Azuryt

Azuryt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Cu3(CO3)2(OH)2
Twardość w skali Mohsa	3,5–4
Przełam	muszlowy
Łupliwość	doskonała w jednym kierunku
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	3,77 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	ciemnoniebieska, lazurowa
Rysa	niebieska
Połysk	szklisty do ziemistego
Inne	silny pleochroizm w odcieniach niebieskich
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Azuryt – minerał z gromady węglanów. Minerał pospolity, szeroko rozpowszechniony.

Nazwa pochodzi od perskiego lazhward oznaczającego barwę niebieską^[1].

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym. Najczęściej jest spotykany w skupieniach zbitych, ziemistych, ziarnistych, kulistych. Tworzy też naskorupienia i pseudomorfozy po innych minerałach miedzi. Jest kruchy, przeświecający, pod wpływem dwutlenku węgla przechodzi w malachit. Tworzy odmiany: burnit, chessylit, azurmalachit.

Azuryt często przeobraża się w malachit.

Minerał wtórny strefy utleniania kruszców Cu; współwystępuje z malachitem, pseudomalachitem, kuprytem, chalkozynem, chryzokolą, kalcytem, limonitem.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Namibia, Maroko, Algieria, Francja, USA, Meksyk, Rosja, Włochy, Węgry.

• W Polsce: występuje w Górach Świętokrzyskich i na Dolnym Śląsku, w okolicach Lubina i Głogowa.

Ta sekcja od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

• lokalnie wykorzystywany jako podrzędna ruda miedzi (55% Cu),
• do produkcji siarczanu miedziowego,
• do wyrobu błękitnych pigmentów,
• bardzo atrakcyjny i ceniony kamień ozdobny,
• w jubilerstwie dość rzadko stosowany, oszlifowane kamienie są małe. Nadaje im się zazwyczaj szlif kaboszonowy. Nie szlifuje się dużych okazów, gdyż są tak ciemne, że prawie nieprzezroczyste,
• do wyrobu artystycznej biżuterii,
• cenny kamień kolekcjonerski,
• sproszkowany azuryt był używany jako niebieska farba, która jednakże zmieniała barwę na zieloną ze względu przeobrażenia w malachit.

• minerał

• Autor: Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 96, 146, 188, 190, 216, 267. ISBN 83-7129-194-9.

• Historia eksploatacji kruszców miedzi i żelaza w Miedzianej Górze k. Kielc. pawekrol.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-09)].
• azuryt na stronie Webmineral.com (ang.)