Ulster Grand Prix 1955

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1955
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 11- en 13 augustus 1956
Organisator FIM/ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller
Derde Vlag van Italië Umberto Masetti

De Ulster Grand Prix 1955 was de zevende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1955. De races werden verreden op 11- en 13 augustus 1955 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. In Ulster kwamen slechts drie klassen aan de start: Op donderdag 11 augustus de 350 cc-klasse en op zaterdag 13 augustus de 250cc- en de 500cc-klasse. De werelditels in de 500cc-klasse en de 350cc-klasse waren al beslist.

In Ulster had men drie dagen nodig om slechts drie klassen te laten racen. Dat het publiek langs het Dundrod Circuit niets hoefde te betalen (openbare weg) was terecht: van de top tien in de 500cc-stand kwam helemaal niemand aan de start. Gilera bleef helemaal thuis, MV Agusta stuurde alleen de 250cc-rijders en Moto Guzzi gaf voor de gelegenheid een 500cc-racer aan Bill Lomas, maar Ken Kavanagh en Duilio Agostini kwamen niet opdagen. De privérijders, die zich op 25 augustus in Nederland moesten verantwoorden voor de rijdersstaking tijdens de TT van Assen, gebruikten de Ulster Grand Prix om de Professional Riders Association op te richten, die door de KNMV als partij niet werd geaccepteerd omdat ze ten tijde van het gebeurde nog niet bestond.

Zonder de deelname van de beste coureurs uit de 500cc-klasse werd de race vooral een grote tegenslag voor Norton, dat weliswaar geen fabrieksteam meer had, maar terecht had gehoopt op een overwinning. Moto Guzzi had haar Quattro Cilindri terzijde geschoven en was nog niet klaar met de ontwikkeling van de Otto Cilindri, maar had intussen de eencilinder Monocilindrica 500 van twee bovenliggende nokkenassen voorzien. Bill Lomas won er de race mee voor John Hartle (Norton) en Dickie Dale, eveneens met een Monocilindrica 500. De overige punten werden verdeeld onder privérijders.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 2:00"31'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton +6'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi +3"13'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton +4"21'0 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark Matchless +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Jones Norton +2 ronden
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Norton +2 ronden
9 Vlag van Nieuw-Zeeland William Collett Matchless +2 ronden
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Maurice Low BSA +2 ronden
11 Vlag van Canada 1921-1957 Bob Matthews Velocette +2 ronden
12 Vlag van Ierland Malcolm Templeton Matchless +3 ronden
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Tostevin Matchless +3 ronden
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Agnus Martin Norton +3 ronden
15 Vlag van Ierland Harry Turner Norton +3 ronden
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton +3 ronden
17 Vlag van Ierland Ernie Oliver Norton +3 ronden
18 Vlag van Ierland Dick Knox Norton +3 ronden
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert King Norton +3 ronden
20 Vlag van Ierland Ken Swallow Matchless +4 ronden
21 Vlag van Ierland Jimmy Hayes AJS +4 ronden
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Evans Matchless +4 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown Matchless
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi Teambeleid[1]
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van België Firmin Dauwe Norton
Vlag van België Léon Martin Gilera
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Ernst Riedelbauch BMW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Walter Zeller BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Storr Norton
Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid[3]
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi Teambeleid[1]
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta Teambeleid[3]
Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera
Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta Teambeleid[3]
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta Teambeleid[3]
Vlag van Nederland Drikus Veer Gilera
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke (wereldkampioen) Gilera 32
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 24
3 Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta 11
4 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta 10
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 8
7 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera 6
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Walter Zeller BMW
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton

Kerverse wereldkampioen Bill Lomas won ook de Ulster Grand Prix voor Norton-privérijders John Hartle en John Surtees.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 1:39"38'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi
Coureur Merk
Vlag van Australië Keith Campbell Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
Vlag van Australië Maurice Quincey Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Hans Bartl DKW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Roberto Colombo Moto Guzzi

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas (wereldkampioen) Moto Guzzi 32 (38)
2 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland August Hobl DKW 15
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi 13
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 10
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
7 Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 7
10 Vlag van Italië Roberto Colombo Moto Guzzi 6

Hermann Paul Müller wist nog niet precies hoeveel punten hij had, want hij had een protest ingediend tegen de overwinning van Bill Lomas in Assen (Lomas had daar getankt zonder zijn motor af te zetten). Daarom was het van belang dat hij in Ulster zou winnen, maar dat lukte niet. Het werd een succes voor de NSU Sportmax-productieracer omdat John Surtees won voor Sammy Miller, maar Müller werd slechts zesde. Een meevaller was dat concurrent Cecil Sandford slechts vijfde werd, waardoor Müller aan de leiding van het wereldkampioenschap bleef.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees NSU 1:6"4'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller NSU 6
3 Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi 2
6 Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller NSU 1
Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger NSU
Vlag van Duitsland Helmut Hallmeier NSU
Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick RDS-Velocette
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Hermann Paul Müller NSU 17
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi 14
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
5 Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees NSU 8
7 Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller NSU
10 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 3
Vorige race:
TT Assen 1955
FIM wereldkampioenschap wegrace
7e seizoen (1955)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1955

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1954
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1956