Diann Roffe-Steinrotter
| Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1967 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 162 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | Sezon 1983/1984 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | 7.03 1984, Lake Placid | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | 13.03 1985, Lake Placid (1. miejsce – gigant) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Diann Roffe-Steinrotter (ur. 24 marca 1967 w Warsaw) – amerykańska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska oraz mistrzyni świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy sukces w karierze Diann Roffe osiągnęła w 1984 roku, kiedy zdobyła srebrny medal w gigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf. Szybsza była tam tylko Mateja Svet z Jugosławii. Wkrótce zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, a 7 marca 1984 roku w Lake Placid zdobyła pierwsze punkty, zajmując ósme miejsce w gigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 13 marca 1985 roku w tej samej miejscowości, gdzie była najlepsza w gigancie. W kolejnych latach jeszcze siedmiokrotnie plasowała się w czołowej trójce, w tym odniosła jeszcze jedno zwycięstwo: 17 marca 1994 roku w Vail wygrała supergiganta. Zwycięstwo w Vail był jednocześnie jej ostatnim podium w zawodach tej rangi. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1991/1992, który ukończyła na dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w klasyfikacji giganta. Uległa wtedy jedynie Francuzce Carole Merle oraz Vreni Schneider ze Szwajcarii.
Na rozgrywanych w lutym 1985 roku mistrzostwach świata w Bormio wywalczyła złoty medal w gigancie. Wyprzedziła tam Austriaczkę Elisabeth Kirchler oraz swą rodaczkę, Evę Twardokens. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana wystartowała w gigancie oraz slalomie, jednak obu konkurencji nie ukończyła. Kolejny medal zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie w swej koronnej konkurencji zdobyła srebrny medal. Po pierwszym przejeździe zajmowała dziewiąte miejsce, tracąc do prowadzącej Ulrike Maier 1,05 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała drugi wynik, co dało jej drugi łączny czas i srebrny medal. Konkurencję wygrała Szwedka Pernilla Wiberg, a drugie miejsce ex aequo z Roffe zajęła Anita Wachter z Austrii. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zdobyła złoty medal w supergigancie. Pokonała tam Rosjankę Swietłanę Gładyszewą oraz Wołoszkę Isolde Kostner, zdobywając pierwszy w historii złoty medal dla USA w tej konkurencji.
Roffe-Steinrotter parokrotnie była wykluczona z rywalizacji przez kontuzje. W styczniu 1986 roku zerwała więzadło rzepki, a w 1991 roku zerwała więzadła krzyżowe w lewym kolanie[1].
Sześciokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju. W 1994 roku zakończyła karierę[2].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 12. | 24 lutego | 1988 |  Calgary | Gigant | 2:06,49 | +4,20 |  Vreni Schneider |
| 15. | 26 lutego | 1988 | Calgary | Slalom | 1:36,69 | +6,19 | Vreni Schneider |
| DNF | 18 lutego | 1992 |  Albertville | Supergigant | 1:21,22 | - |  Deborah Compagnoni |
2. | 19 lutego | 1992 | Albertville | Gigant | 2:12,74 | +0,97 |  Pernilla Wiberg |
1. | 15 lutego | 1994 |  Lillehammer | Supergigant | 1:22,15 | - | - |
| DNF1 | 24 lutego | 1994 | Lillehammer | Gigant | 2:30,97 | - | Deborah Compagnoni |
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 6 lutego | 1985 | Bormio | Gigant | 2:18,53 | - | - |
| DNF2[3] | 5 lutego | 1987 | Crans-Montana | Gigant | 2:21,22 | - | Vreni Schneider |
| DNF1[4] | 7 lutego | 1987 | Crans-Montana | Slalom | 1:33,30 | - | Erika Hess |
| 14. | 8 lutego | 1989 |  Vail | Supergigant | 1:19,46 | +1,36 |  Ulrike Maier |
| 9. | 11 lutego | 1989 | Vail | Gigant | 2:29,37 | +4,25 | Vreni Schneider |
| DNF1[5] | 9 lutego | 1993 |  Morioka | Slalom | 1:27,66 | - | Karin Buder |
| 9. | 10 lutego | 1993 | Morioka | Gigant | 2:17,59 | +2,64 | Carole Merle |
| 13. | 14 lutego | 1993 | Morioka | Supergigant | 1:33,52 | +1,41 |  Katja Seizinger |
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 21 lutego | 1984 | Sugarloaf | Gigant | 2:23,08 | +0,13 |  Mateja Svet |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1983/1984: 36
- sezon 1984/1985: 25
- sezon 1987/1988: 91
- sezon 1988/1989: 66
- sezon 1989/1990: 10
- sezon 1990/1991: 44
- sezon 1991/1992: 10
- sezon 1992/1993: 42
- sezon 1993/1994: 39
Miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]
Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 1. miejsce- Waterville Valley – 17 marca 1985 (gigant) – 2. miejsce
- Park City – 24 listopada 1989 (gigant) – 2. miejsce
- Vail – 3 grudnia 1989 (gigant) – 2. miejsce
Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant) – 3. miejsce
Santa Caterina – 8 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
Morzine – 27 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce- Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 1. miejsce
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ang.).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biographical Dictionary of American Sports: Roffe-Steinrotter, Diann. str. 621 (ang.)
- ↑ Los Angeles Times: Roffe-Steinrotter announces retirement after another stunning upset on the slopes (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 05.02.1987. Crans Montana Giant Slalom, women (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 07.02.1987. Crans Montana Slalom, women (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 09.02.1993. Morioka Slalom, women (ang.)
