Leslie Allen

Leslie Allen
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Cleveland, OH, VS[1]
Geboortedatum 12 maart 1957
Lengte 1,78 m[1]
Gewicht 70 kg[1]
Profdebuut 1977[1]
Met pensioen 1987
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 334.697 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 87–117
Titels 1
Hoogste positie 17e (15 februari 1981)[2]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1982)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (1981)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1981, 1983)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1979)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 117–121
Titels 5
Hoogste positie 10e (6 februari 1983)[2]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1981, 1982)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1983, 1984)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1979, 1982, 1984)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1982, 1983)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 12–11
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros finale (1983)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1982)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1981, 1982)
Laatst bijgewerkt op: 10 januari 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1978 [3] 152
1979 [4] 41
1980 [5] 54
1981 [6] 19
1982 [7] 22
1983 46
1984 154
1986 193 132
1987 374 275

Leslie Allen (Cleveland, 12 maart 1957)[1] is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Allen speelt rechts­handig. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1977 tot en met 1987.

In 1981 werd zij in Detroit de eerste Afro-Amerikaanse vrouw sinds het begin van het open tijdperk die een enkelspeltitel won op een professioneel toernooi.[8][9]

Bron:[9]

Leslie Allen is de dochter van Sarah Allen, een gescheiden onderwijzeres, later actrice, die in haar vrije tijd de tennissport beoefende. Hoewel de kleine Leslie vaak op de tribune zat als haar moeder een wed­strijd speelde, vermocht het tennis haar niet te interesseren. Doordat zij op de lagere school een klas had over­geslagen, was zij na het doorlopen van het middelbaar onderwijs (high school) nog een jaar te jong om naar college te mogen. Daarom ging zij een tijdje bij haar vader in Cleveland wonen, waar zij het examen­jaar op de Glenville High School nog maar een keertje overdeed, met daarnaast junior college-lessen. Voor de rest van de tijd zocht zij naar een geschikte sport, hetgeen haar als gekleurd meisje niet gemakke­lijk werd gemaakt. Op dat moment maakten Chris Evert en Billie Jean King furore, waardoor Leslie's keus uit­ein­de­lijk toch op tennis viel. Door tussenkomst van het Women's Law Fund werd zij door de Ohio Athletic Association geaccepteerd voor deelname aan tennistoernooien.

In de vier jaren daarna studeerde zij aan vier verschillende colleges: het Carnegie-Mellon Institute in Pittsburgh, het Fashion Institute of Technology in New York, Texas Southern in Houston en Southern California in Los Angeles, steeds op zoek naar betere faciliteiten om te trainen. In 1977 ontving zij op Southern Cal haar diploma cum laude, met als hoofdvak "verbale communicatie".

Allen won in 1977 de enkelspeltitel op de American Tennis Association Championships (een amateur­toernooi) in New Orleans.[10] Zij stond in 1979 voor het eerst in een WTA-finale, op het klassieke toernooi van Montréal – zij verloor van de Tsjechische Hana Mandlíková. Enkele maanden later had zij haar grand­slam­debuut op Roland Garros – zij bereikte er meteen de derde ronde, onder meer door de Nederlandse Elly Vessies te verslaan. In 1981 veroverde Allen haar eerste, en enige, WTA-titel, op het toernooi van Detroit, waar zij in de finale revanche nam op Mandlíková.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Roland Garros 1981, waar zij ten slotte verloor van het tweede reekshoofd, Martina Navrátilová. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 17e plaats,[8] die zij bereikte in februari 1981, vlak na haar overwinning in Detroit.

Allen behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Reeds in 1978 speelde zij dubbel­spel­toernooien, zoals in Toronto met Nancy Ornstein,[11] in San Antonio met Aleida Spex[12] en op het Canadian Open, weer met Spex[13] – bij deze optredens kwam zij niet voorbij de tweede ronde.

Allen had haar grandslamdebuut op Roland Garros 1979, met land­genote Kay McDaniel aan haar zijde. Een maand later, op Wimbledon, won zij haar eerste grandslam­partijen, geflankeerd door Rayni Fox. Allen stond in 1980 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Calgary, samen met landgenote Dianne Morrison – zij verloren van Marjorie Blackwood en Pam Whytcross. Later dat jaar veroverde Allen haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Tucson, samen met landgenote Barbara Potter, door het even­eens Amerikaanse koppel Mary-Lou Piatek en Wendy White te verslaan. In totaal won zij vijf WTA-titels, de laatste in 1984 in Birmingham, samen met land­genote Anne White.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 10e plaats, die zij bereikte in februari 1983.

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline bereikte Allen de finale op Roland Garros 1983, samen met landgenoot Charles Strode – zij verloren de eindstrijd van Barbara Jordan en Eliot Teltscher.

Na de actieve beroepscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Na het beroepstennis te hebben verlaten, werd Allen televisiecommentator. Ook werd zij verkozen om zitting te nemen in de Board of Directors van de WTA.[8] Zij stichtte de Leslie Allen Foundation, waarin zij jongeren helpt om successen te behalen, niet alleen op de tennisbaan maar ook daarbuiten.[14] Allen werkt voorts als real estate agent (makelaar in onroerend goed) in New Jersey[2] en zij is een motivational speaker.[8]

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
1. 1981-02-08 Vlag van Verenigde Staten WTA Detroit tapijt (i) Vlag van Tsjecho-Slowakije Hana Mandlíková 6-4, 6-4 [15]
verloren finales
1. 1979-02-11 Vlag van Canada WTA Montréal hardcourt (i) Vlag van Tsjecho-Slowakije Hana Mandlíková 6-7, 2-6 [16]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1980-12-21 Vlag van Verenigde Staten WTA Tucson tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Barbara Potter Vlag van Verenigde Staten Mary-Lou Piatek
Vlag van Verenigde Staten Wendy White
7-6, 6-0 [17]
2. 1982-02-07 Vlag van Verenigde Staten WTA Detroit tapijt (i) Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Mima Jaušovec Vlag van Verenigde Staten Rosie Casals
Vlag van Australië Wendy Turnbull
6-4, 6-0 [18]
3. 1982-04-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Amelia Island gravel Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Mima Jaušovec Vlag van Verenigde Staten Barbara Potter
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh
6-1, 7-5 [19]
4. 1984-03-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Anne White Vlag van Verenigde Staten Sandy Collins
Vlag van Australië Elizabeth Sayers
6-4, 5-7, 6-2 [20]
5. 1984-06-17 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Verenigde Staten Anne White Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan
Vlag van Australië Elizabeth Sayers
7-5, 6-3 [21]
verloren finales
1. 1980-02-10 Vlag van Canada WTA Calgary hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Dianne Morrison Vlag van Canada Marjorie Blackwood
Vlag van Australië Pam Whytcross
5-7, 7-5, 4-6 [22]
2. 1984-01-09 Vlag van Verenigde Staten WTA Washington tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Anne White Vlag van Verenigde Staten Barbara Potter
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh
1-6, 7-6, 2-6 [23]
3. 1985-01-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Denver tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh Vlag van Verenigde Staten Mary-Lou Piatek
Vlag van Verenigde Staten Robin White
6-1, 4-6, 5-7 [24]

Finaleplaatsen gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1983-06-05 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van Verenigde Staten Charles Strode Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan
Vlag van Verenigde Staten Eliot Teltscher
2-6, 3-6 details

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985
Vlag van Australië Australian Open 2R 3R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 3R 4R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 2R 3R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R 2R 1R 1R 1R 2R

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 2R 2R 3R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 2R 3R 3R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 2R 3R 3R 2R 1R 2R

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1979 1980 1981 1982 1983 1984
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros HF 1R 2R F 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 2R 1R
[bewerken | brontekst bewerken]