Renium

Renium
1 18 1 H 2 Periodiek systeem 13 14 15 16 17 He 2 Li Be B C N O F Ne 3 Na Mg 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Al Si P S Cl Ar 4 K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr 5 Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe 6 Cs Ba ↓ Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn 7 Fr Ra ↓↓ Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og   Lanthaniden La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Actiniden Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr
Renium
Algemeen
Naam	Renium
Symbool	Re
Atoomnummer	75
Groep	Mangaangroep
Periode	Periode 6
Blok	D-blok
Reeks	Overgangsmetalen
Kleur	Grijswit
Chemische eigenschappen
Atoommassa (u)	186,21
Elektronenconfiguratie	[Xe]4f14 5d5 6s2
Oxidatietoestanden	+4, +6, +7
Elektronegativiteit (Pauling)	1,9
Atoomstraal (pm)	137
1e ionisatiepotentiaal (kJ·mol−1)	760
Fysische eigenschappen
Dichtheid (kg·m−3)	21000
Hardheid (Mohs)	7,0
Smeltpunt (K)	3453
Kookpunt (K)	5900
Aggregatietoestand	Vast
Smeltwarmte (kJ·mol−1)	33,2
Verdampingswarmte (kJ·mol−1)	715
Kristalstructuur	Hex
Molair volume (m3·mol−1)	8,86 · 10−6
Geluidssnelheid (m·s−1)	4700
Specifieke warmte (J·kg−1·K−1)	130
Elektrische weerstand (μΩ·cm)	19,3
Warmtegeleiding (W·m−1·K−1)	47,9
SI-eenheden en standaardtemperatuur en -druk worden gebruikt, tenzij anders aangegeven
Portaal    Scheikunde

Renium (vóór 1954 geschreven als rhenium) is een scheikundig element met symbool Re en atoomnummer 75. Het is een grijswit overgangsmetaal.

In 1925 is het element renium ontdekt door de Duitse scheikundigen Walter Noddack, Ida Noddack en Otto Berg toen zij de mineralen columbiet, gadoliniet en molybdeniet onderzochten met een spectrofotometer. De aangetroffen hoeveelheden renium waren echter gering.

De naam renium is afgeleid van de Latijnse naam voor de rivier de Rijn: Rhenus.

Katalysatoren bestaande uit platina en renium worden voornamelijk gebruikt om benzine met een hoog octaangetal te produceren zonder dat giftige loodverbindingen toegevoegd hoeven te worden. Andere toepassingen van renium zijn:

• Legeringen bestand tegen hoge temperaturen zoals gebruikt in straalmotoren.
• Gloeidraad in massaspectrometers.
• Toevoeging aan wolfraam- en molybdeenlegeringen om ze beter bestand te maken tegen hoge temperaturen.
• Thermokoppels

In de fotografie wordt renium soms gebruikt in flitsers.

Renium is een glanzend grijswit elastisch metaal met een hoog smeltpunt (alleen wolfraam en koolstof hebben een hoger smeltpunt). Het heeft een hoge dichtheid en komt in een heel scala aan oxidatietoestanden voor waarvan -1, +2, +4, +6 en +7 het meest voorkomen. Renium is zeer corrosiebestendig.

In de natuur komt renium niet in ongebonden toestand voor. Reniumverbindingen worden wijdverspreid in de aardkorst aangetroffen, maar de concentraties zijn erg laag, in de orde van 0,001 ppm. Commercieel wordt renium voornamelijk verkregen als bijproduct van de winning van molybdeen: als molybdeniet wordt geoxideerd ("geroost") om het zwavel te verwijderen, komt tegelijkertijd het renium vrij als renium(VII)oxide. Door ammoniumperrenaat bij hoge temperatuur te reduceren met waterstof wordt metallisch renium verkregen.

Zie Isotopen van renium voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In de natuur voorkomend renium is een mengsel van het stabiele ¹⁸⁵Re en het (zeer licht) radioactieve ¹⁸⁷Re met een halveringstijd van ruim 43,5 miljard jaar. Daarnaast zijn er ongeveer 25 andere instabiele isotopen bekend met veel kortere halveringstijden.

Er is weinig bekend over de toxiciteit van renium. Bij contact met de huid kan het irritaties veroorzaken en het spijsverteringskanaal beschadigen.

• Lenntech.nl - renium
• (en) EnvironmentalChemistry.com - renium
• (en) WebElements.com - renium