schweibergerweg
  10 Camerig
  11 Drielandenpunt
  12 Gemmenich
  13 Eperheide/ Vijlenerbos
  14 Eperheide
  15 Gulpenerberg (vanaf Partij)
  16 Plettenberg
  17 Eyserweg
  18 St. Remigiusstraat/ Huls
  19 Vrakelberg
  20 Sibbergrubbe
  21 Cauberg
  22 Geulhemmerberg
  23 Keerderberg
  24 Bemelerberg
  25 Loorberg (2e maal)
  26 Gulperberg (vanaf Gulpen)
  27 Kruisberg
  28 Eyserbosweg
  29 Fromberg
  30 Keutenberg
  31 Cauberg (2e maal)
  32 Geulhemmerberg (2e maal)
  33 Bemelerberg (2e maal)

Erelijst mannen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Tweede Derde
2024 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock Vlag van Zwitserland Marc Hirschi Vlag van België Tiesj Benoot
2023 Vlag van Slovenië Tadej Pogačar Vlag van Ierland Ben Healy Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock
2022 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Frankrijk Benoît Cosnefroy Vlag van België Tiesj Benoot
2021 Vlag van België Wout van Aert Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock Vlag van Duitsland Maximilian Schachmann
2020 Niet verreden (Covid-19)
2019 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel Vlag van Australië Simon Clarke Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang
2018 Vlag van Denemarken Michael Valgren Vlag van Tsjechië Roman Kreuziger Vlag van Italië Enrico Gasparotto
2017 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Zwitserland Michael Albasini
2016 Vlag van Italië Enrico Gasparotto Vlag van Denemarken Michael Valgren Vlag van Italië Sonny Colbrelli
2015 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Spanje Alejandro Valverde Vlag van Australië Michael Matthews
2014 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Jelle Vanendert Vlag van Australië Simon Gerrans
2013 Vlag van Tsjechië Roman Kreuziger Vlag van Spanje Alejandro Valverde Vlag van Australië Simon Gerrans
2012 Vlag van Italië Enrico Gasparotto Vlag van België Jelle Vanendert Vlag van Slowakije Peter Sagan
2011 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez Vlag van Australië Simon Gerrans
2010 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van Canada Ryder Hesjedal Vlag van Italië Enrico Gasparotto
2009 Vlag van Rusland Sergej Ivanov Vlag van Nederland Karsten Kroon Vlag van Nederland Robert Gesink
2008 Vlag van Italië Damiano Cunego Vlag van Luxemburg Fränk Schleck Vlag van Spanje Alejandro Valverde
2007 Vlag van Duitsland Stefan Schumacher Vlag van Italië Davide Rebellin Vlag van Italië Danilo Di Luca
2006 Vlag van Luxemburg Fränk Schleck Vlag van Zwitserland Steffen Wesemann Vlag van Nederland Michael Boogerd
2005 Vlag van Italië Danilo Di Luca Vlag van Nederland Michael Boogerd Vlag van Italië Mirko Celestino
2004 Vlag van Italië Davide Rebellin Vlag van Nederland Michael Boogerd Vlag van Italië Paolo Bettini
2003 Vlag van Kazachstan Aleksandr Vinokoerov Vlag van Nederland Michael Boogerd Vlag van Italië Danilo Di Luca
2002 Vlag van Italië Michele Bartoli Vlag van Rusland Sergej Ivanov Vlag van Nederland Michael Boogerd
2001 Vlag van Nederland Erik Dekker Vlag van Verenigde Staten Lance Armstrong Vlag van België Serge Baguet
2000 Vlag van Duitsland Erik Zabel Vlag van Nederland Michael Boogerd Vlag van Zwitserland Markus Zberg
1999 Vlag van Nederland Michael Boogerd Vlag van Verenigde Staten Lance Armstrong Vlag van Italië Gabriele Missaglia
1998 Vlag van Zwitserland Rolf Järmann Vlag van Nederland Maarten den Bakker Vlag van Italië Michele Bartoli
1997 Vlag van Denemarken Bjarne Riis Vlag van Italië Andrea Tafi Vlag van Zwitserland Beat Zberg
1996 Vlag van Italië Stefano Zanini Vlag van Italië Mauro Bettin Vlag van België Johan Museeuw
1995 Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti Vlag van Italië Davide Cassani Vlag van Zwitserland Beat Zberg
1994 Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Italië Bruno Cenghialta Vlag van Italië Marco Saligari
1993 Vlag van Zwitserland Rolf Järmann Vlag van Italië Gianni Bugno Vlag van Duitsland Jens Heppner
1992 Vlag van Duitsland Olaf Ludwig Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Rusland Dmitri Konysjev
1991 Vlag van Nederland Frans Maassen Vlag van Italië Maurizio Fondriest Vlag van België Dirk De Wolf
1990 Vlag van Nederland Adrie van der Poel Vlag van België Luc Roosen Vlag van Nederland Jelle Nijdam
1989 Vlag van België Eric Van Lancker Vlag van België Claude Criquielion Vlag van Canada Steve Bauer
1988 Vlag van Nederland Jelle Nijdam Vlag van Nederland Steven Rooks Vlag van België Claude Criquielion
1987 Vlag van Nederland Joop Zoetemelk Vlag van Nederland Steven Rooks Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Elliott
1986 Vlag van Nederland Steven Rooks Vlag van Nederland Joop Zoetemelk Vlag van België Ronny Van Holen
1985 Vlag van Nederland Gerrie Knetemann Vlag van België Jozef Lieckens Vlag van Nederland Johnny Broers
1984 Vlag van Nederland Jacques Hanegraaf Vlag van Denemarken Kim Andersen Vlag van België Patrick Versluys
1983 Vlag van Australië Phil Anderson Vlag van België Jan Bogaert Vlag van Nederland Jan Raas
1982 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van Ierland Stephen Roche Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Gregor Braun
1981 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van België Fons De Wolf
1980 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Fons De Wolf Vlag van Ierland Sean Kelly
1979 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van Nederland Henk Lubberding Vlag van Zweden Sven-Åke Nilsson
1978 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van Italië Francesco Moser Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
1977 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van Nederland Gerrie Knetemann Vlag van Nederland Hennie Kuiper
1976 Vlag van België Freddy Maertens Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Luc Leman
1975 Vlag van België Eddy Merckx Vlag van België Freddy Maertens Vlag van België Joseph Bruyère
1974 Vlag van Nederland Gerrie Knetemann Vlag van België Walter Planckaert Vlag van België Walter Godefroot
1973 Vlag van België Eddy Merckx Vlag van België Frans Verbeeck Vlag van België Herman Vanspringel
1972 Vlag van België Walter Planckaert Vlag van België Willy De Geest Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
1971 Vlag van België Frans Verbeeck Vlag van Nederland Gerben Karstens Vlag van België Roger Rosiers
1970 Vlag van België Georges Pintens Vlag van België Willy Van Neste Vlag van België André Dierickx
1969 Vlag van België Guido Reybrouck Vlag van België Jos Huysmans Vlag van België Eddy Merckx
1968 Vlag van Nederland Harrie Steevens Vlag van België Roger Rosiers Vlag van België Daniel Van Ryckeghem
1967 Vlag van Nederland Arie den Hartog Vlag van Nederland Cees Lute Vlag van Nederland Harrie Steevens
1966 Vlag van Frankrijk Jean Stablinski Vlag van België Bernard Van De Kerckhove Vlag van Nederland Jan Hugens

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renner Jaren
5 Vlag van Nederland Jan Raas 1977, 1978, 1979, 1980, 1982
4 Vlag van België Philippe Gilbert 2010, 2011, 2014, 2017
2 Vlag van België Eddy Merckx 1973, 1975
Vlag van Nederland Gerrie Knetemann 1974, 1985
Vlag van Zwitserland Rolf Järmann 1993, 1998
Vlag van Italië Enrico Gasparotto 2012, 2016
Vlag van Polen Michał Kwiatkowski 2015, 2022

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
18 Vlag van Nederland Nederland
14 Vlag van België België
7 Vlag van Italië Italië
3 Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Zwitserland Zwitserland
2 Vlag van Denemarken Denemarken, Vlag van Frankrijk Frankrijk, Vlag van Polen Polen
1 Vlag van Australië Australië, Vlag van Kazachstan Kazachstan, Vlag van Luxemburg Luxemburg, Vlag van Rusland Rusland, Vlag van Slovenië Slovenië, Vlag van Tsjechië Tsjechië, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk

Amstel Gold Race voor vrouwen

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van Nederland Amstel Gold Race voor vrouwen
De Amstel Gold Race voor vrouwen van 2017
De Amstel Gold Race voor vrouwen van 2017
Bijnaam De Amstel, De Gold Race, AGR, ”Nederlands Mooiste”
Regio Nederlands-Limburg
Periode derde weekend van april
Organisator Stichting Amstel Gold Race
Classificatie
Discipline weg
Type Heuvelklassieker, Ardense klassieker
Internationale kalender UCI Women's World Tour
Categorie 1.WWT
Geschiedenis
Eerste editie 2001
Aantal edities 10 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Nederland Debby Mansveld
Laatste winnaar Vlag van Nederland Marianne Vos
Laatste Ned. winnaar Marianne Vos (2024)
Meeste zeges Vlag van Nederland Marianne Vos (2)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Jaar Eerste Tweede Derde
2024 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van Noorwegen Ingvild Gåskjenn
2023 Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van België Lotte Kopecky Vlag van Nederland Shirin van Anrooij
2022 Vlag van Italië Marta Cavalli Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van Duitsland Liane Lippert
2021 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
2020 Niet verreden (Covid-19)
2019 Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Nederland Marianne Vos
2018 Vlag van Nederland Chantal Blaak Vlag van Nederland Lucinda Brand Vlag van Australië Amanda Spratt
2017 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma
Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
2004 t/m 2016: Wedstrijd niet georganiseerd, maar wel:
2004 t/m 2016 Holland Hills Classic en 2007 t/m 2010 Dolmans Heuvelland Classic
2003 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nicole Cooke Vlag van Australië Olivia Gollan Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė
2002 Vlag van Nederland Leontien Zijlaard-van Moorsel Vlag van Nederland Mirjam Melchers-van Poppel Vlag van Australië Katherine Bates
2001 Vlag van Nederland Debby Mansveld Vlag van Nederland Mirjam Melchers-van Poppel Vlag van Nederland Leontien Zijlaard-van Moorsel

Meervoudige winaressen

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Wielrenster Jaren
2 Vlag van Nederland Marianne Vos 2021, 2024

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
7 Vlag van Nederland Nederland
1 Vlag van Italië Italië, Vlag van Polen Polen, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk

Parcours Amstel Gold Race voor Vrouwen 2023

Toerversie

[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 2001 wordt er naast de wedstrijd voor de profs ook een toerversie voor amateurs, recreatieve fietsers en andere geïnteresseerden georganiseerd. De deelnemers hebben de keuze tussen een traject van 60, 100, 125, 150, 200 of 250 km. Alle deelnemers krijgen een rugnummer, bikechip (voor het vastleggen van tijden en het herkennen van foto- en videopassages) en een nummerbordje. Onderweg bestaat de mogelijkheid energie bij te tanken in de daarvoor ingerichte revitaliseringsposten. Net als in de wedstrijdklassieker bereiken de deelnemers na een pittige eindklim de top van de Cauberg, de finishplaats. Over het algemeen wordt de inschrijving voor dit evenement binnen twee weken gesloten, omdat dan alle ongeveer 12.000 startkaarten uitverkocht zijn. In 2009 vond een ware run op startkaarten plaats. Dit resulteerde in een zeer overbelaste website. Binnen dertig uur waren dan ook alle startbewijzen uitverkocht. In 2010 kwam er een vernieuwde website, en daarmee een verbeterde bereikbaarheid van de mogelijkheid tot inschrijving, een uitverkoop in recordtijd van slechts 38 minuten waarin diezelfde 12.000 startbewijzen verkocht werden.

Trivia

[bewerken | brontekst bewerken]

bij Geulhem vlak voor de Geulhemmerberg is een klein stukje eigen weg vernoemd naar Hennie Kuiper die deze nam en daarmee de bocht afsneed tijdens de Amstel Gold Race 1982. Ook naar Mathieu van der Poel is een straat vernoemd. De Oeveregrubbe weg in Terblijt waar hij zijn bekende comeback tijdens de Amstel Gold Race 2019 uitvoerde, wordt sinds juni 2019 de Mathieu van der Poel Allee genoemd.

Hennie Kuiper allee

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Amstel_Gold_Race&oldid=68250464"