Franz Böhme
 Franz Böhme | |
 generał pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 maja 1947 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca dywizji, dowódca armii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Franz Böhme (ur. 15 kwietnia 1885 w Zeltweg, zm. 29 maja 1947 w Norymberdze) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał pułkownik z czasów II wojny światowej, General der Gebirgstruppen (generał broni oddziałów górskich), zbrodniarz wojenny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był oficerem Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie. W latach 1911–1914 był słuchaczem Szkoły Wojennej w Wiedniu[1][2]. Brał udział w I wojnie światowej w szeregach Armii Austro-Węgier.
Od 19 lipca 1939 był dowódcą 32 Dywizji Piechoty, która walczyła w Polsce i Francji. 5 czerwca 1940 roku objął dowodzenie nad XXXXII Korpusem Armijnym, a pod koniec 1941 roku nad niemieckimi wojskami okupacyjnymi w Serbii. Bilans dwumiesięcznego pobytu gen. Böhme w Serbii to od 20 tys. do 30 tys. rozstrzelanych cywilnych mieszkańców w akcie zemsty za to, że w walkach z jugosłowiańskimi partyzantami poległo 160 żołnierzy Wehrmachtu, a 278 zostało rannych.
Od grudnia 1943 roku walczył w XVIII Niemieckim Korpusie Armijnym, jednocześnie był dowódcą XVIII Okręgu Wojskowego w Salzburgu. 24 czerwca 1944 roku został dowodzącym 2 Armii Pancernej na Bałkanach. Na skutek ran odniesionych w katastrofie lotniczej w lipcu 1944 roku został przeniesiony do rezerwy, a dowództwo nad Armią Pancerną objął Maximilian de Angelis. W 1945 roku Böhme dowodził 20 Armią Górską. Po wojnie dostał się do niewoli na terytorium Norwegii. Był oskarżony o zbrodnie wojenne, których dokonać miała podległa mu jednostka wojskowa w Serbii.
W maju 1947 roku popełnił samobójstwo, skacząc z okna więzienia, w którym przebywał. Został pochowany w Grazu.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Węgierskiego Zasługi (1936)[3]
- Komandor Orderu Korony Włoch (21 stycznia 1938)[3]
- Szpanga Krzyża Żelaznego II Klasy (12 września 1939)[3]
- Szpanga Krzyża Żelaznego I Klasy (25 września 1939)[3]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (29 czerwca 1940)[3]
- Order Krzyża Wolności I Klasy (13 maja 1943)[3]
- Złoty Krzyż Niemiecki (10 lub 11 lutego 1944)[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 336, 656, 1190.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 253, 568, 1063.
- ↑ a b c d e f g Böhme, Franz Friedrich - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-13].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).