Adam Odzimek

Adam Odzimek
Biskup tytularny Tadamaty
Ne deficiant fides caritasque
Aby wiara i miłość były mocne
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

7 października 1944
Radom

Data i miejsce śmierci

13 marca 2022
Radom

Biskup pomocniczy radomski
Okres sprawowania

1992–2019

Biskup pomocniczy sandomiersko-radomski
Okres sprawowania

1985–1992

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

23 lutego 1969

Prezbiterat

31 maja 1969

Nominacja biskupia

25 kwietnia 1985

Sakra biskupia

12 maja 1985

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 maja 1985

Miejscowość

Radom

Miejsce

plac przed konkatedrą Opieki Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Józef Glemp

Współkonsekratorzy

Edward Materski
Stanisław Szymecki

Adam Maciej Odzimek[1] (ur. 7 października 1944 w Radomiu, zm. 13 marca 2022 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, biskup pomocniczy sandomiersko-radomski w latach 1985–1992, biskup pomocniczy radomski w latach 1992–2019, od 2019 biskup pomocniczy senior diecezji radomskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 października 1944 w Radomiu. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Syrokomli[1], gdzie w 1962 złożył egzamin dojrzałości[2]. W latach 1962–1969 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W trakcie studiów odbył przymusową dwuletnią służbę wojskową w Gubinie i Opolu. 23 lutego 1969 został wyświęcony na diakona przez Piotra Gołębiowskiego, administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej, który również 31 maja 1969 w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu udzielił mu święceń prezbiteratu[1]. W latach 1972–1976[3] studiował nauki biblijne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. W 1974 uzyskał magisterium-licencjat, a w 1978[1] doktorat z teologii w zakresie nauk biblijnych[2] na podstawie dysertacji Hellenistyczna i judaistyczna literatura o męczennikach, a Łukaszowy opis męki Jezusa[1]. W latach 1980–1984 kontynuował studia na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat z nauk biblijnych[4].

Na zastępstwie pracował[2] w parafii św. Andrzeja Boboli w Bardzicach (1969)[1], a jako wikariusz w parafiach: św. Mikołaja w Szewnie (1969–1972), św. Jana Chrzciciela w Białaczowie (1977)[1] i Najświętszego Serca Jezusowego w Skarżysku-Kamiennej (1977–1978)[2].

W 1978 został wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[2], a po powrocie ze studiów zagranicznych pełnił funkcję opiekuna biblioteki seminaryjnej[4]. Objął wykłady z Nowego Testamentu i teologii biblijnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, Kolegium Teologicznym i Radomskim Instytucie Teologicznym[1]. W pracy naukowej zajmował się ewangeliami synoptycznymi i pismami Jana Ewangelisty[2].

25 kwietnia 1985 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji sandomiersko-radomskiej ze stolicą tytularną Tadamata[5]. Święcenia biskupie otrzymał 12 maja 1985 na placu przed konkatedrą Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Konsekrował go kardynał Józef Glemp, prymas Polski, w asyście Edwarda Materskiego, biskupa diecezjalnego sandomiersko-radomskiego, i Stanisława Szymeckiego, biskupa diecezjalnego kieleckiego[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ne deficiant fides caritasque” (Aby wiara i miłość były mocne)[6]. W 1985 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. Wszedł w skład rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych[1]. W 1986 objął godności prałata archidiakona Kapituły Katedralnej w Sandomierzu i dziekana Kapituły Konkatedralnej św. Kazimierza w Radomiu. W latach 80. zainicjował spotkania biblijne odbywające się w kościele Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu[2].

25 marca 1992, po dokonaniu nowego podziału administracyjnego diecezji w Polsce[4], Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji radomskiej[2]. W diecezji został wikariuszem generalnym[7]. Objął też funkcję przewodniczącego wydziału duszpasterskiego kurii diecezjalnej[8]. 7 października 2019 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego radomskiego[9][10].

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski jako przewodniczący Komisji ds. Trzeźwości w latach 1988–1994[1] zainicjował coroczne piesze pielgrzymki do Niepokalanowa w intencji trzeźwości[2], ponadto zasiadał w Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, Komisji Charytatywnej i Podkomisji Biblijnej[1].

Zmarł 13 marca 2022 w Radomiu[2]. 16 marca 2022 po mszy pogrzebowej sprawowanej w katedrze radomskiej został pochowany w grobie biskupów radomskich na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Radomiu[11].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 nadano mu honorowe obywatelstwo gminy Wieniawa[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 106–107. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c d e f g h i j k S. Piekielnik: Zmarł Biskup Adam Odzimek. diecezja.radom.pl, 2022-03-13. [dostęp 2022-03-13].
  3. Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji radomskiej. diecezja.radom.pl. [dostęp 2018-02-21].
  4. a b c Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji sandomierskiej. sandomierz.opoka.org.pl (arch.). [dostęp 2015-01-19].
  5. Bp Adam Odzimek przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2024-10-02].
  6. Adam Odzimek na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2024-10-02].
  7. Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji radomskiej. diecezja.radom.pl (arch.). [dostęp 2018-02-21].
  8. Biskupi jubileusz. diecezja.radom.pl (arch.). [dostęp 2018-02-20].
  9. Rinuncia dell’Ausiliare di Radom (Polonia). press.vatican.va, 2019-10-07. [dostęp 2019-10-07]. (wł.).
  10. Radom: rezygnacja bp. Adama Odzimka. episkopat.pl (arch.), 2019-10-07. [dostęp 2024-10-02].
  11. J. Gołąbek: Pogrzeb biskupa Adama Odzimka. Uroczystości na cmentarzu przy Limanowskiego. Ciało zostało złożone w Grobowcu Biskupów Radomskich. echodnia.eu, 2022-03-16. [dostęp 2022-03-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]